Της Νατάσας Πολυγένη
Φωτογραφίες: Λεωνίδας Τζέκας
Ένα ακόμη Φεστιβάλ Πηνειού τελείωσε. Τα φώτα έσβησαν, η μουσική σίγησε, ο κόσμος έφυγε. Το ποτάμι κύλησε ξανά στη γνώριμη καθημερινότητά του. Μα γιατί όμως; Γιατί η κάθε μέρα να μην είναι σαν τις προηγούμενες όπου κόσμος πηγαινοέρχεται, παιδιά δημιουργούν, διασκεδάζουν και αθλούνται στη φύση; Προς το παρόν δεν υπάρχει απάντηση, αν και το ποτάμι θα έπρεπε να είναι αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητας των Λαρισαίων και όχι μονάχα ένα μέρος που το επισκέπτονται τέσσερις μέρες το χρόνο με αφορμή το Φεστιβάλ. Εξάλλου, είναι ωραία εκεί κάτω. Η πολύ μεγάλη συμμετοχή παιδιών σε όλες τις παράλληλες καλλιτεχνικές και αθλητικές δράσεις που φιλοξενήθηκαν στο ποτάμι, το αποδεικνύει περίτρανα. Παιδιά που έτρεχαν ξέγνοιαστα πέρα δώθε, έκαναν κούνια, σκαρφάλωναν, ζωγράφιζαν, κατασκεύαζαν κούκλες, διάβαζαν, χόρευαν και τραγουδούσαν ήταν η πιο όμορφη εικόνα που αντίκριζε κανείς τις μέρες του Φεστιβάλ. Μια πραγματική γιορτή δημιουργίας και χαράς. Η Δημόσια Βιβλιοθήκη, το Λαογραφικό Μουσείο, ο Κουκλοθίασος Τιριτόμπα, οι Λέσχες Πολιτισμού, η Φωτογραφική ομάδα fplus, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, η Ακαδημία Ποδηλασίας, αθλητικοί όμιλοι και σύλλογοι είναι μερικοί μόνο από τους φορείς που συμμετείχαν σε αυτή τη γιορτή προσφέροντας στα παιδιά μοναδικές απολαύσεις, όπως για παράδειγμα η εκμάθηση ποδηλάτου σε μικρά παιδιά.
«Μα γιατί να μην υπάρχει η δυνατότητα το καλοκαίρι τέτοιες υπαίθριες δραστηριότητες να προσφέρονται πιο συχνά στα παιδιά μας;» αναρωτιέται η κ. Ειρήνη μητέρα τριών παιδιών που παρακολουθεί όλο συγκίνηση τα βλαστάρια της να ζωγραφίζουν πιάτα στο εργαστήρι του Λαογραφικού Μουσείου. «Οι εποχές είναι δύσκολες. Είναι αδύνατον να πληρώσω για να μπορέσω να στείλω τα παιδιά μου σε δραστηριότητες όπως ζωγραφική ή κάτι άλλο. Οπότε ό,τι μας προσφέρεται δωρεάν το κυνηγάμε. Δεν είναι όμως μόνο το οικονομικό. Είναι ωραίο τα παιδιά να βρίσκονται στη φύση και ταυτόχρονα να μαθαίνουν και κάτι. Μακάρι η δημοτική αρχή να σκεφτεί να έχει υπαίθρια εργαστήρια στο ποτάμι για όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού» συμπληρώνει.
Ωραία η ιδέα της κ. Ειρήνης. Εξάλλου, πόσο όμορφο είναι να βλέπεις παιδιά να χαίρονται τη φύση, να γίνονται κομμάτι της, να την εξερευνούν και να γίνονται δημιουργικά με υλικά που η φύση προσφέρει(ξύλα, χώμα, φύλλα). Έτσι πρέπει να είναι τα παιδιά σήμερα. Ελεύθερα και με φαντασία. Όπως ήταν κάποτε τα παιδιά που δίναν ραντεβού σε πάρκα και όχι σε ίντερνετ καφέ. Που μετρούσαν παγωτά και μπάνια και όχι likes στο Facebook. Αυτά τα παιδιά του Πηνειού, τα ευτυχισμένα παιδιά είναι η πιο όμορφη εικόνα του καλοκαιριού.
