Του Κ. Γκιάστα
Αθώοι λόγω αμφιβολιών, για την πράξη της αρπαγής ανηλίκου, κρίθηκαν χθες η Ελευθερία Δημοπούλου και ο Χρήστος Σαλής από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας. Πρόκειται για το ζευγάρι των Ρομά με τους οποίους ζούσε η «Μαρία των Φαρσάλων», το ξανθό παιδί που είχε απασχολήσει το πανελλήνιο αρχικά και εν συνεχεία το ζήτημά της πήρε παγκόσμιες διαστάσεις, καθώς ασχολήθηκαν όλα τα μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα.
Ωστόσο τους επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 2 ετών και 18 μηνών αντίστοιχα, με τριετή αναστολή για τις πράξεις ψευδούς υπεύθυνης δήλωσης και υφαρπαγής ψευδούς βεβαίωσης, χωρίς να τους αναγνωριστούν ελαφρυντικά.
Κατά τη διάρκεια της δίκης δεν εμφανίστηκαν οι δύο κατηγορούμενοι στην αίθουσα και ολοκληρώθηκε με την κατάθεση μόνο λίγων μαρτύρων.
Αρχικά ο πρώτος μάρτυρας ανέφερε πως είδε το παιδί πριν πάρει διαστάσεις το θέμα, όταν του ζητήθηκαν κάποιες πληροφορίες για το δημοτολόγιο από τους Ρομά. Υπογράμμισε πως δεν έμοιαζε να είναι τέκνο Ρομά αλλά φαινόταν πως προέρχεται από μια ξένη χώρα. Μάλιστα τόνισε μεταξύ άλλων πως δεν πιστεύει να έχει βιολογική μητέρα ούτε τη συγκεκριμένη από τη Βουλγαρία.
Ο επόμενος μάρτυρας ήταν αυτός που τράβηξε το βίντεο στο οποίο φαινόταν η μικρή Μαρία να χορεύει. Η πρόεδρος του δικαστηρίου τον ρώτησε για ποιο λόγο το έκανε αυτό και απάντησε: «Το τραβούσα για το αρχείο της οικογένειας όπως κάνουμε σε όλες τις εκδηλώσεις μας» και αναρωτήθηκε «Γιατί να πάρουμε το παιδί και να το δώσουμε; Έχουμε δικά μας αν θέλαμε να το κάνουμε αυτό».
Ο τρίτος μάρτυρας που είναι και συγγενής με τους δύο Ρομά ανέφερε πως μετά τη σύλληψη των δύο «πήγαμε εμείς στη Βουλγαρία και ψάχναμε σε όλους τους καταυλισμούς τη μάνα του Σάσα. Θέλαμε να τη βρούμε και να την πούμε να πάει να δηλώσει η ίδια πως έγινε».
Ο τέταρτος και τελευταίος μάρτυρας ανέφερε μεταξύ άλλων πως «το παιδί δεν το έκρυβε η οικογένεια. Το αγαπούσαμε», ενώ καταλήγοντας είπε «Εγώ αν δεν έχω να φάω θα το δώσω το παιδί στον γείτονα για να το βλέπω κι όλας».
Ο ΟΚΤΩΒΡΗΣ ΠΟΥ ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Όλα ξεκίνησαν στις 13 Οκτωβρίου του 2013 όταν στο πλαίσιο της αστυνομικής επιχείρησης στον καταυλισμό Φαρσάλων οι αστυνομικοί διαπίστωσαν ότι μαζί με τους δύο Ρομά διέμενε ένα ανήλικο κορίτσι, ηλικίας τεσσάρων ετών περίπου. Το κορίτσι είχε χαρακτηριστικά τελείως διαφορετικά από αυτά των δύο Ρομά που έλεγαν πως ήταν γονείς του. Αμέσως προσήχθησαν στην Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Λάρισας και κατά τη διάρκεια της αστυνομικής έρευνας, που ακολούθησε, προέβαλλαν συνεχώς μεταβαλλόμενους ισχυρισμούς σχετικά με την απόκτηση του παιδιού, οι οποίοι εδραίωναν σφόδρα την πεποίθηση ότι το κορίτσι δεν είναι τέκνο των συγκεκριμένων γονέων.
Διενεργήθηκαν εργαστηριακές εξετάσεις DNA, από τα αποτελέσματα των οποίων δεν προέκυψε κληρονομική συμβατότητα. Η Δημοπούλου και ο Σαλής μάλιστα έπειτα από έρευνα διαπιστώθηκε πως είχαν και πλαστά στοιχεία και αρκετά παιδιά.
Μετά από αίτημα της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Λάρισας, εκδόθηκε διάταξη από την Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Λάρισας, με την οποία αφαιρέθηκε η επιμέλεια της ανήλικης από τους δύο ROMA και το κορίτσι παραδόθηκε στο σύλλογο «Χαμόγελο του Παιδιού».
* Οι ελληνικές αρχές ζήτησαν και τη συνδρομή της Ιντερπόλ για την ταυτοποίηση της μικρής Μαρίας, όπως ανακοίνωσε ο Διεθνής Οργανισμός Εγκληματολογικής Αστυνομίας. Η Ιντερπόλ είχε εκδώσει «κίτρινη ειδοποίηση» για τη Μαρία προς όλες τις χώρες μέλη.
* Εν τέλει ένα ζευγάρι Ρομά από τη Βουλγαρία αποδείχθηκε πως ήταν οι βιολογικοί γονείς της μικρής Μαρίας καθώς οι εξετάσεις DNA στις οποίες υποβλήθηκαν η Σάσα Ρούσεβα και ο σύζυγός της Ατάνας επιβεβαίωσαν τις υποψίες των αρχών. Κατά την ανάκριση, η βιολογική μητέρα ισχυρίστηκε ότι το κοριτσάκι γεννήθηκε όταν η ίδια εργαζόταν στην Ελλάδα το 2009. Το παρέδωσε σε ηλικία επτά μηνών σε οικογένεια αθίγγανων χωρίς να λάβει χρήματα. Υποστήριξε ότι δεν κατάφερε να εκδώσει νόμιμα χαρτιά για να δηλώσει τη μικρή Μαρία και να την πάρει μαζί της στη Βουλγαρία.
* Στις 31 Μαΐου 2014, κρίθηκε η τύχη της μικρής Μαρίας, καθώς το τμήμα Εκούσιας Δικαιοδοσίας του Πρωτοδικείου Λάρισας αποφάσισε να δώσει την επιμέλειά της στο «Χαμόγελο του Παιδιού», απορρίπτοντας την κύρια παρέμβαση της Κρατικής Υπηρεσίας του Παιδιού της Βουλγαρίας που ζητούσε επίσης να αναλάβει την επιμέλειά του.
