* Από τον Νίκο Κύρκο
Κρύο τάντανο. Ροδοκόκκινος ο ήλιος μα κοφτερά τα δόντια του. Το κρύο δεν είχε σχέση με τον καιρό, όσο με την παγωνιά που ένιωθε μέσα του. Ροδοκόκκινος ο ήλιος, παγερή η ατμόσφαιρα. Ντύθηκε ανάλογα και βγήκε. Αν δεν ήταν να πληρώσει, γιατί σήμερα πάλι η Ελλάδα κι αυτός μαζί θα αναστενάξουνε για άλλη μια φορά στους δρόμους και στα γκισέ, δεν θα το κουνούσε ρούπι απ' το σπίτι. Αλλά με το πρωινό ξύπνημα, η σκέψη του που καραδοκούσε, επανήλθε βασανιστική κι επίμονη. Να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητες. Τελευταία προθεσμία. Κι ενώ βγαίνει απ' το σπίτι οπλισμένος με θάρρος και ντυμένος χοντρά ρούχα, για να αντιμετωπίσει τα αιχμηρά του ήλιου δόντια -τι φταίει κι αυτός, τη δουλειά του κάνει-κι ενώ σφυρίζει ή σιγοτραγουδάει, σιγοτραγουδάει μην ακουστεί και για να ενθαρρύνει τον εαυτό του, προσδοκώντας πως επιτέλους κάτι καλό και όμορφο θα του συμβεί, πως σήμερα όλα θα πάνε καλύτερα και τίποτα και κανείς δεν θα του χαλάσει τη μέρα, εν τούτοις οι μαύρες σκέψεις και η ζοφερή πραγματικότητα τον προσγειώνουν παρευθύς. Φευ. Τίποτα δεν πρόκειται να παρεκκλίνει από την αρχική πορεία. Τον ίδιο δρόμο θα ακολουθήσει, από τα ίδια στενά θα περάσει, τα ίδια πρόσωπα θα συναντήσει καθ' οδόν. Τα ίδια βήματα, μετρημένα, θα κάνει. Για να περάσει τη μεγάλη πόρτα. Να πάρει, αν έμεινε κάτι να πάρει και παραυτίκα να τρέξει στις διπλανές, μικρότερες ή μεγαλύτερες, στενότερες ή φαρδύτερες, για να τα ακουμπήσει. Να ελαφρύνει από το βάρος. Δεν πρέπει να φουσκώνουν οι τσέπες.
Παύει το τραγούδι.
Λοιπόν έχουμε και λέμε: Φώτα τηλέφωνα, ΕΝΦΙΑ, δάνεια, τα γνωστά. Ρυθμίσεις δόσεων κ.λ.π. Να πάθει υποστατική υπόταση περιμένοντας για ώρες στην ουρά εντός ή εκτός της θύρας. Αλιά στον κοσμάκη πες. Και είναι και χρονιάρες μέρες. Τόσο ωραία και όμορφα και διασκεδαστικά πράγματα έχει να κάνει και πάλι σήμερα. Τόσο ευχάριστα, δημιουργικά και διεγερτικά πράγματα περιμένουν απ' αυτόν να διεκπεραιωθούν. Βεβαίως η γυμναστική και η σκληραγωγία κάνουν καλό, όπως λένε. Έλα όμως που αυτός δεν έχει κοιλιακούς κι ούτε θέλει. Επίσης να γράψει τα φάρμακα του μηνός. Ήλπιζε να τελειώσει το συντομότερο δυνατόν, για να επιστρέψει νωρίς στο σπίτι, να τεντωθεί, να ηρεμήσουν τα ανήσυχα πόδια του.
Πρέπει να ξεμπλέξει το ταχύτερο με όλα αυτά γιατί σε λίγες μέρες-κλείσε τα μάτια να τα δεις-, το μπαλκόνι του "γυναίκες σε μπαλκόνια να κοιτάνε στο κενό", πάλι θα κατακλυσθεί, θα βομβαρδιστεί, από νέα προσκλητήρια, όχι γάμου, που θα ήταν κάτι τουλάχιστον, αλλά ειδοποιητηρίων που θα τον καλούν, επιτακτικά μάλιστα, σε νέες εξωτικές περιπέτειες. Με τακτές ημερομηνίες περαίωσης. "Ο λογαριασμός πρέπει να εξοφληθεί έως...", αλλά έως το "έως...", αυτός δεν θα είναι έτοιμος και ποιος ξέρει πού θα ευρίσκεται. Θα είναι δώθε μεριά; Θα είναι κείθε μεριά; Για να δώσει πρέπει να πάρει. Θα πάρει; Τα πάντα συρρικνώνονται. Μειώνονται. Φοβάται, όχι γι' αυτά που γίνονται χωρίς αυτόν, αλλά γι' αυτά που γίνονται γι' αυτόν, συμφώνως και προς το γκράφιτι του απέναντι τοίχου. Ένας φόβος είναι η ζωή του. Περπατάει σαν χαμένος ανάμεσα σε άλλους χαμένους.
"Κι ύστερα λες πώς πέρασαν τα χρόνια μας, Μαρία", μουρμούρισε.
Όμως σαν έρθει άνοιξη, σαν έρθει καλοκαίρι, εκεί ψηλά στα ορεινά, στα πράσινα λιβάδια, θε να φυτέψει ντοματιές με πιπεριές αντάμα και κρεμμυδάκια λοχερά παρέα με σκορδάκια. Να τρώει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι. Κι ανάμεσα σ' αυτά, δυο κότες στρουμπουλές. Έπρεπε να το είχε πράξει. Να υπάρχουν. Πώς δεν το σκέφτηκε τόσον καιρό; Να υπάρχουν. Γιατί δεν ξέρεις τι μας ξημερώνει. Έρχονται, (ήρθανε) χρόνια δύσκολα που έλεγε προφητικά κι ο μεγάλος. Το καλοκαίρι αγγουροντοματοτυροπιπεροκρεμμυδοσαλάτα, περιχυμένη με το λάδι της διπλανής ελιάς, τσίπουρο στο μπαλκονάκι, πάνω στο τρίποδο τσίγκινο τραπεζάκι, ας είναι σκουριασμένο, τυλιγμένο με πλαστικό τραπεζομάντηλο θα είναι καθαρότατο και υγιεινό, κρύα σκορδαλιά στο πιάτο, να ρουφάει και ν' ακούγεται ως το Μεριά, όπου βοσκούν τα γίδια. Στο δρόμο να περνούν γνωστοί και φίλοι και να αλληλοχαιρετιούνται. Μεγαλεία πράματα. Και το μεσημέρι να κοιμάται σαν αρνούλι, που έλεγε και η μάνα του, η συχωρεμένη Βασιλική. Αυτό θα κάνει.
-Βάλτε ζαρζαβάτια, αναφώνησε καταμεσής του δρόμου.
