Eίμαστε ήδη στην επομένη μέρα των εκλογών και (επειδή το άρθρο γραφόταν πριν ανοίξουν οι κάλπες) θέλω να πιστεύω ότι το αποτέλεσμα των εκλογών της χθεσινής Κυριακής (25ης Ιουνίου) έδειξε για τη χώρα τον δρόμο που είχε χαράξει το προ μηνός εκλογικό αποτέλεσμα (της Κυριακής της 21ης Μαΐου), ήτοι μια άνετη νίκη για τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη και μια καθαρή ήττα για τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. H ελληνική κοινωνία είχε ήδη δείξει ότι αυτό που θέλει, επιθυμεί και προσδοκά είναι ασφάλεια, σταθερότητα και συνεχή βήματα προόδου επιλέγοντας για Κυβερνήτη σ’ αυτήν την πορεία της χώρας τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τον Κυριάκο Μητσοτάκη που είχε παραλάβει μια συντηρητική Νέα Δημοκρατία και την έκανε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κεντροδεξιό κόμμα, με πολιτικές εφαρμογές ανάπτυξης, ομαλότητας, ασφάλειας και κοινωνικής πρόνοιας.
Ταυτόχρονα η ελληνική κοινωνία έδειξε ότι όχι μόνο δεν πείθεται από τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πως τις αποδοκιμάζει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο που φανερώθηκε με την πανωλεθρία που το κόμμα αυτό υπέστη χάνοντας -πρωτοφανές στα εκλογικά χρονικά για κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης- πάνω από 12 μονάδες σε σχέση με την εκλογική του δύναμη του 2019, εξέλιξη που θα μπορούσε να μείνει στην πολιτική ιστορία ως ένα «βατερλό» της Αριστεράς. Οι πολίτες απάντησαν με το πιο συντριπτικό «όχι» σε ένα κόμμα που δεν αντιλαμβάνεται την εποχή του και δεν έχει τα εργαλεία να ερμηνεύσει το παρόν.
Ως εκπαιδευτικός θα εστιάσω σε ορισμένες από τις πολιτικές στον χώρο της Παιδείας που έδωσαν «πόντους» στη ΝΔ, ενώ αντίθετα η πολεμική που άσκησε επ’ αυτών ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε μεγάλες απώλειες στην εκλογική του δύναμη. Θα εστιάσω σε τρία βασικά, κατά τη γνώμη μου, θέματα τα οποία ενώ «πριμοδότησαν» ισχυρά την πολιτική της ΝΔ σε εκλογικά ποσοστά, αντίθετα, επέφεραν στο ΣΥΡΙΖΑ όλως βλαπτικά αποτελέσματα λόγω της πολεμικής που άσκησε σ’ αυτά: Πρώτον, το θέμα της ίδρυσης ιδιωτικών (εν πάση περιπτώσει μη κρατικών) Πανεπιστημίων, δεύτερον, η Ειδική Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) στα Πανεπιστήμια και, τρίτον, η αξιολόγηση.
Για το θέμα της ίδρυσης ιδιωτικών / μη κρατικών Πανεπιστημίων: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξήγγειλε, παραμονές των εκλογών, ότι είναι στις προθέσεις του να θέσει εκ νέου στη νέα Βουλή που θα προκύψει μετά τις εκλογές -η οποία θα είναι και η προτείνουσα Βουλή- το θέμα της συνταγματικής αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος, ώστε να αρθεί η απαγόρευση για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων στη χώρα μας και να μη χρειάζεται να πηγαίνουν στο εξωτερικό τα χιλιάδες Ελληνόπουλα (σε ιδιωτικά ΑΕΙ της Κύπρου, των Βαλκανίων κ.λπ., όπως συμβαίνει σήμερα). Η απάντηση από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ ένα μεγαλοπρεπές μεν, ακατανόητο δε «Όχι»… (και μάλιστα την ίδια στιγμή που ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του κόμματος -αξιολογότατος επιστήμονας- υπηρετεί σε μη κρατικό Πανεπιστήμιο!)
Για το θέμα της Βάσης Εισαγωγής στα ΑΕΙ: Θεσμοθετεί η Κεραμέως (ΥΠΑΙΘ/ΝΔ) ένα όριο, βάζει έναν πήχη, σου λέει π.χ. για να περάσεις Φιλολογία θα πρέπει να έχεις ένα καλό επίπεδο στη γνώση της (ελληνικής) γλώσσας, για να περάσεις στο Μαθηματικό θα πρέπει να ξέρεις να λύνεις εξισώσεις - άιντε β’ βαθμού… Να έχεις καταφέρει έναν μέσο όρο αν όχι «10», τουλάχιστον «9» , βρε παιδί μου, άιντε ένα «8»! «Όχι», ξανά η απάντηση απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ!... Για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης οι ικανότητες και οι γνώσεις που έχει αποκτήσει ένας μαθητής, ώστε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της Ανώτατης Εκπαίδευσης, δεν έχουν σημασία. Εφόσον διατίθενται θέσεις στα 26 κρατικά ΑΕΙ με 460 (!!!) Τμήματα (τα παλαιά Τμήματα των AEI μαζί με τα …«πανεπιστημιοποιηθέντα» ΤΕΙ), αυτές πρέπει να καλυφθούν οπωσδήποτε από οποιονδήποτε, ακόμη κι απ’ αυτόν που έγραψε μέσο όρο «1», «2», «3» (!!!), γιατί ο σκοπός είναι ιερός: Δεν πρέπει να κλείσει κανένα από τα Πανεπιστημιακά Τμήματα, που εν μία νυκτί -βαφτίζοντας το κρέας ψάρι- δημιούργησε ο κ. Κων. Γαβρόγλου (ΥΠΑΙΘ/ΣΥΡΙΖΑ) χωρίς τον παραμικρό σχεδιασμό και αξιολόγηση αναγκών, ως ρουσφέτι προς συναδέλφους του και τοπικές κοινωνίες.
Για το θέμα της αξιολόγησης: Νομοθέτησε η Κεραμέως και για τη χώρα μας ότι ισχύει εδώ και δεκαετίες στα εκπαιδευτικά συστήματα της Ευρώπης, μια διαδικασία για την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Με χαρακτήρα όχι τιμωρητικό, αλλά καθαρά βελτιωτικό, που ήδη μάλιστα άρχισε να εφαρμόζεται με αποτελέσματα εφαρμογής όλως θετικά, όπως θετικά εξελίχθηκε και η διαδικασία (αυτο-)αξιολόγησης των εκπαιδευτικών μονάδων και του εκπαιδευτικού τους έργου που είχε μάλιστα θεσμοθετηθεί επί ΣΥΡΙΖΑ (με τον Ν. 4547/2018 - υπό την πίεση των Θεσμών, είν’ η αλήθεια). Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ κι εδώ: «Όχι» στην ατομική αξιολόγηση… Μα, είμαστε στον 21ο αιώνα… Μα, αξιολογούνται οι εκπαιδευτικοί ακόμη και στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ… «Όχι», ξανά…
Το «όχι σε όλα» που κυριάρχησε στον λόγο του ΣΥΡΙΖΑ για τα θέματα της Εκπαίδευσης αποτέλεσε, επί της ουσίας, μια θέση για «όπισθεν ολοταχώς» στο παρελθόν. Με τη διαφορά ότι η Εκπαίδευση αφορά το μέλλον… Η απάντηση της κοινωνίας των πολιτών ήλθε στην κάλπη. Η κοινωνία έστειλε το μήνυμα. Ώρα, λοιπόν, στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για αυτοαξιολόγηση και, εν τέλει, για (πολιτική) αυτοκριτική. Είναι κι αυτή (η αυτοκριτική) μια αρετή.
* Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι καθηγητής Β/θμιας Εκπ/σης, κλ. ΠΕ01 (xaan@theo.auth.gr).
