Του Σωτήρη Απ. Παπαποστόλου
Η γειτονική μας Τουρκία, φαίνεται ότι είναι εγκλωβισμένη στα αυτοκρατορικά της σύνδρομα του παρελθόντος.
Δεν εξηγείται αλλιώς η προκλητική της στάση, σε πολλούς τομείς της εξωτερικής της πολιτικής.
Από το 1950 μέχρι σήμερα, έχουμε πολλά παραδείγματα, που συνηγορούν πάνω σ΄ αυτό.
Να θυμηθούμε την εμπλοκή της στο κυπριακό - βοηθούντων και των Αγγλων και την εισβολή της στο ελληνικό νησί, όπου εδώ και 40 και πλέον χρόνια κατέχει το 38% του κυπριακού εδάφους και διατηρεί εκεί 40.000 στρατό; Αυτό αποτελεί παγκόσμια πρωτιά και αυτή ανήκει στην Τουρκία. Ο εποικισμός των κατεχομένων εδαφών, με 200.000 Τούρκους, δείχνει μια ακόμα από τις κακές πλευρές της γείτονος χώρας.
Εδώ και χρόνια, έχει εγείρει παράλογες αξιώσεις στο Αιγαίο, τις οποίες υποστηρίζει με κάθε έκνομο τρόπο.
Η αμφισβήτηση της ελληνικότητας των βραχονησίδων καθώς και της υφαλοκρηπίδας πέρα από τις διεθνείς συνθήκες, εντάσσονται μέσα σ΄ αυτές τις παράλογες και προκλητικές διεκδικήσεις. Στο πλαίσιο αυτό, έχουμε τις καθημερινές παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου. Η Τουρκία, με τον τρόπο αυτό, θέλει να παγιώσει τις παράνομες βλέψεις της με τη μακροχρόνια αυτή τακτική της, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της, τις διεθνείς συνθήκες και τα εθνικά μας δίκαια.
Μάλιστα, για το Αιγαίο ισχύει το από χρόνια διακηρυγμένο casus belli, σε περίπτωση που αποτολμήσουμε να πραγματοποιήσουμε έρευνες στις θάλασσές μας. Βλέπετε, συνηγορήσαμε και εμείς επ΄ αυτού με την υπογραφή μας στο Νταβός, από τον τότε πρωθυπουργό, που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά SUA CULPA (λάθος του).
Εφτασε, μάλιστα η καλή γειτονική και σύμμαχός μας χώρα, να υποδαυλίζει αντιθέσεις και με γειτονικές μας χώρες, όπως η Αλβανία και τα Σκόπια, οι οποίες οφείλουν πάρα πολλά στην Ελλάδα.
Η υπαναχώρηση της Αλβανίας από τη συμφωνία της ρύθμισης των θαλασσίων ορίων, ήταν εν πολλοίς, έργο της καλής μας φίλης Τουρκίας.
Τι να πει κανείς για το μεγάλο θέμα του προσφυγικού;
Χρόνια τώρα μας στέλνουν πακέτο τους πρόσφυγες και μετανάστες. Εχει κανείς την εντύπωση ότι δεν μπορούν να σταματήσουν τους δουλέμπορους - διακινητές; Είναι πολύ εύκολο, αλλά δεν το θέλουν.
Τελευταία, μάλιστα, που το πρόβλημα επιδεινώθηκε, οι Τούρκοι βρήκαν μια χρυσή ευκαιρία για να το εκμεταλλευτούν προς όφελός τους. Ενώ η Ευρωπαϊκή Ενωση αποδεικνύεται μια Βαβυλωνία και δεν μπορεί με τίποτε να συνεννοηθεί, η Τουρκία και τι δεν ζητάει...
Εξι δισ. ευρώ, κατάργηση της βίζας των Τούρκων πολιτών προς την Ε.Ε., άνοιγμα νέων κεφαλαίων για την ένταξή τους στην Ε.Ε. Το αποτέλεσμα είναι, ότι την ασυνεννοησία των ευρωπαϊκών χωρών, θα την πληρώσουμε εμείς. Πολλές χώρες της Ε.Ε., τα βάζουν με την Ελλάδα, χωρίς αυτό να μας εξαιρεί από μεγάλες ευθύνες.
Οι Τούρκοι πάντως, βρήκαν τη χαρά τους, που τους πρόσφυγες τους χρησιμοποιούν ως εργαλείο πίεσης προς την Ε.Ε., για να επιτύχουν τους στόχους τους. Αφού το οικοδόμημα της Ε.Ε. είναι τόσο σαθρό, καλά κάνουν.
Κάθε τόσο οι ηγέτες της Ε.Ε., συνέρχονται, συσκέπτονται και το μόνο που κάνουν, είναι να διαφωνούν μεταξύ τους. Δεν μπορούν, βλέπετε, να καταλάβουν όλοι αυτοί οι σοφοί άνδρες, το απλούστερο των πραγμάτων: Ότι το κλειδί το κρατάει η Τουρκία.
Ως χώρα πρώτης υποδοχής των προσφύγων και μεταναστών, θα πρέπει να δεχτεί και να γίνεται η αξιολόγηση, κατανομή στην Ευρώπη ή επαναπροώθηση στις χώρες προέλευσής τους. Αντ΄ αυτού τι κάνουν; Κατηγορούν ομοθυμαδόν την Ελλάδα.
Αυτά και πολλά άλλα συμβαίνουν με την καλή μας γείτονα και θα εξακολουθήσουν, μέσα στα άλλα δεινά μας, να συμβαίνουν για πολλά χρόνια ακόμα, όσο εμείς είμαστε τόσο αδύναμοι.
Ας είναι: Κάθε φορά πού κάποιος πρωθυπουργός μας επισκέπτεται την Τουρκία, δεν έχουν που να μας βάλουν από την πολλή χαρά τους. Αλλά, η πολιτική δεν αλλάζει, να είμαστε συνεννοημένοι.
Σωτήρης Απ. Παπαποστόλου
Αγιά Ν. Λάρισας.
