Η πλοκή του έργου διαπερνά την ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας, όμως οι ήρωες θα μπορούσαν να είναι οι δικοί μας άνθρωποι. Οι έξι εργάτριες αντιπροσωπεύουν την εργατική τάξη συνολικά και το αφεντικό την κάθε λογής εξουσία, η οποία θα χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο για να διατηρήσει τη θέση, την ισχύ και την κυριαρχία της. Άλλοτε με χειραγώγηση, άλλοτε σπέρνοντας τη διχόνοια, άλλοτε με απειλές και άλλοτε με ωμή βία, προσπαθεί να κρατήσει τις εργάτριες υποταγμένες και πειθήνιες.
Τα σύμβολα του έργου παραπέμπουν στο σήμερα. Η φάμπρικα είναι η σύγχρονη κοινωνία, που κρατάει εγκλωβισμένους τους ανθρώπους σε άθλιες εργασιακές συνθήκες καλλιεργώντας τους συνεχώς την ιδέα ότι πρέπει να είναι ευγνώμονες και να μη ζητούν παραπάνω γιατί θα χάσουν κι αυτά που έχουν. Ταυτόχρονα όμως τους δημιουργεί και την ψευδαίσθηση ότι είναι «ελεύθεροι». Όμως όπως σε όλες τις εκμεταλλευτικές κοινωνίες αυτή η ελευθερία είναι επίπλαστη και ο άνθρωπος παλεύει καθημερινά σε μια αόρατη φυλακή. Όμως οι ηρωίδες του έργου απέδειξαν τελικά ότι μπορούν να σηκώσουν το ανάστημά τους ενάντια στη δύναμη της εξουσίας και χειροκροτήθηκαν θερμά από τους θεατρόφιλους της Λάρισας για τις καθηλωτικές τους ερμηνείες.