Κείμενο: Παναγιώτα Φούντα
Σε... μεταδοτική ασθένεια τείνουν να εξελιχθούν τα δεκάδες "ενοικιάζεται" στις βιτρίνες κεντρικών καταστημάτων, γεγονός που καταμαρτυρεί τις πολλαπλές αρνητικές συνέπειες της κρίσης. Πολυσύχναστες οδοί όπως η Παναγούλη, το πεζοδρομημένο κομμάτι της Παπαναστασίου, ακόμα και το τέρμα της Κούμα στις οποίες λίγα χρόνια πριν, χτυπούσε η καρδιά της εμπορικής δραστηριότητας της Λάρισας, σήμερα μαραζώνουν. Σύμφωνα με στοιχεία έρευνας, που διεξήγαγε η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου, από την απαρχή της κρίσης ως το 2012, οι δρόμοι που παρουσίασαν το μεγαλύτερο ποσοστό λουκέτων στη Λάρισα ήταν η Ασκληπιού, η Μανδηλαρά και η Πατρόκλου.
Η κατάσταση της αγοράς, ως αποτέλεσμα της συνεχούς πτώσης της κατανάλωσης, έχει οδηγήσει μέχρι σήμερα πολλούς επιχειρηματίες να βάλουν λουκέτο στα καταστήματά τους. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις επιχειρήσεων που λειτουργούν σε ιδιόκτητους χώρους και κλείνουν, λόγω της κατακόρυφης πτώσης του τζίρου. Φυσικά, υπάρχουν και εκείνοι που προσπαθούν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους αναζητώντας χαμηλότερα ενοίκια. Την ίδια στιγμή, αρκετοί ιδιοκτήτες ακινήτων προτιμούν να τα νοικιάσουν με ελάχιστο αντίτιμο, ώστε να αναλάβουν οι ενοικιαστές την κάλυψη των φόρων και άλλων οικονομικών υποχρεώσεων, όπως η πληρωμή του Ειδικού Τέλους Ακινήτων. Η τακτική αυτή, βέβαια, δεν είναι πρωτοφανής, αφού εδώ και καιρό εφαρμόζεται στον χώρο των κατοικιών.
Η ΝΕΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ
Σύμφωνα με εμπορικούς κύκλους, η οικονομική δυσπραγία των τελευταίων ετών, έχει δημιουργήσει και μια νέα πραγματικότητα στην εμπορική εικόνα της πόλης, με την υπερπροσφορά ακινήτων να ευνοεί τη μεταφορά των επιχειρήσεων σε κεντρικότερα σημεία. Μάλιστα, προκειμένου να βρίσκονται στην καρδιά της αγοράς, οι επιχειρηματίες εμφανίζονται διατεθειμένοι να πληρώσουν ακόμη και ακριβότερο ενοίκιο. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στον χώρο της υπόδησης, ο οποίος επέλεξε να αφήσει το ιδιόκτητο κατάστημά του, που βρισκόταν σε περιφερειακό δρόμο και να μεταφέρει την επιχείρησή του σε πολύ κεντρικό σημείο, πληρώνοντας ανάλογο ενοίκιο. Στόχος του, όπως υπογραμμίζει, είναι να καλύψει τη διαφορά του ενοικίου με τον τζίρο, που ευελπιστεί να έχει, από την καθημερινή επαφή των καταναλωτών με τη βιτρίνα.
Το ζήτημα της αλλαγής έδρας εκτός από το ενοίκιο, έχει να κάνει επίσης και με το αντικείμενο της εμπορικής δραστηριότητας. Για παράδειγμα, επιχειρηματίες με καταστήματα που δεν αφορούν σε είδη άμεσης και καθημερινής ανάγκης, μεταφέρονται πιο εύκολα σε περιφερειακούς, λιγότερο πολυσύχναστους δρόμους και με χαμηλότερες τιμές στα ενοίκια σε αντίθεση με καταστηματάρχες από τον χώρο της ένδυσης, της υπόδησης ή του σπιτιού που επιδιώκουν να βρίσκονται στο στενό εμπορικό κέντρο.
