Στη Λάρισα τον έφεραν οι «Πέρσες» του Αισχύλου ένα έργο που όπως λέει στην «Ε» επιβάλλει τον σεβασμό. Τον σεβασμό σε οτιδήποτε ξένο».
Γιατί όμως τους «Πέρσες»; «Είναι το πλέον αντιπολεμικό και αντιρατσιστικό έργο», απαντά. «Ο Αισχύλος, εξηγεί, με ένα είδος μοναδικής ειρωνείας υποδεικνύει στον νικητή και περήφανο Αθηναίο το αίσθημα της ηττοπάθειας που έχει ο αντίπαλος. Επιβάλλει τον σεβασμό. Σεβασμό σε οτιδήποτε ξένο».
Στην παράσταση συμπεριλαμβάνεται η αναπηρία των ηθοποιών αλλά δεν επιδεικνύεται. «Μας ενδιαφέρει να συμπεριλαμβάνεται η αναπηρία στο έργο, γιατί κάνουμε έναν αγώνα. Ζητάμε να καταργηθεί ένα διάταγμα του ’70 και να δίνεται δημοκρατικά και ελεύθερα σε όλους τους ανθρώπους, άτομα με αναπηρία ή χωρίς αναπηρία να δίνουν εξετάσεις για να εισαχθούν σε μία από τις σχολές ανώτερης δραματικής τέχνης. Τουλάχιστον για τη θεατρική παιδεία. Ακόμα και αυτό αφαιρείται από τα άτομα με αναπηρία».
Κατά τη διάρκεια της περιοδείας του έργου με την ομάδα ΘΕ.ΑΜ.Α δεν ήταν παντού εύκολη η προσβασιμότητα. «Είμαστε σε μια χώρα που δεν είναι όλοι έτοιμοι να αποδεχτούν τα άτομα με αναπηρία ως ηθοποιοί. Όλα αυτά όμως με κάνουν να συνεχίσω να αγωνίζομαι. Εμείς δε θέλουμε να κάνουμε αναπηροκαπηλεία ούτε να προκαλέσουμε τη φιλανθρωπία. Την πολιτισμική χορηγία ναι, αλλά όχι τη φιλανθρωπία», υπογραμμίζει και με αρκετή δόση χιούμορ απαντά σε όλους εκείνους που μετά από μια παράσταση τους βλέπει συγκινημένους ή τους ακούει να λένε ότι γίνονται καλύτεροι άνθρωποι «όταν δω ότι ο άλλος συγκινείται, ή όταν ακούω “γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι” τότε θέλω να πω ότι «αν με γνωρίσετε προσωπικά μπορεί να γίνεται χειρότερος άνθρωπος καλύτερος δε γίνεστε».
Σχετικά με την αναπηροκαπηλεία υποστηρίζει ότι «πολλές φορές προέρχεται και από τα ίδια τα άτομα με αναπηρία. Όταν θεωρούν υποχρέωση των γονιών τους να τους μεταφέρουν για παράδειγμα. Δεν είναι υποχρεωμένοι. Αυτό είναι προσωπική καταδίκη. Να βρεις έναν άλλο τρόπο. Γιατί μετά ζητάς από τον άλλο να σε αντιμετωπίσει ισότιμα; Όταν εσύ δεν σέβεσαι τον εαυτό σου. Αν δεν σεβαστούμε εμείς τον εαυτό μας, πως θα μας σεβαστεί ο ξένος».
Παράλληλα, όπως επισημαίνει ο σκηνοθέτης «προσπαθούμε η παράσταση να είναι απόλυτα προσβάσιμη στο περιεχόμενό της. Έτσι έχουμε πάντα τη Θεοδώρα Τσαποΐτη που κάνει τη διερμηνεία στην ελληνική νοηματική γλώσσα. Μάλιστα στους “Πέρσες” η διερμηνέας συμμετέχει ενεργά μέσα στο έργο. Για να μπούμε και εμείς στον κόσμο τους, όχι μόνο εκείνοι. Είναι ο απόλυτος σεβασμός στην προσβασιμότητα. Εξίσου σημαντικό στοιχείο της παράστασης είναι η συμμετοχή της ιέρειας της παραδοσιακής μας μουσικής Γιώτας Βέη».
ΤΟ ΘΕ.ΑΜ.Α.
Το 2010, μετά από μία πορεία ως θεατράνθρωπος με διεθνή αναγνώριση, ο Βασίλης Οικονόμου ίδρυσε το ΘΕ.ΑΜ.Α., το μοναδικό θέατρο στην Ελλάδα που αποτελείται από ηθοποιούς με αναπηρία στην κύρια σύνθεσή του.
Στη συνέχεια το ΘΕ.ΑΜ.Α. εξελίχθηκε σε έναν σημαντικό πυρήνα της θεατρικής τέχνης μέσα από ένα ρεπερτόριο απαιτήσεων και παραστάσεις αξιώσεων υψηλής αισθητικής και αρτιότητας. Η δημιουργία και η εξέλιξη του ΘΕ.ΑΜ.Α. σηματοδότησε την αρχή ενός δρόμου που έπρεπε να είχε ξεκινήσει νωρίτερα από περισσότερους και σε θεσμικό επίπεδο δομών. «Η ιδέα ήρθε μετά από μια πολυετή πορεία ήθελα να δείξω και να αναδείξω τι σημαίνει να είσαι άτομο με αναπηρία σε μια χώρα, ηθοποιός και μάλιστα επαγγελματίας. Σε μία χώρα η οποία δεν μπορεί να είναι σε θέση ακόμα να δεχτεί ένα άτομο με αναπηρία πάνω στη σκηνή και να το παρακολουθήσει ως επαγγελματία ηθοποιό», αναφέρει για να προσθέσει ότι «επειδή έχω μαιευτική παράλυση στο δεξί μου χέρι αναγκαζόμουν να φορώ πιο μακριά ρούχα, να καλύπτω την αναπηρία. Αυτό για εμένα ήταν ένας προσωπικός βιασμός. Γιατί αν δε με αποδέχεται ο άλλος όπως είμαι, τότε για ποια αλήθεια μιλάμε σε σχέση με αυτό που κάνουμε».
Επίσης το 2013 στη Μόσχα, στο φεστιβάλ «Proteatr» στο θέατρο Taganka, ο Οικονόμου έδωσε το master class υποκριτικής «Ο χρόνος και ο χώρος στην αρχαία ελληνική τραγωδία». Φέτος η εμπεριστατωμένη γνώση και ο μόχθος του Βασίλη Οικονόμου με το ΘΕ.ΑΜ.Α. απέφερε γόνιμους καρπούς στους «Πέρσες» τους Αισχύλου. Η παράσταση ανέβηκε σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Βασίλη Οικονόμου με πρώτη παρουσίαση στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου στη Νέα Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» του Εθνικού Θεάτρου με θερμή ανταπόκριση από θεατές και ανθρώπους του θεάτρου. Στη συνέχεια παρουσιάστηκε και σε άλλα Φεστιβάλ σημαντικών πολιτιστικών διοργανώσεων.
