Το Εφετείο Αθηνών δικαιώνει δανειολήπτη αγρότη

*ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ «ΠΙΛΟΤΟ» ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΩΤΟΚΙΑ *ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ Ο ΝΟΜΟΣ 3259/04 ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΓΡΟΤΕΣ ΠΟΥ ΑΠΩΛΕΣΑΝ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΤΗΣ ΟΦΕΙΛΗΣ

Νέα δεδομένα στη δικαστική αντιπαράθεση δανειοληπτών αγροτών και Ανωνύμων Εταιρειών, όπως οι εκκαθαριστές πιστωτικών ιδρυμάτων (τραπεζών) με αφορμή το θέμα των πανωτοκίων δημιουργεί απόφαση (3697/2024) του Εφετείου Αθηνών που δικαίωσε αγρότη (αλιέα).

Το Εφετείο Αθηνών απέρριψε προσφυγή της ΑΕ κατά πρωτόδικης απόφασης αναγνωρίζοντας ότι ισχύει ο νόμος (3254/2004) της κυβέρνησης Κων. Καραμανλή για τα πανωτόκια και πως μπορούν να υπαχθούν στις διατάξεις του και ετεροεπαγγελματίες αγρότες, εξέλιξη που αποκτά ενδιαφέρον σε συνδυασμό με την εξαγγελθείσα πρόθεση της σημερινής πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης να φέρει προς ψήφιση ρύθμιση δανείων αγροτών και συνεταιρισμών τους.
«Ο σκοπός και το πνεύμα του νόμου Ν. 3254/2004» σημειώνεται στο δια ταύτα της απόφαση του Εφετείου Αθηνών «επιβάλλουν την ευθεία εφαρμογή της σχετικής διατάξεως και όταν ο δανειολήπτης έχει απωλέσει την ιδιότητα του αγρότη κατά τον χρόνο της ρύθμισης της οφειλής. Επομένως, η παρ. 5 του άρθρου 39 του Ν. 3259/2004 θα είχε εφαρμογή και στην υπό κρίση περίπτωση ακόμη και ο ενάγων δανειολήπτης είχε απωλέσει την ιδιότητα του αγρότη κατά τον χρόνο της εξαιρετικής ρύθμισης της οφειλής» καταλήγει η απόφαση απορρίπτοντας την έφεση της ΑΕ.
Μετά και τη συγκεκριμένη απόφαση (για το θέμα των πανωτοκίων έχει φέρει το θέμα στη Βουλή και ο βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ, Βασ. Κόκκαλης, ενώ για λογαριασμού του αγρότη παραστάθηκε συνεργάτης στο δικηγορικό του γραφείο) ο αλιέας πέτυχε διαγραφή μεγάλου μέρους (περί τις 185.000 ευρώ) από τη συνολική οφειλή (περί τις 211.000 ευρώ) και έτσι καλείται να εξοφλήσει την οφειλή που πλέον ανέρχεται σε 24.000 ευρώ.
Μεταξύ άλλων η εκκαλούσα υπό εκκαθάριση τράπεζα όπως σημειώνεται και στη δικαστική απόφαση προσέβαλε την πρωτόδικη απόφασης θεωρώντας «ότι η οφειλή του ενάγοντος τυγχάνει προσδιοριστέα με βάση το τριπλάσιο του κατά περίπτωση ληφθέντος κεφαλαίου και προκειμένου περί αλληλόχρεου λογαριασμού, όπως εν προκειμένω, με βάση το τριπλάσιο του ποσού της οφειλής όπως αυτή διαμορφώθηκε ένα έτος μετά τη λήψη του ποσού της τελευταίας πιστώσεως δανείου, και όχι το διπλάσιο διότι ο ενάγων δεν υπάγεται στην παρ 5 του άρθρου 39 του Ν 3259/2004 αφού κατά την ημερομηνία δημοσίευσης του νόμου 3259/2004 ( ήτοι την 4η-8-2004) δεν ήταν κατ επάγγελμα αγρότης (αλιέας) στηρίζεται σε εσφαλμένη προϋπόθεση».
«Επομένως το νομικό ατόπημα που αποδίδει με την έφεσή της η εκκαλούσα στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο περί του ότι ο ενάγων έπαψε να είναι αγρότης ( αλιέας) κατά τον χρόνο επαναπροσδιορισμού της οφειλής και επομένως κακώς έγινε δεκτή η αγωγή του δεν έλαβε χώρα από την εκκαλουμένη. Σε κάθε περίπτωση κατά την πλεοναστικώς και παρέργως διατυπωθείσα κρίση του παρόντος δικαστηρίου για την εφαρμογή των ευνοϊκών ρυθμίσεων περί αγροτών δεν απαιτείται η συνεχής άσκηση του αγροτικού επαγγέλματος καθόσον δεν γίνεται ειδική μνεία στον νόμο Ν 3259/2004 ούτε σκοπός του νομοθέτη ήταν να αποκλειστούν εκείνες εκ των περιπτώσεων που ο δανειολήπτης αγρότης- οφειλέτης του οποίου διεταράχθη σοβαρώς η όλη οικονομία εγκατέλειψε την κύρια ενασχόληση του με τις αγροτικές εργασίες.
Άλλωστε, σκοπός της διάταξης ήταν η προστασία του οφειλέτη - αγρότη, ο οποίος λόγω των πολλαπλών κινδύνων που αντιμετωπίζει κατά την άσκηση της αγροτικής επιχείρησης του έχει ανάγκη ειδικής μεταχείρισης από την πολιτεία ώστε τα σχετικά μέτρα να είναι σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας και να μην καταλήγουν στην οικονομική εξόντωσή του. Προς τούτο συνηγορεί και το γεγονός ότι, ο κύριος σκοπός που συστήθηκε η τραπεζική εταιρεία υπό την επωνυμία «ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ» ήταν κοινωφελής, δηλ. αυτός της επικουρίας του Κράτους στην ενάσκηση της γεωργικής πολιτικής του, το οποίο (Κράτος) ήταν αυτό που βασικά όριζε και τη διοίκησή της, που με τη σειρά της τελούσε με βάση ρητούς και πάλι ορισμούς του νόμου σε στενή εξάρτηση με αυτό (βλ, άρθρα 22 και επ. Ν 4332/1929 όπως τροποποιήθηκε με το Ν 5277/1931).
Έτσι, ο σκοπός αυτός και το πνεύμα του νόμου Ν 3254/2004 επιβάλλουν την ευθεία εφαρμογή της σχετικής διατάξεως και όταν ο δανειολήπτης έχει απωλέσει την ιδιότητα του αγρότη κατά τον χρόνο της ρύθμισης της οφειλής» καταλήγει το Εφετείο Αθηνών απορρίπτοντας την έφεση.