Του Κ. Γκιάστα
Αααχ Ευρώπη...
Και αν για κάποιους εσύ... μας μάρανες, για κάποιους άλλους δείχνεις η μοναδική διέξοδος από την κρίση. Εκεί που η ανεργία συγκρούεται με τις εργασιακές ευκαιρίες του μέλλοντος. Εκεί που η φτώχεια αντιπαλεύει με τους αριθμούς που δείχνουν πλεόνασμα. Στην Ευρώπη που η Ελλάδα θεωρείται ισότιμο μέλος με τη Γερμανία και οι πολίτες των δύο χωρών έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Στην ήπειρο που χρησιμοποιεί το ίδιο νόμισμα αλλά για κάποιους είναι φτηνό και σε άλλους φαντάζει πανάκριβο.
Τρεις νέοι Λαρισαίοι, διαφορετικών επαγγελματικών ασχολιών και ξεχωριστών εμπειριών, μιλάνε για το πώς αντιλαμβάνονται τις ευρωεκλογές.
Προσπαθούν να δώσουν μια εξήγηση για την ψυχολογία των Ελλήνων και καταθέτουν τα συναισθήματά τους για το πώς νιώθουν απέναντι στους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
ΑΚΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ: Ο ΝΟΤΟΣ, Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
Ο Άκης Παπαθεοδώρου είναι ένας 38χρονος δικηγόρος. Έχοντας έντονη κοινωνική δραστηριότητα του ζητήσαμε να μας εκφράσει την αντίληψή του για τις ευρωεκλογές και παράλληλα να μας μεταφέρει τον σφυγμό των συμπολιτών του όπως ο ίδιος τον «έπιασε». Μας είπε: «Δυστυχώς μέχρι σήμερα ο θεσμός των ευρωεκλογών δεν είχε τον σεβασμό ή την αξία που θα έπρεπε να έχει ίσως γιατί εμείς οι Έλληνες δεν αισθανόμαστε και τόσο Ευρωπαίοι, δείγμα και αυτό της μεγάλης κοινωνικής κρίσης που βιώνουμε».
Για το αν νιώθει ως φτωχός συγγενής ή ως ισότιμος πολίτης με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ανέφερε: «Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε από την Ευρώπη και από τους Ευρωπαίους, είμαι και αισθάνομαι ισότιμος πολίτης όπως ακριβώς και ένας Γερμανός και ένας Ιταλός. Τα όποια κόμπλεξ έχουν δημιουργηθεί στην ελληνική κοινωνία έχουν να κάνουν περισσότερο με την έλλειψη ενημέρωσης και στο γεγονός πως όλα αυτά τα χρόνια κανείς δεν μας εξήγησε και δεν μας ξεκαθάρισε ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δηλαδή ποιος ο σκοπός ύπαρξής της και σε τι μπορεί να μας βοηθήσει στην καθημερινότητά μας».
Η συζήτηση πηγαίνει στο θέμα των συναισθημάτων και αν οι Έλληνες θα εκφράσουν την οργή τους για την οικονομική κατάσταση. Λέει: «Γενικά οι όποιες αποφάσεις παίρνονται υπό την επήρεια έντονων συναισθημάτων όπως αυτό της οργής, είναι αποφάσεις για τις οποίες αργά ή γρήγορα θα μετανιώσεις. Για μένα η συμμετοχή είναι το παν, ψήφισε όποιον θέλεις, αλλά ψήφισε, δείξε ότι δεν αδιαφορείς, δείξε τι αισθάνεσαι αλλά με την ψήφο σου».
Ο Άκης έχει σπουδάσει στο εξωτερικό και με βάση αυτήν την εμπειρία του, ζητήσαμε να μας κάνει μια σύγκριση με τα ελληνικά δεδομένα: «Έτυχε να ζήσω για μερικά χρόνια σε μια χώρα, την Ιταλία, όπου οι πολίτες της εκδηλώνονται και εκφράζονται περίπου όπως εμείς. Στην Ιταλία όπως και στην Ελλάδα, κατά μεγάλο ποσοστό δυστυχώς υπερισχύουν οι κομματικές επιλογές, ίσως χρειαζόμαστε, ιδίως οι πολίτες του ευρωπαϊκού νότου, περισσότερο χρόνο για να μπορέσουμε να αναπτύξουμε ευρωπαϊκή συνείδηση».
ΜΑΤΙΝΑ ΤΣΙΤΩΤΑ: ΦΤΩΧΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΧΑΙΡΟΠΙΡΟΥΝΑ
Η Ματίνα Τσιτώτα είναι μια Λαρισαία 32 ετών που έχει σπουδάσει πάνω στα ΜΜΕ, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, αν και δεν ασκεί το επάγγελμα αυτή τη στιγμή. Με κατασταλαγμένη άποψη για τα κοινά μάς μιλάει αρχικά για το πώς αντιλαμβάνεται η ίδια τη διαδικασία των ευρωεκλογών αλλά και γενικότερα για το πώς το αντιμετωπίζουν οι Έλληνες: «Μέχρι και τις προηγούμενες ευρωεκλογές ήταν ένας θεσμός και μια διαδικασία που δεν απασχολούσε ιδιαίτερα τον Έλληνα. Δεν είναι τυχαίο πως στις τελευταίες ευρωεκλογές είχαμε το μεγαλύτερο ποσοστό αποχής των τελευταίων δεκαετιών. Νομίζω ότι οι Έλληνες ήταν αποστασιοποιημένοι από την Ευρώπη, το Ευρωκοινοβούλιο ήταν κάτι μακρινό που δεν ασκούσε άμεσες επιρροές στην ελληνική πραγματικότητα. Θεωρώ ότι φέτος οι Έλληνες θα ψηφίσουν, όχι μόνο επειδή τα τελευταία χρόνια η Ευρώπη επηρεάζει την ελληνική εσωτερική πολιτική, αλλά και επειδή θέλουν να αποδείξουν κάτι, έχουν ανάγκη να νιώσουν πως έχουν ακόμα κάποιο έλεγχο όσον αφορά στο μέλλον της χώρας».
Στο ερώτημα αν νιώθει ισότιμος πολίτης με τους υπόλοιπους της ΕΕ μας είπε: «Είμαστε οι φτωχοί συγγενείς της Ευρώπης. Πώς γίνεται διαφορετικά αν αναλογιστεί κανείς τα ποσοστά ανεργίας, τον αριθμό των Ελλήνων που ζουν κοντά ή και κάτω από το όριο της φτώχειας και το χάος στους τομείς της υγείας και της παιδείας. Ακόμα χειρότερα νιώθω πως το μέλλον της χώρας μας δεν είναι στα χέρια μας και οι πολιτικοί μας μοιάζουν με παιδάκια που παίζουν με τα κουβαδάκια τους στην παραλία. Τέλος, με θλίβει και ενίοτε με θυμώνει το πώς μας βλέπουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι και δεν αναφέρομαι στις κυβερνήσεις τους. Είμαστε για αυτούς ο αχάριστος φτωχός συγγενής που καλείς στο σπίτι σου και αυτός σου κλέβει το καλό το μαχαιροπίρουνο».
Συναισθηματική και εκρηκτική η προσέγγιση της Ματίνας και γι’ αυτό μας έδωσε την πάσα για το επόμενο ερώτημα. Δηλαδή αν οι Έλληνες θέλουν να εκδηλώσουν την οργή τους για την οικονομική κατάσταση το εκφράζουν με τη ψήφο ή με την αποχή τους; Τι θεωρείς πιο σωστό πως πρέπει να κάνουν;
«Το σίγουρο είναι πως με το να μην ψηφίσεις δεν θα αλλάξεις κάτι, ούτε θα αποδείξεις κάτι. Το ακόμα πιο σίγουρο είναι πως δεν θα αναγκάσεις τις πολιτικές κεφαλές της χώρας να ξανασκεφτούν την έννοια της δημοκρατίας. Δεν ψήφισες, δεν τους ενδιαφέρεις, γιατί πολύ απλά δεν τους επηρεάζεις. Όταν αλλάξει το σύνταγμα, οι νόμοι και πιθανόν το σύμπαν και η αποχή έχει κάποιο αντίκτυπο στην εκλογική διαδικασία, τότε θα καθίσω στο σπίτι μου και δεν θα αναγκάσω τον εαυτό μου να διαλέξει το λιγότερο κακό».
Η Ματίνα μετά τις σπουδές της στην Ελλάδα αποφάσισε να συνεχίσει με μεταπτυχιακό στην Αγγλία. Με την εμπειρία της αυτή στο εξωτερικό μας λέει σχετικά με τη διαφορά στις δύο χώρες: «Στην Αγγλία όπου έζησα κάποια χρόνια, οι εκλογές δεν είναι κάτι που αφορά στους Άγγλους. Πόσο μάλλον οι ευρωεκλογές. Ο μέσος Άγγλος δεν νιώθει ότι αποτελεί μέρος της Ε.Ε. και δεν διακρίνεται για τις ισχυρές πολιτικές του πεποιθήσεις. Αυτό αποδεικνύεται και από τα συντριπτικά ποσοστά αποχής (πάνω από 65%) στις προηγούμενες ευρωεκλογές. Πιστεύω πάντως ότι οι λίγοι που ασχολούνται και ψηφίζουν, ψηφίζουν με βάση τις εθνικές τους επιλογές, κάτι το οποίο επιβεβαιώνεται και από τα εκλογικά αποτελέσματα. Φέτος, λόγω της κρίσης που μαστίζει την Ευρώπη τα τελευταία 5 χρόνια και σε συνδυασμό με το γεγονός πως ταυτόχρονα ψηφίζουν και για τις δημοτικές τους εκλογές ίσως το ποσοστό αποχής να μην είναι τόσο μεγάλο».
ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΟΠΟΥΡΙΔΗΣ: Η ΑΠΟΧΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
Ο Κώστας Τσοπουρίδης παρά το γεγονός πως είναι μόλις 30 ετών βρίσκεται στον χώρο του ελεύθερου επαγγέλματος, διατηρώντας δική του δουλειά τα τελευταία 10 χρόνια. Με αυτήν την εμπειρία του μας μιλάει για τη διάσταση που δίνει ο ίδιος στις ευρωεκλογές αλλά και για το πώς πιστεύει πως αντιδρούν οι Έλληνες: «Οι ευρωεκλογές για μένα είναι μια κρατική δημοσκόπηση και προάγγελος των βουλευτικών εκλογών. Πιστεύω ότι οι Έλληνες δεν απαξιώνουν τον θεσμό τον ευρωεκλογών και τον εκλογών γενικότερα αντιθέτως τιμούν τη διαδικασία παρά τα τόσα καθημερινά προβλήματα που βιώνει ο κόσμος. Ο θεσμός πιστεύω ότι απαξιώνεται από τους πολιτικούς λέγοντας στον κόσμο ότι θα αλλάξουν τα πάντα εκτός από το να αλλάξουν οι ίδιοι το μυαλό τους και τη νοοτροπία τους».
Πως νιώθει όμως ο ίδιος; Ισότιμος πολίτης με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους; «Δεν νομίζω λέει ότι υπάρχει Έλληνας που μπορεί να νιώθει ισότιμος Ευρωπαίος πολίτης. Έχω μόνο τίτλο του ευρωπαϊκού πολίτη. Δεν μπορώ να νιώθω Ευρωπαίος πολίτης όταν στις περισσότερες έρευνες για οποιονδήποτε λόγο γίνονται όλες είμαι πάνω ή κάτω από την Ουγκάντα και όλες τις χώρες που θεωρούνται τριτοκοσμικές».
Τέλος, σχετικά με την πρόβλεψή του για το πώς θα ψηφίσουν οι Έλληνες στις συγκεκριμένες εκλογές είπε: «Πιστεύω ότι θα εκφραστούν συναισθήματα οργής και αντιδράσεις με την ψήφο και το θεωρώ λογικό και σωστό. Αρκεί η οργή να έχει μια σωστή βάση στο πώς θα ξεσπάσει και όχι να πέφτουμε σε ακραίες αποφάσεις - ενέργειες. Την αντίδρασή τους οι Έλληνες για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα την εκφράζουν πιστεύω σίγουρα με την ψήφο τους και όχι με την αποχή τους. Για την αποχή όμως θεωρώ πως ευθύνονται οι πολιτικοί καθώς λένε ότι θα τα αλλάξουν όλα αλλά δεν αλλάζουν τίποτα. Αν συνεχίσουν έτσι η αποχή θα είναι τεράστια».
