Ο συγγραφέας χαρακτηρίζει εξ αρχής την έκδοση «συλλεκτική» αφού αφορά σε μία συλλογή φωτογραφιών και εικόνων από το έργο των πρωτοπόρων κινηματογραφιστών των Βαλκανίων και δεν προβλέπει να κάνει άλλη έκδοση.
Το βιβλίο πραγματοποιεί μία βαθιά βουτιά-τομή στο εκτενές έργο των Αδελφών Μανάκια και φέρνει στο φως ανέκδοτες φωτογραφίες και αποσπάσματα των ταινιών τους, που μέχρι τώρα στο σύνολότους ήταν χαμένα. Ως γνωστόν οι Μανάκια έδρασαν στα κεντροδυτικά Βαλκάνια από το 1895 μέχρι το θάνατό τους (1954 & 1964) σε μία διαρκώς ταραγμένη γεωγραφικά περιοχή και έχουν στο ενεργητικό τους, σε όλα αυτά τα χρόνια, μία ατέλειωτη και ακατάπαυστη δραστηριότητα στον χώρο της φωτογραφίας και του κινηματογράφου. Ήταν οι πρώτοι κινηματογραφιστές των Βαλκανίων και οι διασημότεροι φωτογράφοι στις αρχές του 1900 σε όλα τα Βαλκάνια.
Το βιβλίο μάς εντάσσει στον χρόνο, με μία ιστορική παράθεση των γεγονότων σε κείμενο, που κάθε φορά αντιστοιχείται σε πρωτότυπο φωτογραφικό υλικό του Γιάννη και του Μίλτου Μανάκια. Παρουσιάζονται οι πιο αντιπροσωπευτικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες πρωτόγνωρης για την εποχή τους σκηνοθεσίας, λήψης και ποιότητας, αποσπάσματα από τις πρώτες ταινίες που γυρίστηκαν στα Βαλκάνια, που μέχρι σήμερα ήταν στην αφάνεια, αποκαλύπτονται στοιχεία για το έργο τους, που μέχρι σήμερα δεν είχε ταυτοποιηθεί ότι ανήκει σε εκείνους. Στην έκδοση αναδύεται πρωτότυπο υλικό για έρευνα και περαιτέρω ιστορική επεξεργασία, οι πανοραμικές φωτογραφίες από την πόλη των Ιωαννίνων, των Γρεβενών, του Μοναστηρίου αλλά και άλλες και από τα Βλαχοχώρια της Μακεδονίας και της Ηπείρου, ενώ φέρνει στη δημοσιότητα άγνωστο ιστορικό υλικό τους, εξυψώνοντας το έργο τους στην ιστορία και στον πολιτισμό της Ελλάδας αλλά και των Βαλκανικών κοινωνιών.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο και ο Θεοδ. Αγγελόπουλος τους τίμησε γυρίζοντας την ταινία του “Το Βλέμμα του Οδυσσέα” λέγοντας για τα δύο αδέλφια «θεωρώ ότι είναι η ώρα να γίνει ευρύτερα γνωστό ότι το βλέμμα τους ήταν το πρώτο βλέμμα μέσα από την κάμερα σε αυτή την ταραγμένη περιοχή των Βαλκανίων». Το βιβλίο του Αλεξ. Τζιόλα, πιστά υπηρετεί ακριβώς αυτό τον σκοπό.
