Η ΚΟΒ των Επαγγελματοβιοτεχνών (ΕΒΕ) λάρισας του ΚΚΕ σε ανακοίνωσή της σημειώνει πως «γίνεται συχνά αναφορά από τα αστικά κόμματα και τα ΜΜΕ ότι οι μικρές επιχειρήσεις αποτελούν την «ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας». Φυσικά η αναφορά αυτή σχετίζεται με την ευρεία έκταση που έχουν οι πολύ μικρές (1-10 εργαζόμενοι) και μικρές επιχειρήσεις (10-49 εργαζόμενοι), όπως επίσης και με το σχετικό μέγεθος απασχόλησης σ’ αυτές. Κυρίως όμως έχει προπαγανδιστικό χαρακτήρα και συγκαλύπτει πως πραγματική «ραχοκοκαλιά» της ελληνικής οικονομίας είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι που διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην οικονομική ζωή της χώρας και πως για το λόγο αυτό διαχρονικά οι εκάστοτε αστικές κυβερνήσεις εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα.
Αν ρίξει μια ματιά κανείς στα στοιχεία θα κατανοήσει καλύτερα την τάση ανάπτυξης των μεγάλων επιχειρήσεων στην ελληνική οικονομία. Πιο συγκεκριμένα στο 89,2% των πολύ μικρών επιχειρήσεων (1-10 εργαζ) εργάζεται το 28,89% του συνόλου των μισθωτών, ενώ στο 0,23% των μεγάλων ( 250+ εργαζ) εργάζεται το 26,72% του συνόλου των μισθωτών(SBA FACT SHEET GREECE 2008-2014). Στην έρευνα της «Grant Thorton» (2013) αποκαλύπτεται το εντυπωσιακό μέγεθος της συγκέντρωσης του κεφαλαίου στον κλάδο του «λιανικού εμπορίου». Μεταξύ άλλων διαπιστώνει ότι 2 πολύ μεγάλες επιχειρήσεις αντιπροσωπεύουν το 49% του συνόλου των πωλήσεων του κλάδου και απασχολούν το 20% των εργαζόμενων, ενώ 8 μεγάλες επιχειρήσεις αντιπροσώπευαν το 25% των συνολικών πωλήσεων και απασχολούσαν το 26% των εργαζόμενων του κλάδου. Παρόμοια είναι η κατάσταση στα Σούπερ Μάρκετ όπου το 79% των πωλήσεων αντιπροσώπευαν 6 πολύ μεγάλες εταιρίες και απασχολούσαν το 45% των εργαζόμενων του κλάδου. Η τάση συμπίεσης του στρώματος των αυτοαπασχολούμενων αποτυπώνεται και σε μια σειρά έρευνες και μελέτες (πχ. της ΓΣΕΒΕΕ, ICAP – Business Leaders in Greece 2013) και επιταχύνθηκε από την επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων (capital controls) και την ανάπτυξη του ηλεκτρονικού εμπορίου που αναπτύσσεται με αργούς ρυθμούς σε Ελλάδα και Ε.Ε. Παρόλα αυτά η συγκεντροποίηση στον κλάδο του εμπορίου (χονδρικό – λιανικό) φαίνεται να προχώρησε με πιο αργούς ρυθμούς σε σύγκριση με τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες όπως η Γαλλία και η Γερμανία (ΕΛΣΤΑΤ 2013). Με βάση αυτό εκτιμούμε ότι την επόμενη περίοδο η τάση συγκέντρωσης – συγκεντροποίησης θα ενταθεί.
Οι αστικές κυβερνήσεις ΝΔ- ΠΑΣΟΚ, τα προηγούμενα χρόνια στήριζαν με την πολιτική τους την κερδοφορία του εμπορικού κεφαλαίου τόσο μέσα από την γενική πολιτική (μειώσεις μισθών, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, τη διευκόλυνση των απολύσεων). Όσο και με μια σειρά από μέτρα που αφορούν ειδικότερα το εμπόριο, όπως είναι η διεύρυνση του ωραρίου με την ΚΥΑ 1162/6.3.1997 και με σημείο καμπής τους νόμους 4177/2013 και 4254/2014 με τους οποίους απελευθερώνεται το ωράριο των εμπορικών καταστημάτων με το άνοιγμα 7 Κυριακών το χρόνο, αλλά και το πιλοτικό άνοιγμα 52 Κυριακών για 10 τουριστικές περιοχές. Μέσα σε όλα αυτά πρέπει να σημειώσουμε και την καθιέρωση του θεσμού των «Λευκών Νυχτών».
Η σημερινή συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν ανέτρεψε, αλλά μονιμοποίησε κι επέκτεινε τους αντιλαϊκούς νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων. Έκανε «κουρελόχαρτο» τις όποιες προεκλογικές δεσμεύσεις της για επαναφορά των κατώτατων μισθών, την κατοχύρωση της «Κυριακής Αργίας» κτλ. Ίδια τύχη επιφυλάχθηκε και στο ζήτημα των «Κυριακών» όπως και των «Λευκών Νυχτών». Αυτές τις μέρες μάλιστα κατέθεσε τα νομοσχέδια για ασφαλιστικό – φορολογικό στη βουλή, που πρέπει να συναντήσουν την καθολική καταδίκη των αυτοαπασχολούμενων και των εργαζόμενων του κλάδου, με την συμμετοχή τους στην 48ωρη απεργία.
Σημαντικές ευθύνες έχει και η στάση της ηγεσίας της ΕΣΕΕ, που εκφράζει κατά βάση τα συμφέροντα του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Σε σύμπλευση με τον ΣΕΒ (βιομήχανοι) και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς Ε.Ε., ΟΟΣΑ, συμμετέχει στα «τραπέζια των διαλόγων» με την κυβέρνηση, καλλιεργώντας την αναμονή στους αυτοαπασχολούμενους του κλάδου, διεκδικώντας μερίδιο από τα αναπτυξιακά προγράμματα για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων. Μ’ αυτή τη γραμμή συμπλέει και η πλειοψηφία του Δ.Σ. του Εμπορικού Συλλόγου Λάρισας, που άσχετα από προθέσεις, βρίσκεται απέναντι από τα πραγματικά συμφέροντα των μικρών εμπόρων και ΕΒΕ του κλάδου.
Επομένως το πραγματικό δίλλημα που μπαίνει μπροστά στον αυτοαπασχολούμενο στο εμπόριο σήμερα είναι αν θα τον συνθλίψει η καπιταλιστική ανάπτυξη ή αν θα δυναμώσει την κοινωνική συμμαχία για το μοναδικό μέλλον που μπορεί να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των αναγκών του, την κοινωνική ιδιοκτησία και τον κεντρικό σχεδιασμό, με εργατική – λαϊκή εξουσία. Σε αυτόν το ριζικά διαφορετικό τρόπο ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ, ο κλάδος του εμπορίου αλλάζει ριζικά ρόλο και χαρακτήρα, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνικής παραγωγής χάνει τον εμπορευματικό του χαρακτήρα. Το «λιανικό εμπόριο» μετατρέπεται στο σοσιαλισμό σ’ ένα μηχανισμό διανομής και κατανομής του κοινωνικού προϊόντος που προορίζεται για την άμεση (χωρίς διαμεσολάβηση της αγοράς) κατανάλωση. Ακόμα περισσότερο και πιο άμεσα αλλάζει ο χαρακτήρας του «χονδρικού εμπορίου», που υλοποιεί σχέσεις (συναλλαγές) μεταξύ των κοινωνικοποιημένων επιχειρήσεων με ευθύνη του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού. Θα διατηρεί ορισμένα χαρακτηριστικά μόνο στις συναλλαγές με το εξωτερικό και με εκείνο το τμήμα της παραγωγής που δεν έχει ακόμη άμεσο κοινωνικό χαρακτήρα πχ. αγροτικούς συνεταιρισμούς κτλ.
Για τους απασχολούμενους στο εμπόριο το νέο είναι η ένταξή τους σε αυτόν τον ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονομίας που αξιοποιεί καλύτερα τις παραγωγικές δυνάμεις, απαλλάσσοντάς τους από το άγχος της διάθεσης των προϊόντων με ατομική ευθύνη, από τα χρέη, τη φορολογία, τον ανταγωνισμό. Σε αυτές τις συνθήκες οι σημερινοί αυτοαπασχολούμενοι στον κλάδο του εμπορίου μαζί με τους εργαζόμενους, θα εξασφαλίζουν πλήρη και σταθερή εργασία, σταθερές εργασιακές σχέσεις, συρρίκνωση του εργάσιμου χρόνου, προστασία της υγείας τους, κάλυψη των διευρυνόμενων αναγκών τους, πλήρη συνταξιοδοτικά δικαιώματα».
