Κων/νου Ι. Παπακωνσταντίνου
Ήδη μπήκαμε στο δεύτερο χρόνο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Περάσαμε ένα χρόνο με πρωτοφανείς αναταράξεις και Εθνικούς κινδύνους. Ο ΣΥΡΙΖΑ γιόρτασε τον Ιανουάριο με επιφανείς διακηρύξεις των δήθεν επιτευγμάτων του. Στη γιορτή παρέστησαν, πολλοί οπαδοί. Ήταν οι παρατρεχάμενοι του κόμματος. Οι ομοτράπεζοι του Κυβερνείου. Αλλά και πλήθος λωτοφάγων πολιτών, με μια ασθενή μνήμη, ίσως και κομματικό φανατισμό.
Αλλά ο θυμόσοφος λαός λέει: «Άλλα τα λεγόμενα και άλλα τα βλεπόμενα». Ή «Με τα λόγια κτίζει ανώγεια». Βασικό σφάλμα του Τσίπρα, ήταν η βιασύνη του να πάρει την εξουσία. Και την πήρε βέβαια άνετα, αλλά με χωρίς σχέδια και προγράμματα, για την αντιμετώπιση μιας πραγματικότητας, που ούτε τη φανταζόταν. Κέρδισε βέβαια ψήφους και στις δύο εκλογές. Όχι όμως και πολιτικοποιημένες συνειδήσεις. Ευκαιριακοί ψηφοφόροι, ζαλισμένοι από τη σοβούσα κρίση. Απογοητευμένοι από τον παλαιοκομματισμό. Προσβλέποντες σε μια καλύτερη μέρα. Θύματα όμως ενός άκρατου φανατισμού. Με την άνοδό του, άρχισε μια επίδειξη υπεροψίας προς την Ευρώπη. Ένα νταηλίκι, που φυσικά κατέληξε σε μια καταγέλαστη υποταγή. Ανέδειξε τις κραυγές και τις ύβρεις, σε πολιτικό λεξιλόγιο. Την άγνοια και την ανικανότητα, σε κύρια πολιτική πράξη. Λάβαρο έκανε τον άκρατο λαϊκισμό. Και η οικονομία μας κατεστράφη από μια χείριστη Κυβέρνηση. Άρχισε με ταξίδια σε Ρωσία και Ιράν, με δουλοπρεπείς επικλήσεις και υποκλίσεις για χρηματοδότηση υπόπτων και καταστροφικών για τη χώρα μας ενεργειών. Ο Λαφαζάνης βρήκε πόρτες κλειστές και επέστρεψε καταισχυμένος.
Στη συνέχεια άρχισαν οι Βαρουφάκειες διαπραγματεύσεις, μακρόσυρτες και ατυχείς, που κατέληξαν στο επαχθέστερο των Μνημονίων. Γίναμε στους ξένους καταγέλαστοι. Μας ειρωνεύονταν. Ενίοτε μάλιστα και μας χλεύαζαν. Ένας Γολγοθάς ήταν, που τον ανέβαιναν ξυπόλυτοι οι Μαθητευόμενοι Μάγοι. Ο Τσίπρας έπεσε στη φωλιά των λεόντων της Ε.Ε. και υπέγραψε την καταδίκη μας. Απέδειξε περίτρανα, πως το ιδεολογικό του οπλοστάσιο διέθετε μόνον φθαρμένα και ακατάλληλα όπλα, που βρίσκονταν σε μια πλήρη ασυμφωνία με το σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος. Πιστεύω μάλιστα, πως οι άνθρωποι, που απετέλεσαν το πολιτικό του προσωπικό, δεν ήσαν καν γνώριμοι μεταξύ τους. Ήδη σήμερα αυτό καταμαρτυρείται, από το γεγονός, πως κάθε Υπουργός, παίζει το δικό του σουραύλι με βασικό έλλειμμα συνεργασίας. Ο ένας αναιρεί τον άλλον και συχνά αυτοδιαψεύδονται.
Κάποτε μια μερίδα στενών συνεργατών του, οι Λαφαζάνηδες και οι Στρατούληδες, χρόνια κομματοδίαιτοι συνδικαλιστές, που είχαν επενδύσει στον ΣΥΡΙΖΑ την εγκαθίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας, τύπου Σοβιέτ, απεκολλήθησαν ως νεκρά περιτρίμματα και τους κατάπιε η λήθη. Η ζημία όμως είχε γίνει.
Η βόμβα εξερράγη με το τρίτο Μνημόνιο. Οι ώρες ήταν τραγελαφικές. Λίγο πριν το χάος. Η πλήρης υποταγή του Τσίπρα προ των ισχυρών Εταίρων μας, μας έσωσε. Τώρα εκεί που γλύφαμε, φτύνουμε. Το νταηλίκι έδωσε χώρο στην ταπεινή υπόκλιση και υποταγή. Και τότε το πέπλο του λαϊκισμού ανεσύρθη. Και αποκάλυψε πολλές αλήθειες. Τότε είδε ο Ελληνικός λαός, πως οι διατυμπανιζόμενη «Ελπίδα» και η «Αξιοπρέπεια» του λαού, που διεκήρυσσε ο Τσίπρας, χάθηκαν. Απλώς ήταν πυροτεχνήματα κατάπτυστου λαϊκισμού. Μια τέλεια ανατροπή του ευκταίου και του υπεσχημένου, από το πρακτέον. Έμεινε ο ΕΝΦΙΑ. Έκαναν φτερά τα 751 ευρώ του μισθού. Χάθηκε ο δέκατος τρίτος μισθός. Τα κόκκινα δάνεια. Η ληστεία των επικουρικών ταμείων. Η επικείμενη μείωση των μισθών. Η διάλυση της Παιδείας, με τους άσχετους Μπαλτά και Κουράκη, αλλά και με τον μπαγιάτικο φοιτητή, τον Φίλια. Για όνομα του Θεού! Επίτηδες έβαλε νεκροθάφτες της Παιδείας; Ακόμα το φαινόμενο της ίδρυσης ενός κομματικού κράτους, αυτή η τορπίλη του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
Αναφορικά με το σύνθημα: «Το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, οι διορισμοί συγγενών και φίλων και αμφιβόλου ικανότητας, το διαψεύδουν περίτρανα. Μόνον οι μετακλητοί υπάλληλοι, από 957 τον περασμένο Σεπτέμβριο, έγιναν σήμερα 1814.
Αυτοί είναι οι ΣΥΡΙΖΟ-ΑΝΕΛΗΔΕΣ. Ένα συνονθύλευμα λαϊκισμού, κωλοτούμπας, ιδεοληψιών και δημαγωγίας. Ένας συρφετός ανίκανων, που όλο και χειρότερα μας φέρνουν.
Έλεγε κάποιος Άγγλος συγγραφέας: «Υπάρχουν και πιο χειρότεροι από τους ανίκανους. Αυτοί είναι ικανοί για όλα». Ας ελπίσουμε στο Θεό, πως δεν θα μας φτάσουν ως εκεί.
