«Η Δάφνη η μονακριβούλα» της Λίνας Μουσιώνη ξεκίνησε το ταξίδι της εδώ και λίγο καιρό και ήδη έχει τρυπώσει σε πολλές παιδικές βιβλιοθήκες. Άλλο ένα διαμαντάκι από τη Λαρισαία συγγραφέα, που τα τελευταία χρόνια με τα βιβλία της κρατά συντροφιά στους πιο απαιτητικούς αναγνώστες, τα παιδιά.
Κάθε της έργο μοναδικό, μονάκριβο όπως η μονακριβούλα της, αλλά μοναδική και η ίδια. Ευγενική, χαμογελαστή, γεμάτη ενέργεια, με σπινθηροβόλο βλέμμα και φαντασία που καλπάζει, η Λίνα Μουσιώνη είναι ένα «παιδί» με μαγική πένα. Κάθε της βιβλίο μια έκπληξη. Όπως και το τωρινό με τη Δάφνη τη μονακριβούλα. Μια όμορφη ιστορία για μια μικρή πριγκίπισσα που θα πρέπει να μοιραστεί το θρόνο της, με το νέο αδελφάκι που ετοιμάζεται να φέρει στον κόσμο η μαμά της. Μέσα από όμορφες λέξεις και εικόνες η Δάφνη αγωνιά, στεναχωριέται, θυμώνει που θα πρέπει να μοιραστεί την αγάπη των γονιών της, το δωμάτιο και τα πράγματα της, αλλά στο τέλος συνειδητοποιεί ότι η αγάπη δεν μοιράζεται αλλά πολλαπλασιάζεται και ότι το αδερφάκι της δεν της στερεί τον τίτλο της μονάκριβης κόρης, αφού για τους γονείς όσα παιδιά και να έχουν πάντα θα είναι μονάκριβα. Η εικονογράφηση της Κατερίνας Βερούτσου που συνοδεύει το κείμενο εκπληκτική.
Η Λίνα Μουσιώνη λίγο πριν αναχωρήσει για τις διακοπές της μιλά στην «Ε» για το πόσο δύσκολο είναι να καταπιάνεται κανείς με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων και αποκαλύπτει το μυστικό που τροφοδοτεί τη φαντασία-έμπνευση της.
Στο ερώτημα πως βρέθηκε στο δρόμο της παιδικής λογοτεχνίας απαντά:
«Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν σταμάτησα να διαβάζω παραμύθια και βιβλία παιδικής λογοτεχνίας. Ωστόσο, η συγγραφή βιβλίων είναι φυσική εξέλιξη της επαγγελματικής μου διαδρομής. Ένα κομμάτι που κουβαλούσα πάντα και περίμενε υπομονετικά το πλήρωμα του χρόνου για να εκτονωθεί. Ως επιμελήτρια μουσείου και υπεύθυνη του τμήματος εκπαιδευτικών προγραμμάτων βρισκόμουν σταθερά σε άμεση επαφή με τα παιδιά. Είχα πάντα στο νου μου να μετατρέψω την επίσκεψη τους στο μουσείο σε μια μοναδική και αξέχαστη εμπειρία. Έγραφα τα κείμενα των εκπαιδευτικών εντύπων, έπαιζα και κουβέντιαζα μαζί τους στα εκπαιδευτικά προγράμματα, οργάνωνα εκπαιδευτικές δράσεις. Πάντα έγραφα για να επικοινωνώ με τα παιδιά. Για κατανοήσω τον κόσμο τους και να δώσω μια εξήγηση στον δικό μου. Ούτε που κατάλαβα πώς από το πρώτο μου βιβλίο, τον Ασπρόμαυρο ζωγράφο που εκδόθηκε το 2011, έφτασα σήμερα στη Δάφνη, τη Μονακριβούλα. Έχω πάντα τον ίδιο ενθουσιασμό. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι το φορτίο ευθύνης απέναντι στο παιδί – αναγνώστη που όσο πληθαίνουν οι τίτλοι μεγαλώνει και βαραίνει».
Και η έμπνευση πως έρχεται;
Η έμπνευση για μένα είναι μια στιγμή, μια λέξη, ένα χαμόγελο, μια σκιά, ένα όνειρο. Μοιάζει σαν να σκοντάφτεις σ΄ ένα πετραδάκι και να βρίσκεις από κάτω μια αλήθεια.
Μιλώντας κανείς με τη Λίνα Μουσιώνη, διαπιστώνει ότι απέναντι του έχει έναν άνθρωπο που πρώτα έχει δουλέψει με τη δική του ψυχή, ώστε το άγγιγμα του στις ψυχές των παιδιών-αναγνωστών να είναι όσο απαλό και ευχάριστο χρειάζεται. Εξάλλου, όπως λέει και η ίδια για να γίνει κανείς συγγραφέας χρειάζεται σκληρή δουλειά και πειθαρχία. Ο τίτλος κερδίζεται με το έργο και το αποτύπωμα που αφήνει κανείς στο χώρο της παιδικής λογοτεχνίας σε βάθος χρόνου. « Για μένα χαρά είναι να τρυπώνω στην αγκαλιά των παιδιών. Οι ιστορίες που γράφω να ακουμπούν στην ψυχή τους Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει ο τίτλος. Μ΄ ενδιαφέρει να βρίσκουν μόνο να βρίσκουν τα παιδιά στα βιβλία μου τη χαρά της ανάγνωσης: το ταξίδι!» λέει χαρακτηριστικά.
Το ταξίδι για τη Λίνα Μουσιώνη και τους αναγνώστες της, έχει και συνέχεια αφού πάλι κάτι ετοιμάζει. Υπομονή μέχρι το φθινόπωρο που θα το αποκαλύψει.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΙΝΑ ΜΟΥΣΙΩΝΗ
Η Λίνα Μουσιώνη γεννήθηκε το 1967 στη Λάρισα. Σπούδασε Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ειδικεύτηκε στο Νεότερο Ελληνικό Πολιτισμό με μεταπτυχιακές σπουδές στο πεδίο της Λαογραφίας. Από το 1991 έως το 2009 εργάστηκε ως επιμελήτρια του Λαογραφικού Ιστορικού Μουσείου Λάρισας και συντονίστρια του Τμήματος Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του. Έχει οργανώσει και επιμεληθεί ποικίλες εκπαιδευτικές δράσεις με τη μορφή βιωματικών εργαστηρίων, μουσειοσκευών, φακέλων δραστηριοτήτων και εκπαιδευτικών εντύπων. Είναι ιδρυτικό στέλεχος της ΝΟΥΤΟΠΙΑΣ, συλλόγου για την αισθητική και συναισθηματική καλλιέργεια των παιδιών και μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων – ICOM. Με την παιδική λογοτεχνία ασχολείται συστηματικά από το 2010 υποστηρίζοντας το έργο των βιβλιοθηκών και των σχολικών προγραμμάτων φιλαναγνωσίας. Είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου – Greek Ibby. Από το Νοέμβριο του 2016 έχει την παιδαγωγική ευθύνη του δικτύου των Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης (ΚΔΑΠ) του Δήμου Λαρισαίων.
Εργογραφία:
* Ενας ασπρόμαυρος ζωγράφος, εικονογράφηση Κατερίνα Βερούτσου, Μεταίχμιο, 2011
* Ο μάγος Πότε Πότε και το χαμένο ποτέ, εικονογράφηση Κατερίνα Βερούτσου, Μεταίχμιο, 2012
* Η νεράιδα μαγείρισσα, σειρά Μικρές Καληνύχτες, εικονογράφηση Ζωή Λούρα, Μεταίχμιο, 2013
* Η πριγκίπισσα Κουμ Κουάτ και τα κλεμμένα χαμόγελα, εικονογράφηση Μαιρηλία Φωτιάδου, Ελληνοεκδοτική, 2013
* Ο δράκος Σερπαντίνος ξύπνησε, εικονογράφηση Μαιρηλία Φωτιάδου, Ελληνοεκδοτική, 2014
* Η μεγάλη περιπέτεια του Φι και του Λι, εικονογράφηση Βανέσσα Ιωάννου, Ελληνοεκδοτική, 2014.
* Το Μουσείο των Υποσχέσεων, εικονογράφηση Ναταλία Καπατσούλια, εκδόσεις Μεταίχμιο, 2016.
* O λυποπόταμος, εικονογράφηση Βανέσσα Ιωάννου, Ελληνοεκδοτική 2016
* Ζητείται άλογο για αμαζόνα, εικονογράφηση Ναταλία Καπατσούλια, εκδόσεις Μεταίχμιο, 2017
* Δάφνη, η Μονακριβούλα, εικονογράφηση, Κατερίνα Βερούτσου, εκδόσεις Ελληνοεκδοτική, 2017
*Πολλά βιβλία της έχουν γίνει θεατρικές παραστάσεις, wallbook στους εξωτερικούς τοίχους Δημοτικού Σχολείου, αποκριάτικα κοστούμια.
Της Νατάσας Πολυγένη
