* Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισας
Σε έξι μικρές, κρύες λειψανοθήκες κλείσαμε ένα μικρό κομμάτι του αβάστακτου πόνου και της ντροπής που κρύβουμε στους κόρφους μας για 41 και πλέον χρόνια. Σε έξι άψυχα κουτιά ντυμένα με τη γαλανόλευκη και τη σημαία τη Κυπριακής Δημοκρατίας, κλείσαμε τα κόκκαλα τα ιερά με τις γιγάντιες ψυχές έξι ακόμη Ηρώων μας, παρέα με το βουητό των ένοχων πατρίδων. Έξι αγκαλιές κόκκαλα άγια των αγίων, σαν των Ελλήνων τα ιερά, που ο Διονύσιος Σολωμός μας χάρισε στους στίχους του κληρονομιά αιώνια …
Ολόκληρη η Κύπρος τους αποχαιρέτησε γονυκλινής, με όλες τις τιμές, μέσα σε κλίμα έντονης συγκινησιακής φόρτισης. Και τους παρέδωσε σους οικείους τους σε μια σεμνή τελετή, όπως αξίζει στους Ήρωες της Κυπριακής Ελευθερίας. Για να ταξιδέψουν πάνω από τη θάλασσα του Αιγαία, του βασιλιά της Αθήνας, ώσπου να φτάσουν στο χώρο της αποκάλυψης, την Ιερή πόλη του Ελευσίνα, του ήρωα της Αρχαίας Ελλάδας, την Ελευσίνα (Ελευσίνα: ελεύθω=έρχομαι, ο τόπος της αφίξεως, του ερχομού, της παρουσίας, της αποκάλυψης).
Σε τούτο τον ιερό τόπο της αποκάλυψης προσγειώθηκε το C-130 της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας. Με μεσίστιες τις Σημαίες στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης στο «Στρατόπεδο Παπάγου», τους υποδέχθηκε η Ελληνική Πολιτεία .... «Η σημερινή παράδοση των οστών είναι η κατάληξη μιας τραγικής πορείας αναζήτησης πολλών χρόνων. Οι συγγενείς που παρέλαβαν σήμερα τα οστά των δικών τους ανθρώπων είναι από τις “τυχερές” γιατί έχουν κάτι που αντιπροσωπεύει τους ανθρώπους τους», είπε βουρκωμένη η Πρόεδρος της Πανελλήνιας Επιτροπής Συγγενών Αγνοουμένων, και κόρη του ήρωα του Πενταδάκτυλου Αντισυνταγματάρχη Στυλιανού Καλμπουρτζή, Μαρία και τόνισε ακόμη: «τα ερωτήματα παραμένουν και δεν μπορούν να απαντηθούν με την εξεύρεση κάποιων οστών και την επιστροφή τους στην Ελλάδα…. Γιατί η ιστορική μνήμη συνυπάρχει στη σύγχρονη καθημερινότητα και δεν μας επιτρέπει να λησμονήσουμε την τουρκική εισβολή, την παράνομη κατοχή, την διχοτομημένη Μεγαλόνησο. Μας καθορίζει και μας υπενθυμίζει το χρέος της Ελληνικής Πολιτείας να δοθεί τέλος στον ανθρώπινο πόνο και επιτέλους να γίνει γνωστή η κάθε πτυχή της Κυπριακής Τραγωδίας.
Περίμεναν χρόνια για αυτή τη μέρα είπαν τα αδέλφια του Δεκανέα Δημήτρη Τσούκα καθώς για χρόνια έψαχναν μάταια για την τύχη του μέσω Ερυθρού Σταυρού και μέσω άλλων τρόπων. Όπως είπαν, έκαναν τόσες πολλές μάταιες προσπάθειες, και μάλιστα στην αρχή τους λέχθηκε από την Ελλάδα ότι ήταν λιποτάκτης!
Σε αντίθεση με την Ελληνική πολιτεία (που συνδιαλέγεται με τους ενόχους, που συμβιβάζεται και προσπαθεί να κάνει Ευρωπαία την χώρα του Αττίλα), το ιστορικό χρέος της Ελληνικής Κοινωνίας απέναντι στον Κυπριακό Ελληνισμό, ενώπιον των σαράντα και πλέον αιώνων Ιστορίας και Ελληνικής παρουσίας στην γη των Ηρώων και των Αγίων, για όσα έγιναν εκείνο το μαύρο καλοκαίρι, έχει αναληφθεί τελεσίδικα και ολοκληρωτικά. Το ανέλαβε με το αίμα της η στρατιά των Αδικαίωτων Νικητών Ηρώων, που κάθε 20 του Ιούλη είναι παρόντες στο προσκλητήριο πεσόντων και στις δεήσεις για ανεύρεση των αγνοουμένων, στον Τύμβο Ηρώων της Μακεδονίτισσας. Στο πεδίο της μάχης εκ του συστάδην, υπήρξαν ανεπανάληπτες σκηνές ηρωισμού, με τα παιδιά της Ελλάδας και της Κύπρου να αντιμετωπίζουν με γενναιότητα τις σιδερόφρακτες επίλεκτες μονάδες του Αττίλα. Ο θάνατος είχε στήσει το βασίλειό του παντού εκείνο το καλοκαίρι και πήρε μαζί τους γενναίους των γενναίων, Ελληνοκυπρίους και αδέλφια Ελλαδίτες.
Μεταξύ τους και οι έξι που επέστρεψαν την Τρίτη, δεκαεννιά του Γενάρη: Ο Συνταγματάρχης Σωτήριος Σταύρου από την Καλαμάτα, ο Δεκανέας Δημήτριος Τσούκας, ο στρατιώτης Ζαχαρίας Καρδάρας από τα Βρασνά (Δ. Βόλβης) Σερρών, ο έφεδρος Ανθυπασπιστής καταδρομέας Νικόλαος Καβροχωριανός από το χωριό Μονή Μαλεβιζίου Ηρακλείου (συμμετείχε στην ηρωική αποστολή «ΝΙΚΗ» και ήταν στο Noratlas που κατερρίφθη τα ξημερώματα της 22ας Ιουλίου 1974), και οι έφεδροι Ανθυπασπιστές Θεοφάνης Λουκάκης από την Σάρτη Χαλκιδικής και Νικόλαος Τσαγκιρόπουλος από την Έλαφο Πιερίας (Δ. Κατερίνης). Οι τρεις πρώτοι ανήκαν στον κατάλογο των αγνοουμένων της Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων (Δ.Ε.Α.) και οι άλλοι τρεις στον κατάλογο της Κυπριακής Δημοκρατίας των Ελλαδιτών πεσόντων κατά την εισβολή. Ο Συνταγματάρχης Σωτήριος Σταύρου, του οποίου ταυτοποιήθηκε και παραδόθηκε μόλις ένα μικρό οστό (!), υπηρετούσε τον Αύγουστο του 1974 στο 361 ΤΠ και θεάθηκε για τελευταία φορά στις 15 Αυγούστου 1974. Το οστό εντοπίστηκε από τη Δ.Ε.Α. σε μαζικό τάφο που έτυχε σκόπιμης επέμβασης στην τοποθεσία Κορνόκηπου κοντά στη κατεχόμενη Χαλεύκα. Οι στρατιώτες της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛ.ΔΥ.Κ.) Δημήτριος Τσούκας και Ζαχαρίας Καρδάρας απήχθησαν κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους και εκτελέστηκαν από εξτρεμιστές Τουρκοκύπριους, ο πρώτος στις 3 Φεβρουαρίου 1965 και ο δεύτερος στις 2 Φεβρουαρίου 1966. Τα λείψανα τους βρέθηκαν από τη Δ.Ε.Α. σε τοποθεσία του τουρκοκυπριακού χωριού Χαμίτ Μάνδρες στα κράσπεδα του Πενταδακτύλου. Οι Έφεδροι Ανθυπασπιστές Θεοφάνης Λουκάκης και Νικολάος Τσιγκαρόπουλος έπεσαν κατά την επική αντίσταση που πρόβαλε η ΕΛ.ΔΥ.Κ. στην περιοχή του κατεχόμενου σήμερα στρατοπέδου της Δύναμης ο πρώτος στις 22 Ιουλίου 1974 και ο δεύτερος στις 16 Αυγούστου 1974.
«Ο χαμός τους έχει πόνο, αλλά ο αγώνας τους δείχνει στο γένος και τον δρόμο του χρέους …. η ελληνική πολιτεία, με ασυγχώρητη καθυστέρηση πολλών ετών, απέδωσε τις τιμές που πρέπει … με τις σημαίες μεσίστιες και με το σεβασμό που οφείλεται, στους ήρωες μας που έδωσαν τη ζωή τους για το έθνος …», επισήμανε κατά την υποδοχή των οστών των έξι Ελλήνων στρατιωτικών, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος.
«Ολοκληρώσατε την αποστολή σας. Θα είστε πάντοτε στις καρδιές και στο μυαλό μας. Πέσατε για την πατρίδα. Η αποστολή σας μας δίνει κουράγιο. Η σειρά μας τώρα», επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Δημ. Βίτσας στην ομιλία του, τονίζοντας, ταυτόχρονα, ότι «η εύρεση των λειψάνων τους, βάζει ένα τέλος στο μαρτύριο της αβεβαιότητας που βίωναν οι οικογένειές τους. Λυτρώνει τις ψυχές τους. Συγχρόνως όμως απαγορεύει σε μας να ξεχνάμε. Μας απαγορεύει να ξεχνάμε πως τούτος ο τόπος βίωσε και βιώνει μια τραγωδία. Δεν υπάρχει δέντρο λησμονιάς για την κυπριακή τραγωδία, για όσα προηγήθηκαν, για την τουρκική εισβολή, για την τουρκική κατοχή. Και η μνήμη είναι δύναμη».
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα … Δεν τόλμησαν ούτε και τώρα να ομολογήσουν τη μεγάλη αλήθεια. Την τόσο πικρή αλήθεια. Ότι, δηλαδή, η Ελληνική Πολιτεία, όχι μόνο δεν τιμώρησε τους πρωτεργάτες της ήττας και της καταισχύνης, αλλά παρασημοφόρησε κιόλας τους πρωταίτιους της κυπριακής τραγωδίας! Αραπάκης, Μπονάνος, Παπανικολάου, Γαλατσάνος, Γκιζίκης, Αβέρωφ κι άλλοι πολλοί! Και ο «φάκελος της Κύπρου» βρίσκεται σφραγισμένος και στοιχειωμένος κάτω από τα πόδια (στα υπόγεια της Ελληνικής Βουλής) αυτών που χρόνια τώρα μόνο με λόγια επαγγέλλονται την κάθαρση!!!!
