* Του Αθανασίου Β. Ραούλη
Τι είναι αυτό που ζούμε. Όλα σχεδόν τα κόμματα να δείχνουν πως αγαπούν τον πολιτικό διάλογο μόνον όταν αυτά είναι οικοδεσπότες και να τον αντιπαθούν όταν είναι καλεσμένα. Καμώνονται πως είναι υπέρ του διαλεκτικού σχήματος θέση-αντίθεση-σύνθεση και με το ξεκίνημα του διαλόγου αρχίζουν τις ζαβολιές σαν μικρά παιδιά. Αγωνιούν σφόδρα μόνον για τον μεταξύ τους συσχετισμό και την εγκαθίδρυσή τους. Εδώ και χρόνια στην πατρίδα μας δεν υπάρχει ευθύς πολιτικός λόγος παρά μονάχα κράμα πλάγιου και αποπροσανατολιστικού.
Παράδειγμα ενός τέτοιου λόγου με αριστερή αριστοτεχνική μεθόδευση είναι : Μες στη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα και ενόψει του ασφαλιστικού μάς σέρβιραν στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι για ορεκτικό τη λίστα της Βάδης-Βυρτεμβέργης με τους περίπου 10.000 Έλληνες που νταραβερίζονται με ελβετικές Τράπεζες. Στη συνέχεια για κύριο πιάτο και από σεβασμό στις Άγιες Μέρες την πολύκροτη συμβίωση των ομοφυλόφιλων και καπάκι μετά ως επιδόρπιο τα αναδρομικά των συνταξιούχων βουλευτών.
Σε ό,τι αφορά το ασφαλιστικό σχέδιο με τις ενσωματωμένες προτάσεις της αριστερής τύχης μας είναι κομμένο και ραμμένο σε πατρόν με χρονικό ορίζοντα το 2018 δηλαδή μέχρι τη λήξη του μνημονίου, γιατί μέχρι τότε φαντασιώνονται πως θα απολαμβάνουν την εξουσιαστική πολυθρόνα. Όσο για μετά… στάχτη και μπούρμπερη. Οι δε προτάσεις τους φρόντισαν να διασφαλίζουν όσο το δυνατόν ισορροπίες εσωκομματικές και συγκυβερνητικές αν και γνωρίζουν πως είναι σχεδόν απίθανο να γίνουν αποδεκτές λόγω κυρίως του 3ου μνημονίου που υπογράφτηκε τον Αύγουστο όπως : φορολόγηση τραπεζικών συναλλαγών, αύξηση εισφορών εργοδοτών και εργαζομένων, πλήρης ενοποίηση επικουρικών ασφαλιστικών Ταμείων (αποθεματικά και περιουσιακά στοιχεία) κ.ά.
Ειδικά η πλήρης ενοποίηση τόσων πολλών επικουρικών Ταμείων σε ένα που μέχρι σήμερα είχαν και διαφορετικές εισφορές και διαφορετικό τρόπο υπολογισμού της σύνταξης είναι γρίφος για δυνατούς λύτες. Το σίγουρο είναι πως θα καταστρατηγηθούν βασικές αρχές της ανταποδοτικότητας και της αναλογιστικότητας και ότι θα υπάρξουν αναπόφευκτες αδικίες. Πώς να εξασφαλιστεί γενικά ο δίκαιος αναδιανεμητικός χαρακτήρας ενός ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού με σβησμένους τους κινητήρες της ανάπτυξης. Παρεπιπτόντως για το επί δεκαετιών έγκλημα της καταλήστευσης των Ταμείων δεν θα τιμωρηθεί κανείς;
Από μια αριστερή κυβέρνηση περιμέναμε τουλάχιστον να στήσει κόκκινο φανάρι στο ζήτημα του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων ώστε οι όποιοι πόροι του να διατίθενται εξολοκλήρου προς ενίσχυση των ασφαλιστικών Ταμείων αν πράγματι σκέφτεται την εργατιά και πιστεύει πως ο πλούτος της χώρας ανήκει στο λαό. Αμ το άλλο που έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς των εργαζομένων κι έτρεξε να συνεννοηθεί για το ασφαλιστικό πρώτα με τους εργοδότες. Και να δούμε πως θα συμπεριφερθεί στην αγροτιά και πως στους φαληρισμένους καναλάρχες και εκδότες που τα θαλασσοδάνειά τους είναι της τάξεως του 1,5 δις.Όπως δεν περιμέναμε από αριστερή κυβέρνηση να πουλάει νταηλίκι στο λαό, όταν η Γ.Γ.Π.Σ. στέλνει e-mailγια οφειλή 0.30 ευρώ , όταν άλλοτε χάριζε για οφειλή έως 5 ευρώ. Ας έχει όμως υπόψη της πως η απάντηση στο σκούπισμα ακόμα και της πενταροδεκάρας του λαού μάλλον θα είναι … το σκουπόξυλο.
Αξιοποίησαν τα μάλα την αναξιοπιστία των πολιτών προς στις προηγούμενες κυβερνήσεις που ομολογουμένους χτύπησε νταβάνι την ενίσχυσαν και με τις ορδές των αγανακτισμένων στις πλατείες και είπαν ήρθε επιτέλους και η σειρά μας για το όνειρο της εξουσίας. Το πέτυχαν και μπράβο τους. Και σαν σίμωσε η ώρα να βγάλουν τα κάστανα απ’ τη φωτιά άπειροι και ανίκανοι άρχισαν τις οβιδιακές μεταμορφώσεις. Για τους αριστερούς η πολιτική είναι μια ανέξοδη, ασυνάρτητη στοχαστική λογοκοπία και η εξουσία λάφυρο προς διανομή (βλέπε νέο μισθολόγιο συνεργατών πολιτικών γραφείων των κυβερνώντων, νέο κύμα μετακλητών υπαλλήλων στη βουλή κ.ά.).
Ο Βάρναλης, ο ιδρυτής της επαναστατικής τέχνης και της αντίστασης για πλέρια δημοκρατία, ο «παππούς των λαϊκών αγώνων» όπως τον αποκαλούσε ο Ρίτσος κάποτε στην παραίνεση του δικαστή να κάνει «δήλωση μετανοίας» και αποκήρυξη των ιδεών του για να πάψει να τραβιέται στα ξερονήσια απάντησε : «Κύριε Πρόεδρε, ο άνθρωπος έκανε κάτι εκατομμύρια χρόνια για να σταθεί στα δυο του πόδια. Δεν θα τον ξαναγυρίσω εγώ στα τέσσερα». Που’ σαι Βάρναλη να δεις τους σημερινούς δήθεν ριζοσπαστικούς αριστερούς αγωνιστές γονατισμένους στα τέσσερα να ασπάζονται μνημόνια. Που ‘ σαι να δεις που θέλουν ν’ αλλάξουν το μάθημα της Ιστορίας και να καταργήσουν την αριστεία στα σχολεία. Τρομάρα τους. Να το πάρουμε χαμπάρι όσο συντηρούνται και τρέφονται ισορροπίες σε διαπλοκές, αμαρτωλά τρίγωνα , κρατικοδίαιτα επιχειρηματικά «πυράγχας» και γενικά σε κυρίαρχες-ισχυρές ομάδες ο λαός θα ‘ ναι στη γωνία.
Στον διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο που ζούμε φυσικό είναι οι πολιτικές ιδεολογίες να αποχρωματίζονται και να ενισχύεται ο ρεαλισμός. Τουλάχιστον αυτή την ελπίδα μας για το ρεαλιστικό και το αυτονόητο ας μην αποχαιρετήσουμε.
* O Aθανάσιος Ραούλης είναι εκπαιδευτικός, οικονομολόγος, τ. περιφερειακός δ/ντής Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλίας
