Με την ενότητα «Από την Ανατολή ως τη Δύση», ο καλλιτέχνης διερευνά τη ζωντανή διαδικασία που προκύπτει μέσα από τη ζωγραφική στη φύση, όπου το άτομο αλληλοεπιδρά με τον περιβάλλοντα χώρο. Μυρωδιές, δέντρα, τεράστιοι όγκοι βουνών, όλα καλοβαλμένα και με τη σημασία τους να λούζονται από φως.
Εντός αυτού του περιβάλλοντος, η ανθρώπινη παρουσία γίνεται εμφανής μέσω της απουσίας της καθώς το αποτύπωμα του ανθρώπου γίνεται ανεπαίσθητο χωρίς τις υπερβολές τον αστικών στοιχείων.
Η ζωγραφική στη φύση είναι μια φευγαλέα εντύπωση της στιγμής, ένα πάγωμα στο χρόνο και έπειτα μια αποτύπωση που θυμίζει χαρτογράφηση χωρίς την ακριβή σημασία της. Ο καλλιτέχνης μεταμορφώνει κάδρα του φυσικού κόσμου σε ένα ημερολόγιο καταστάσεων συνύπαρξης με το φύση.