Σ΄ όλες τις μάχες τούτης της ζωής,
το ξέρω πάλεψες απ΄ τα βάθη της ψυχής,
μάτωσες πόνεσες, για να ΄σαι ο νικητής,
απ΄ του πολέμου βόλη, σώος για να βγεις.
Γύρω σου μάχες να δίνονται πολλές,
στων ανθρώπων μέσα ζούνε τις ψυχές,
μ΄ αγωνία πάλλονται απ΄ τις φλόγες να σωθούν,
κόπων μάχονται, τον δρόμο τους να βρουν.
Κι όταν η μάχη της ζωής την ήττα σου ποθεί,
σαν έρθει μην αφήσεις, με δύναμη πάθος μ΄ ορμή,
μην λυγίσεις κι ας πονέσεις, αγκάθια να τρυπούν,
περπάτησε με θάρρος, οπλίσου, σ΄ αυτά που θα συμβούν.
Μέσα σου κουράγιο, δύναμη κι άλλο προσπαθείς,
να καταφέρεις να περάσεις, τον δρόμο να διαβείς,
στα δύσκολα στα εύκολα, εσύ να προχωρείς,
κι είναι σίγουρο πως θα ΄σαι ο νικητής,
στον αγώνα στη μάχη όλης σου της ζωής.
Κωνσταντίνα Κότση
Μέλος της Ε.Λ.Ο.Σ.Υ.Λ.
Θεσσαλικός κάμπος
Απέραντος ατέλειωτος ο κάμπος
της Θεσσαλίας, εδώ γεννήθηκα, τον αγαπώ.
Διασχίζοντας τον έστω για λίγο πώς επιθυμώ,
στο θερισμό, στ΄ αλώνισμα σαν παλιά να βρεθώ.
Τα ώριμα στάχυα, σκύβοντας να μαζεύω,
με το δρεπάνι στο χέρι σε δεματιές,
παρέα στον κάμπο με τους χωρικούς να δένω,
κείνες τις μέρες του αλωνάρη τις καυτές.
Δεμένο μαντίλι στο κεφάλι για τη δουλειά,
τραγούδια ν΄ ακούγονται ως πέρα μακριά.
Το γεύμα κρεμασμένο στο δένδρο, ώρα για φαγητό,
λίγο να ξαποστάσουμε, να πιούμε κρύο νερό.
Και πώς μας φαίνεται το ψωμί πιο γλυκό,
ζυμωμένο από του κόπου τον ιδρώτα τον ιερό.
Για λίγο η κούραση τα μάτια θα κλείσει,
στη δροσιά της σκιάς, μια στιγμή να κοιμίσει.
Στου ήλιου τη δύση ο δρόμος για τον γυρισμό,
με το ξημέρωμα πάλι στου θέρους τον ξεσηκωμό.
Ευλογημένος τούτος ο κάμπος ο θεσσαλικός,
γόνιμο το χώμα του κι η σοδειά του, πλούτος σωστός.
Κωνσταντίνα Κότση
μέλος της ΕΛΟΣΥΛ
