Ο Λαρς Φον Τρίερ είναι ένας από τους πλέον αμφιλεγόμενους σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Προκλητικός, κενός περιεχομένου και προβοκάτορας για κάποιους και ιδιοφυία για κάποιους άλλους. Ο εμπνευστής του περίφημου «Δόγματος 95» σύμφωνα με το οποίο ο κινηματογράφος σαν αισθητικό και εκφραστικό μέσο πρέπει να απαλλαγεί από τις συμβάσεις και τις δεσμεύσεις των μέσων παραγωγής και διανομής και να αποκτήσει και πάλι τον χαμένο του αυθορμητισμό μέσω της πλήρους ελευθερίας του δημιουργού σκηνοθέτη. Όμως πόση ελευθερία μπορεί να αποκτήσεις με το δογματισμό; Ένα είναι σίγουρο η τέχνη και η ανθρώπινη έκφραση είναι ενστικτώδεις και δεν μπορούν να ακολουθήσουν κανόνες, πόσο μάλλον, δόγματα.
Ο Λαρς Φον Τρίερ ήταν ο πρώτος που παρέβη τους κανόνες του «Δόγματός» του, ακυρώνοντας αυτό που ο ίδιος δημιούργησε. Οι ταινίες του χαρακτηρίζονται από επιτηδευμένο ερασιτεχνισμό στην αισθητική τους έκφραση και από ελεγχόμενη... ελευθερία στην ειδολογική και μορφική θεματολογία. Γύρισε ταινίες σταθμούς όπως το μελόδραμα «Δαμάζοντας τα Κύματα» ή το θεατρικής απλότητας και σημειολογικού συμβολισμού «Dogville». Η τελευταία του δημιουργία είναι το προκλητικό-για πολλούς αντιφεμινιστικό-«Αντίχριστος» με τους Γουίλιαμ Νταφόε και Σαρλότ Γκενσμπούργκ, που προβάλλεται από σήμερα στη Λάρισα. Στο τελευταίο φεστιβάλ των Καννών όπου το φιλμ συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα, κατά την επίσημη προβολή του γιουχαΐστηκε ενώ κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου ο Λαρς Φον Τρίερ αντιμετώπισε τα οργισμένα σχόλια δημοσιογράφων οι οποίοι στάθηκαν επικριτικά απέναντι στην ταινία. Κατά την διάρκεια της ίδιας συνέντευξης ο Λαρς Φον Τρίερ παραδέχθηκε ότι ο «Αντίχριστος» ήταν το πρώτο φιλμ που γύρισε ύστερα από την κατάθλιψη που τον βασάνισε τα τελευταία χρόνια. Ένα ζευγάρι μορφωμένων και πλούσιων αστών μετά το θάνατο του παιδιού τους απομονώνονται σε ένα απομακρυσμένο ορεινό τοπίο. Εκεί καταλήγουν σε έναν αλληλοσπαραγμό χωρίς όρια με τις σκηνές ωμής βίας να οδηγούν στο φινάλε. Ο Τρίερ δανείζεται στοιχεία και θεματικές από θρυλικές ταινίες όπως «η Αυτοκρατορία των Αισθήσεων» του Ναγκίσα Όσιμα όπως επίσης και από σπλάτερ θρίλερ, exploitation αισθητικής. Αυτό που ενοχλεί, πέρα από τις σκληρές σκηνές, είναι η γενικότερη αίσθηση φθοράς και παρακμής του ανθρώπινου ψυχισμού στο ξεκαθάρισμα λογαριασμών των δύο φύλων.
Απ’ ό,τι φαίνεται και το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ του ελληνικού σινεμά και του εμφυλίου πολέμου δεν έχει λήξει ακόμα. Ο Παντελής Βούλγαρης σκηνοθετεί την τελευταία του ταινία με τίτλο «Ψυχή βαθιά» (ο τίτλος παραπέμπει στο σύνθημα-ιαχή που φώναζαν οι αντάρτες κατά τη διάρκεια του εμφυλίου) και παραδίδει, από σήμερα, στις αίθουσες ένα φιλμ με σαφή και εκφραστική αφήγηση, άρτιο τεχνικά, ιστορικά και κοινωνικά τεκμηριωμένο, συγκινητικό, χωρίς όμως να εκβιάζει συναισθήματα, απωθημένα και κατάλοιπα μίσους που άφησε πίσω του αυτή η τρομερή δοκιμασία που πέρασαν οι Έλληνες μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δύο αδέλφια 17 και 15 χρόνων, παρά τη θέλησή τους, βρίσκονται αντιμέτωποι και εχθροί κατά τη διάρκεια του εμφυλίου που διεξάγεται με μανία στα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας. Στο φιλμ πρωταγωνιστούν οι νεαροί Γιώργος Αγγέλκος, Χρήστος Καρτέρης και Άννα Παρτσάνη ενώ συμμετέχει και ο Θανάσης Βέγγος.
Από σήμερα, επίσης, προβάλλονται, «το Κορίτσι με το τατουάζ», η γαστριμαργική κωμωδία «Τζούλι και Τζούλια» με την Μέριλ Στριπ, το θρίλερ επιστημονικής φαντασίας «Moon» με τον Σαμ Ρόκγουελ και η έκτη συνέχεια της σπλάτερ σειράς «Σε βλέπω» («Saw IV»).
