Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη
«Τις –ευκαιρίες μιας κρίσης ή της όποιας ανάκαμψης- εκμεταλλεύονται με μεγάλη επιτυχία οι ιδιαίτερα πλούσιοι, που παρουσιάζουν την ακόλουθη κατανομή ως προς τις δραστηριότητες που ασκούν: Το 22% σε ακίνητα, το 35% σε μετοχές, εταιρικά ομόλογα και venture capital, το 8% σε κρατικά ομόλογα, το 26% σε νομίσματα, χρυσό πολύτιμα μέταλλα, το 5% σε εμπορεύματα και το 4% σε έργα τέχνης και αντικείμενα πλειστηριασμών. Να σκεφθείτε ότι περίπου 3 εκατομμύρια άτομα πλουτίζουν μόνο από τα δάνεια που δίνουν στα κράτη, δηλαδή από τους τόκους που εισπράττουν».
Αυτά ανάμεσα σε άλλα δηλώνει σήμερα στην «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ο κ. Δημήτρης Μάρδας, καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ο Δημήτρης Μάρδας γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1955. Περάτωσε τις βασικές πανεπιστημιακές του σπουδές στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο οποίο υπηρετεί σήμερα ως καθηγητής. Πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στα Πανεπιστήμια Paris Ι-Sorbonne (1979-1980) και Paris II-Panthéon (1980-1982) στην οικονομία και έλαβε τον τίτλο του Διδακτορικού διπλώματος από το Πανεπιστήμιο Paris II Panthéon (1990). Σήμερα μιλάει στην «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» για τις τελευταίες οικονομικές εξελίξεις.
Η συνέντευξη:
* Έτσι όπως διαμορφώνεται παγκόσμια η οικονομική κατάσταση, μπορούμε να πούμε ότι υφίσταται ένα άνοιγμα της παγκόσμιας ψαλίδας του πλούτου υπέρ των πολύ πλουσίων;
- «Υπάρχει άνοιγμα της ψαλίδας υπέρ των πλουσίων και μάλιστα στην άκρως βραχυχρόνια περίοδο. Αναλυτικότερα το 2013 το 0,7% των ενηλίκων του πλανήτη έλεγχε το 41,0% του παγκόσμιου πλούτου. Αυτά τα στοιχεία δημοσιοποίησε η τράπεζα Credit Suisse. Το 0,7% αντιστοιχεί σε 32 εκατομμύρια άτομα, που διαθέτουν πλούτο άνω του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Οι «πληβείοι» ενήλικοι του πλανήτη, δηλαδή το 3.207 εκατ. με πλούτο κάτω των 10 χιλιάδων δολαρίων, κατέχουν μόνο το 3% του παγκόσμιου πλούτου. Τόσο το 2012 όσο και το 2011 τα πράγματα ήταν... καλύτερα για τους φτωχούς! Αναλυτικότερα, σύμφωνα με την ίδια πηγή, το 2011 οι πλουσιότεροι ενήλικες του πλανήτη ήταν λιγότεροι. Αντιπροσώπευαν το 0,5% του ενήλικου πληθυσμού του ανερχόμενοι σε 29,7 εκατομμύρια άτομα. Οι φτωχοί ήταν πολύ λιγότεροι ανερχόμενοι σε 3.054 εκατ. άτομα, αντιπροσωπεύοντας το 3,3% του παγκόσμιου πλούτου. Οπότε μόνο μέσα σε δύο χρόνια η ψαλίδα αυξήθηκε!».
* Ποιος εκμεταλλεύεται σε τελική ανάλυση τις ευκαιρίες που δημιουργεί είτε η κάθε κρίση είτε η δυναμική που προκαλεί μια ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας;
- «Τις εκμεταλλεύονται με μεγάλη επιτυχία οι ιδιαίτερα πλούσιοι, που παρουσιάζουν την ακόλουθη κατανομή ως προς τις δραστηριότητες που ασκούν. Το 22% σε ακίνητα, το 35% σε μετοχές, εταιρικά ομόλογα και venture capital, το 8% σε κρατικά ομόλογα, το 26% σε νομίσματα, χρυσό πολύτιμα μέταλλα, το 5% σε εμπορεύματα και το 4% σε έργα τέχνης και αντικείμενα πλειστηριασμών. Να σκεφθείτε ότι περίπου 3 εκατομμύρια άτομα πλουτίζουν μόνο από τα δάνεια που δίνουν στα κράτη, δηλαδή από τους τόκους που εισπράττουν».
* Σε ένα άρθρο σας είχατε γράψει ότι «η συντριπτική πλειοψηφία των κυβερνώντων δεν διακρινόταν για την «αρετή, τη μόρφωση και την εξυπνάδα». Μπορείτε να αναφερθείτε πιο αναλυτικά; Συνεχίζετε και σήμερα να πιστεύετε σε αυτή τη θέση;
- «Αν διακρίνονταν για την αρετή τους, η χώρα δεν θα βρισκόταν στο σημείο που βρίσκεται. Κύρια έκφραση της φαυλότητας του πολιτικού συστήματος της χώρας είναι το θέατρο που παίχτηκε με τη λίστα Λαγκάρντ. Ποιος υπερχρέωσε τη χώρα και γιατί υπερχρεώθηκε; Γιατί εμείς μόνο στην Ε.Ε. αντιμετωπίζουμε τόσο μεγάλη αποβιομηχάνιση; Γιατί είμαστε η 80ή πιο διεφθαρμένη χώρα του πλανήτη; Όλα αυτά θεμελιώνουν τη θέση που προαναφέρατε!».
* Κάθε εβδομάδα νέες εξελίξεις έχουμε στο φορολογικό πλαίσιο λειτουργίας του κράτους... Μπορούμε να μιλάμε πλέον για φορολογική παράνοια; Μπορεί ένα τέτοιο κράτος να προσελκύσει επενδυτές;
- «Είναι μια μορφή παράνοιας, που εκφράζεται και μέσα από τα δυσβάσταχτα πρόστιμα που επιβάλλονται. Το φορολογικό καθεστώς είναι ένας από τους παράγοντες που επηρεάζουν την επενδυτική δραστηριότητα. Δεν είναι όμως ο μόνος. Το Παγκόσμιο Φόρουμ της Ανταγωνιστικότητας θεωρεί ότι υπάρχουν άλλοι παράγοντες στη χώρα πιο ανασταλτικοί, σ’ ό,τι αφορά στην επενδυτική δραστηριότητα. Αυτοί συνδέονται καταρχάς με τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά. Το φορολογικό χάος έπεται ως ανασταλτικός παράγοντας».
* Και μια τελευταία ερώτηση... Είστε αισιόδοξος για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας;
- «Δεν μπορεί παρά να είμαστε αισιόδοξοι. Δεν έχουμε άλλη επιλογή, όχι μόνο εμείς αλλά κάθε χώρα. Από τη στιγμή κατά την οποία η δυναμική της ελληνικής οικονομίας είναι δεδομένη αλλά ανεκμετάλλευτη και υπάρχουν μέτρα πολιτικής και εναλλακτικές λύσεις για να απογειωθεί η οικονομία, τότε έχουμε ελπίδα να σωθούμε. Απλά λείπουν οι κατάλληλοι χειριστές».
