Τα εκπληκτικά ντουέτα, με την ασύγκριτη σκηνική παρουσία και το υποκριτικό ταλέντο της Μυρτώς και του Ισμαέλ Τζόρντι, περιέγραφαν με διαύγεια την εξέλιξη δύο ανθρώπων που οδηγούνται από την ανέμελη έλξη στη συνειδητή αντίληψη του έρωτα και τέλος στον αναπόφευκτο θάνατο.
Στο καταληκτικό ντουέτο, εκφράζοντας τον πόνο, με ιδιαίτερα τραγικό τρόπο, παρουσιάζουν μια αναδρομή της γλυκόπικρης ιστορίας μιας καταδικασμένης αγάπης. Συγκλονιστική η τελευταία πράξη κατά την οποία μετά από ένα σύντομο όνειρο κοινής ζωής, ο Ρωμαίος πεθαίνει και η Ιουλιέτα τον ακολουθεί. Σ΄ αυτό το τέλος, σε μια ατμόσφαιρα έκστασης, οι δύο πρωταγωνιστές μετουσιώνονται. Σ’ αυτό το τέλος, με τον τρόπο που το ερμήνευσαν, μετουσιώνεται και ο ίδιος ο έρωτας.
Η ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής σκηνής, υπό τη μουσική διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού, με εντυπωσιακή αξιοπρέπεια απεικόνιζε την κάθε στιγμή. Απέδωσε με σαφήνεια την τρυφερότητα, το πάθος, την εκπλήρωση της ευτυχίας, τον πόνο, την απόγνωση, το τραγικό φινάλε. Η χορωδία σε άριστη συνεργασία με την ορχήστρα και τους πρωταγωνιστές. Όσο για τη σκηνοθεσία… θα προτιμούσαμε να μην είναι τόσο αφαιρετική.
Ξεχωριστή εμπειρία η ξενάγησή μας στο Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, καθώς και στο φαντασμαγορικό πολυθέαμα των έργων του Βαν Γκογκ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Κατά την επίσκεψή μας στο Μουσείο Ιστορίας της Ελληνικής Ενδυμασίας του Λυκείου των Ελληνίδων, τύχαμε ιδιαίτερα θερμής υποδοχής από την αντιπρόεδρο του Λυκείου των Ελληνίδων, τη Λαρισαία Μαρία Παπαμάρκου και ξεναγηθήκαμε στην περιοδική έκθεση «Κατάγομαι από την παιδική μου ηλικία…» και στη συλλογή από κούκλες της βασίλισσας Όλγας.
Νέλλη Βασβατέκη
