Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ στο κατάμεστο από κόσμο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας. Πρωτοφανής η ανταπόκριση των Λαρισαίων στην παρουσίαση του έργου του Χρήστου Λεοντή.
Πρόκειται για το πρώτο ολοκληρωμένο έργο του συνθέτη. Ηχογραφήθηκε το 1964 και ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1965. Οι στίχοι των τραγουδιών είναι του λαϊκού ποιητή Κώστα Βίρβου και τα κείμενα του Νικηφόρου Βρεττάκου. Τραγουδούν ο Στέλιος Καζαντζίδης, η Μαρινέλλα και η χορωδία Κορίνθου. Αφηγείται ο Δημήτρης Μυράτ ενώ το εξώφυλλο φιλοτέχνησε ο ζωγράφος Σπύρος Βασιλείου. Πρόκειται για μια «λαϊκή καντάτα, η οποία καλύπτει το τρίπτυχο: Κατοχή-Αντίσταση-Απελευθέρωση».
Οι προθέσεις του Χρήστου Λεοντή ήταν φανερές να στρατευθεί στην υπηρεσία ενός αγώνα που τον αντιπροσώπευε ιδεολογικά και του έδωσε τη δυνατότητα να εκφραστεί καλλιτεχνικά. «Σήμερα θα μπορούσαν να γραφτούν πράγματα αρκεί να υπάρχουν οι καλλιτέχνες οι οποίοι έχουν σαν στόχο, σαν προσανατολισμό να συνδέσουν το έργο τους με το κοινωνικό πρόβλημα», αναφέρει.
Οι στίχοι αλλά και τα κείμενα της «Καταχνιάς» στρέφονται γύρω από τις μαρτυρικές εμπειρίες της κατοχής, τις εξάρσεις της αντίστασης, τον αγώνα και τις θυσίες του ελληνικού λαού για τη λευτεριά του. Σχολιάζοντας τη σημερινή πολιτικοοικονομική κατάσταση της χώρας υποστηρίζει ότι «σήμερα τα προβλήματα είναι άλλα έχουν όμως πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την “Καταχνιά”. Τότε υπήρχε ένας ανοιχτός πόλεμος, με όπλα, σήμερα υπάρχει ένας οικονομικός πόλεμος και είναι αποτέλεσμα ενός ολόκληρου συστήματος, είναι αυτό που λέμε καπιταλισμός. Ο οποίος έχει και το χρήμα εκτός από τα φονικά όπλα. Ο καπιταλισμός χρησιμοποιεί τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που έχει ανά τον κόσμο, και επηρεάζει την κοινή γνώμη. Επιχειρεί να διαχειριστεί τον δημόσιο πλούτο προς όφελός του. Αυτός είναι ο προβληματισμός. Αυτό είναι ένα στοιχείο που θα μπορούσε ένας νέος καλλιτέχνης, ένας μουσικός, ένας συγγραφέας, ένας ποιητής να εκφραστεί».
Σχετικά με τα μηνύματα που πρέπει να εκφράζει κάθε εποχή, υπογραμμίζει ότι «το χαρακτηριστικό της εποχής τότε ήταν η υπαγωγή του “εγώ” στο “εμείς”. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει σήμερα καθώς επικρατεί η φράση “ξέρεις ποιος είμαι εγώ”» ή η λέξη που είναι της μόδας από την κορυφή της εξουσίας μέχρι τον τελευταίο πολίτη είναι η λέξη “ανταγωνισμός”, αυτό εμπεριέχει την αντιπαλότητα. Άλλο ανταγωνισμός άλλο συναγωνισμός. Τότε λοιπόν υπήρχε συναγωνισμός, υπήρχε ένα κοινό όραμα, ένας κοινός στόχος, να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Σήμερα συμβαίνει το αντίθετο, έχει απομονωθεί ο καθένας στον εαυτό του, δεν τον ενδιαφέρει ο γείτονάς του. Είναι απομονωμένοι στο “εγώ”» τους. Ο άνθρωπος σήμερα δεν έχει καταλάβει πόση δύναμη θα μπορούσε να έχει αυτός μαζί με τον γείτονά του».
Για να αποκτήσει η εποχή τα δικά της μηνύματα ο Χρήστος Λεοντής λέει ότι «χρειάζεται μελέτη της ιστορίας. Να πάρουν οι πολίτες τα κατάλληλα διδάγματα. Αν θέλει κανείς να ψάξει υπάρχουν πολλά πρότυπα στο παρελθόν. Το καινούργιο είναι να μπορέσεις να φέρεις στο προσκήνιο οποιαδήποτε στοιχεία της ιστορίας σου, να το αξιοποιήσεις και να το πας πιο πέρα. Από το μηδέν, μηδέν προκύπτει».
Παράλληλα, υποστηρίζει ότι «η δουλειά της τέχνης είναι να εκφράζεται και πολιτικά. Αν δούμε το παρελθόν μας θα διαπιστώσουμε ότι ο Ευριπίδης, ο Σοφοκλής, ο Αριστοφάνης, ο Αισχύλος, στα έργα τους αποτυπώνουν την ιστορία του λαού. Οι μύθοι που χρησιμοποίησαν ήταν υπαρκτοί. Ήταν ένα αποτέλεσμα της κοινωνίας και του πολιτισμού της εποχής εκείνης. Ένα ζύμωμα τον δύο. Έβγαζαν μέσα από τα έργα τους τον προβληματισμό της εποχής τους έτσι όπως τη ζούσε όλος ο κόσμος και ο κοινωνικός περίγυρος. Κανείς πρέπει να βασίζεται στην ιστορία του λαού του, στις πράξεις του λαού του για να μπορέσει μέσα από αυτές να εκφράσει αυτά τα αισθήματα. Να ανακαλύψει τη λαϊκή συνείδηση».
Οι κριτικές που έχει αποσπάσει το έργο του «Καταχνιά» είναι διθυραμβικές και γνωρίζει πλατιά αποδοχή. «Η επιτυχία ενός έργου κρίνεται από την ανταπόκριση που θα έχει στον κόσμο. Όταν έρχονται νέοι και παρακολουθούν τις συναυλίες μου, και με ρωτούν για την ιστορία του έργου τους λέω να ψάξουν. Να μάθουν. Πρέπει οι νέοι να αντιδράσουν σε όλο αυτό το δηλητήριο που τους ποτίζουν. Να διεκδικήσουν εκείνοι τη ζωή τους και όχι ο Σόιμπλε».
Την ενορχήστρωση των τραγουδιών στη χθεσινή παρουσίαση έκανε ο Σπύρος Καβαλλιεράτος και τη διδασκαλία της «Χορωδίας της Λέσχης των Φιλομούσων» η μαέστρος της κ. Μάγδα Αλεξανδρή-Δημόκα. Τα τραγούδια μαζί με τη χορωδία ερμήνευσαν ο Αλέξανδρος Τσιωνάς και η Μαριάννα Ζάχου. Στον ρόλο του αφηγητή ήταν ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Κώστας Τσιάνος. Συμμετείχε το μουσικό σχήμα έντεχνης μουσικής της αντιδημαρχίας Παιδείας και Νεολαίας που αποτελείται από τους : Σπύρο Καβαλλιεράτο (κιθάρα, τραγούδι), Βαγγέλη Τσιαπλέ (μπουζούκι), Αλέξανδρο Τσιωνά (κιθάρα, τραγούδι) και Μαριάννα Ζάχου (τραγούδι). Τους πλαισίωσαν οι μουσικοί: Σοφία Δαμαλά (πιάνο), Κώστας Ταμβακάς (μπουζούκι), Νάνσυ Χατζή (κοντραμπάσο), Πέτρος Παππάς (φλάουτο) και Γιάννης Μακρυγιάννης (κρουστά).
Στο τέλος της παρουσίασης ο δήμαρχος Λαρισαίων Απ. Καλογιάννης τίμησε τον συνθέτη Χρήστο Λεοντή. Την εκδήλωση επιμελήθηκε ο φιλόλογος Χρήστος Αλμυρούλης με την πολύτιμη βοήθεια και συμπαράσταση του αντιδημάρχου Παιδείας και Νεολαίας Αλέξη Μπατζανούλη.
Στην εκδήλωση μεταξύ άλλων παρευρέθηκαν ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Γιάννης Τσιρώνης και ο βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Παπαδόπουλος.
Ζωή Παρμάκη
