* Φέτος γίνεται του «Κουτρούλη ο γάμος»;
Ναι! Φέτος γίνεται «Του Κουτρούλη ο γάμος». Τα τελευταία χρόνια βέβαια γίνεται όλο το χρόνο του… Κουτρούλη ο γάμος αλλά φέτος το βλέπουμε και σε παράσταση (γέλια). Χαίρομαι πάρα πολύ που συμμετέχω σε αυτή την παράσταση αφενός γιατί είναι ένα έργο επίκαιρο και διαχρονικό που σχολιάζει τα «κακώς κείμενα» του πολιτικού μας συστήματος και αφετέρου γιατί είχα την τύχη να συνεργάζομαι με τρομερά αξιόλογους ανθρώπους και καταξιωμένους ηθοποιούς στο χώρο που εκτιμώ πολύ. Είμαστε ένας πολύ δεμένος θίασος που περάσαμε υπέροχα στις πρόβες και ρίχνουμε πολύ γέλιο στις παραστάσεις. Υπάρχει θετική ενέργεια από όλους και είναι σπάνιο αυτό. Ο σκηνοθέτης μας Γιάννης Καλαντζόπουλος είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος που μας αγκάλιασε όλους με αγάπη και έκανε μια εξαιρετική δουλειά. Θέλω όμως να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου και όλους τους συναδέλφους μου, τον Γιάννη Βούρο που με εμπιστεύτηκε, την Τάνια Τρύπη, τον αγαπημένο Κώστα Φλωκατούλα, τον Γιώργο Γιαννόπουλο, τον Άγγελο Μπούρα και τον Θοδωρή Αντωνιάδη που με στήριξαν και με βοήθησαν με την εμπειρία τους και τα δυο γλυκά μου κορίτσια Δανάη Αγγελάτου και Δέσποινα Μπουγιατιώτη. Είναι μια παράσταση που για μένα δεν πρέπει να τη χάσει κανείς .Είναι μια δουλειά που έχει γίνει με πολύ κόπο αλλά πάνω από όλα με πολλή αγάπη.
* Η παράσταση παρουσιάστηκε και στη Λάρισα, ποια τα συναισθήματα;
Η Λάρισα είναι ο τόπος που μεγάλωσα. Στη συμβολή των οδών Ταγματάρχου Βελησσαρίου και Κουμουνδούρου. Εκεί πήγα σχολείο, εκεί έζησα τα παιδικά μου χρόνια. Είναι ένα μέρος που αγαπάω πολύ, έχω πολλές αναμνήσεις και φυσικά τους καλύτερούς μου φίλους. Δεν σου κρύβω ότι το να παίξω στη Λάρισα ήταν ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε. Πηγαίνοντας στο θέατρο γύρισα πολλά χρόνια πίσω όταν όντας παιδί πηγαίναμε παρέες να δούμε συναυλίες και παραστάσεις πάντα με ένα σουβλάκι στο χέρι. Είναι δύσκολο να περιγράψω με λόγια τα συναισθήματα που ένιωσα εκείνη την μέρα, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι ήταν ένα μείγμα συγκίνησης, χαράς, άγχους, νοσταλγίας. Για πολλούς λόγους κυρίως προσωπικούς την λατρεύω αυτή την πόλη και εύχομαι κάποια στιγμή να βρεθώ ξανά στα όμορφα θεατράκια της.
* Πώς είναι το να είσαι περιοδεία το καλοκαίρι;
Είναι η πρώτη μου εμπειρία σε περιοδεία και είμαι ενθουσιασμένη. Η αλήθεια είναι ότι εμπεριέχει κούραση. Το να βρίσκεσαι κάθε μέρα σε άλλο θέατρο σημαίνει ότι πρέπει να προσαρμόζεσαι στις εκάστοτε συνθήκες κάτι που δεν είναι πάντα εύκολο. Από εκεί και πέρα βέβαια με γοητεύει πολύ όλο αυτό, γνωρίζω καινούρια μέρη βλέπω θέατρα που σε άλλη περίπτωση μπορεί να μην είχα τη δυνατότητα. Είναι ένα πολύ ωραίο ταξίδι όλο αυτό και χαίρομαι πολύ που έχω την τύχη να το ζήσω.
* Ποια τα σχέδια για τον χειμώνα που έρχεται;
Θα ήθελα πολύ να μπορώ να πω ότι θα είμαι κάπου σίγουρα το χειμώνα, δυστυχώς όμως οι εποχές που ζούμε δεν μας το επιτρέπουν. Η κρίση που έχει επέλθει έχει πλήξει πολύ και το χώρο της τέχνης, παραγωγές δεν υπάρχουν για να στηρίξουν παραστάσεις οπότε είναι όλα ρευστά. Υπάρχουν κάποιες προτάσεις τις οποίες συζητάω. Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος οπότε είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά.
Ποια είναι η Θάλεια Χαραρά
Η Θάλεια Χαραρά αποφοίτησε από τη Δραματική σχολή Αθηνών «Γιώργος Θεοδοσιάδης». Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής με την Λυδία Κονιόρδου, καθώς και εξειδικεύτηκε στη Γερμανία με θέμα «Το θέατρο και η κοινωνικοποίηση παιδιών με σωματικές και μη αναπηρίες μέσα από το θέατρο».
Ασχολήθηκε με το θεατρικό παιχνίδι .Παρακολούθησε μαθήματα πιάνου. Είναι πτυχιούχος Ειδικού Αρμονίας με καθηγητή τον Αλέξανδρο Μακρή. Έκανε σύνθεση μουσικής για το «Νυφικό κρεβάτι» του Zan de Hartog σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια και σύνθεση μουσικής για τη μουσικοθεατρική παράσταση «Καληνύχτα αγάπη μου» σε σκηνοθεσία Νίκου Παρασκευόπουλου. Στο θέατρο έχει παίξει στις παραστάσεις «Pool no water» του Mark Reivenhill σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κομνηνού, το «Νυφικό κρεββάτι» σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια , «Fission» σε σκηνοθεσία Γαβριήλ Σφαιρόπουλου, «Ο ουρανός κατακόκκινος –σ’ εσάς που με ακούτε» της Λούλας Αναγνωστάκη σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Χατζή. Συμμετείχε ακόμα στα θεατρικά και χορευτικά δρώμενα, στις τελετές έναρξης και λήξης των «Special Olympics Αθήνα 2011» στο Καλλιμάρμαρο.
