Ο κ. Σκουρλέτης εξαπέλυσε σκληρή προσωπική επίθεση κατά του επικεφαλής της Eldorado Gold, της καναδικής Εταιρείας Χρυσού της Χαλκιδικής. Σε συνέντευξή του στο πρακτορείο Bloomberg δήλωσε ότι ο Καναδός «σορτάρει τις μετοχές της εταιρείας του». Και άλλα ενδιαφέροντα, όπως ότι οι Καναδοί φέρονται σαν αποικιοκράτες. Αυτά από την τρέχουσα ειδησεογραφία.
Η δήλωση αυτή προκάλεσε βαθύ προβληματισμό. Κάποιοι βιαστικοί θα αναρωτηθούν, εύλογα, αν είναι δυνατόν ο κ. Σκουρλέτης να μπορεί να προκαλέσει προβληματισμό και μάλιστα... βαθύ. Ε, για να τηρηθούν οι ισορροπίες της συζήτησης, δηλώνεται ανεπιφύλακτα ότι θα είναι ... ισοβαθής με αυτόν του κ. Σκουρλέτη.
Ο κ. Σκουρλέτης, λοιπόν, όσο ήταν στην αντιπολίτευση, διακρίθηκε για την συνεχή μαχητική ειρωνεία του. Το ειρωνικό του χαμόγελο, αποτυπωμένο στις οθόνες (γραπτά του δεν γνωρίζω) ήταν χαρακτηριστική του έκφραση. Η ειρωνεία, όμως μπορεί να εμφανιστεί με δυο μορφές. Μπορεί να είναι ένα εύστοχο δηκτικό σχόλιο, ακόμα και ένα νεύμα, που στοχεύει στην ουσία της αντίπαλης θέσης, για να την αντικρούσει. Αν είναι επιτυχημένη αφήνει, με μεγαθυμία, τη δυνατότητα στον αντίπαλο να... αναθεωρήσει, ή να... σιωπήσει. Μπορεί, όμως, να συγκαλύπτει και ανασφάλεια, ανωριμότητα ή έλλειψη επιχειρημάτων. Αυτή, κατά τη γνώμη μου (που καθόλου δεν την νιώθω... ‘σεμνή και ταπεινή’) είναι η ειρωνεία και του κ. Σκουρλέτη.
Όταν ο κ. Σκουρλέτης ανέλαβε τα βαρειά υπουργικά του καθήκοντα, σε δύσκολο υπουργείο, η ειρωνεία αντικαταστάθηκε, μάλλον μετεξελίχθηκε, σε αλαζονεία (ίδιες ρίζες: ανασφάλεια, ανωριμότητα, έλλειψη γνώσης). Και σε υπεροψία, την υπεροψία του αδαούς άρχοντα. Δεν είναι πρωτόφαντη. Την έχουμε συναντήσει κι άλλες φορές, σε πολλές εκδοχές. Ακόμα αναρωτιέμαι λ.χ. αν κατάλαβε τίποτα η κ. Μπιρμπίλη, περνώντας από ίδιο πόστο. «Τίποτα» είναι η απάντησή μου. Συνεχίζω να αναρωτιέμαι πώς κατόρθωσε ο κ. Σκουρλέτης να ενημερωθεί και να καταλάβει τι τρέχει με τους αγωγούς φυσικού αερίου, με τον «Αχελώο», με την Eldorado Gold...
Πριν λίγες μέρες του αποδόθηκε η έκφραση «Ξεχάστε τον Αχελώο», σε συνάντησή του, κρίσιμη, με Θεσσαλούς. Αν αποδίδει την πραγματικότητα, πρέπει να παραδεχτούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε νέα θεωρία, παγκόσμιας εμβέλειας. Γιατί συνοδεύτηκε και από την ελαφρολαϊκή κραυγή άλλων: «Γκρεμίστε τα φράγματα!» ή κάπως έτσι.
Περιμένω τους Ελβετούς, που πρωτοπορούν σε θέματα οικολογίας, να σαρώσουν τα φράγματά τους... Περιμένω τους Αιτωλοακαρνάνες να ξεσηκωθούν και να καταργήσουν τα φράγματα στα Κρεμαστά, στο Καστράκι... Και από κοντά, εμείς, το «φράγμα Πλαστήρα»... Πάνω από μισόν αιώνα εμποδίζει τα νεράκια να τρέχουν γάργαρα στη θάλασσα...
Ομολογώ, εκ βαθέων, μιαν αμαρτία που εξηγεί, όπως ελπίζω, και το κέντρισμα για τα «σορταρίσματα». Είναι, απλά, ότι τα ακριβοπληρωμένα, εντατικά μαθήματα στη «Σοφοκλέους» δεν πρόλαβαν να μας μάθουν την τεχνική του «σορταρίσματος». Κι ας ήταν σαν χτες που χάσαμε και χρήμα και το μέτρο και την ξενοιασιά μας... Προσπάθησα να μάθω, να καταλάβω τι είναι το ‘σορτάρισμα’, αλλά βρήκα αξεπέραστη δυσκολία. Είναι δυσνόητη τεχνική, με απαιτήσεις ειδικών γνώσεων. Και, φυσικά, με εμπειρία στα πράγματα, με ‘on job training’, όπως λένε οι έμπειροι σ’ αυτά Αμερικάνοι. Μια κάποια βοήθεια κατανόησης βρήκα στη αφήγηση που ακολουθεί.
Ο Τζώνης, λοιπόν, ζούσε με τη σύντροφό του, την Τζέην, κατά το πρότυπο «me Tarzan, you Jane» σε ένα χωριό της ζούγκλας. Κάποια μέρα ανακοίνωσε στους χωρικούς ότι θα αγόραζε μακάκους, αυτούς τους χαριτωμένους πιθήκους, προς 10 δολάρια τον έναν. Οι χωρικοί ξαμολήθηκαν στο δάσος και έπιασαν πολλούς. Ο Τζώνης αγόρασε χιλιάδες. Το εμπόρευμα λιγόστεψε, όμως, και το κυνήγι σταμάτησε. Τότε ο Τζώνης ανακοίνωσε ότι θα αγόραζε μακάκους προς 20 δολάρια τον έναν. Οι χωρικοί ξανάτρεξαν και έπιασαν κι άλλες μαϊμούδες. Σύντομα, όμως, αυτές λιγόστεψαν και οι χωρικοί γύρισαν στις αγροτικές τους ασχολίες. Ο Τζώνης, σε μια τελευταία προσπάθεια, τους λέει ότι θα αγόραζε και με 25 δολάρια. Έτσι μαζεύτηκαν και οι τελευταίες που είχαν απομείνει.
Τότε ο Τζώνης λέει τους χωρικούς: «Καταλαβαίνω τη δυσκολία, γι’ αυτό θα σας δώσω και 50 δολάρια τη μία. Επειδή, όμως, έχω δουλειά στην πόλη, εγώ θα φύγω και θα αναλάβει η Τζέην». Η Τζέην φωνάζει τους χωρικούς και τους λέει: «Κοιτάξτε τι έκανε ο Τζώνης. Γέμισε έναν στάβλο με μακάκους. Θα σας τους πουλήσω εγώ για 35 δολάρια τον έναν, εσείς τους κρατάτε (ο ορισμός του «σορταρίσματος») και όταν γυρίσει ο Τζώνης, τους πουλάτε εσείς, σ’ αυτόν, προς 50 τον έναν. Αυτό άρεσε στους χωρικούς, μάζεψαν ότι οικονομίες είχαν και αγόρασαν όλες τις μαϊμούδες. Δεν ξαναείδαν, όμως, ούτε τον Τζώνη, ούτε τη βοηθό του την Τζέην.
Φίλοι, αναγνώστες καλώς ήρθατε στον μαγικό κόσμο των Χρηματιστηρίων και στην ιδιόλεκτό τους. Εκεί που θέλει να ανακατευθεί και ο κ. Σκουρλέτης. Ο οποίος μας αφήνει μερικά ερωτήματα.
α)Δεν υπάρχει κανείς δίπλα του να του πει ότι, χωρίς να το θέλει, μπορεί να παίζει το παιχνίδι του Καναδού; Πού πάει ξυπόλυτος στ’ αγκάθια;
β) Αν οι Καναδοί φέρονται σαν αποικιοκράτες, τι τον κρατάει για να αρχίσουμε ένα αντιαποικιακό, απελευθερωτικό πόλεμο; Οι αποικιοκράτες ποτέ δεν φεύγουν ειρηνικά, εκτός αν αυτό τους συμφέρει.
γ) Αν ακυρωθεί η επένδυση της Χαλκιδικής, κατά πού θα πάει;...
xatzis@hotmail.com
