Κρίσιμη η κατάσταση στον ελληνικό σιδηρόδρομο

*ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΦΙΛΩΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΥ *ΕΞΕΔΩΣΕ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΘΙΓΕΙ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΟΧΑΙΟ ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ

Σήμα κινδύνου για σοβαρές παθογένειες που ταλανίζουν τον ελληνικό σιδηρόδρομο 1,5 χρόνο μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών με κύριο πρόβλημα τη σοβαρότατη έλλειψη τροχαίου υλικού, την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται μεγάλο μέρος από το υπάρχον τροχαίο υλικό που εξυπηρετεί τους Προαστιακούς Σιδηροδρόμους Αθηνών και Θεσσαλονίκης και τις περιφερειακές γραμμές του δικτύου (όσες ακόμα είναι εν ενεργεία), αλλά και τη συνεχιζόμενη μη επαναλειτουργία μεγάλου μέρους του δικτύου, εκπέμπει ο Σύλλογος Φίλων Σιδηροδρόμου με έδρα την Αθήνα που είναι και μέλος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Επιβατών. Η ανακοίνωση χωρίζεται σε τρεις τομείς. Αυτοί είναι το Τροχαίο Υλικό, το Δίκτυο, αλλά και τα έργα. Μεταξύ άλλων σ’ αυτήν αναφέρονται τα εξής:

«1. ΤΡΟΧΑΙΟ ΥΛΙΚΟ
Η κατάσταση στον τομέα συντήρησης και διαχείρισης του τροχαίου υλικού που εξυπηρετεί τις γραμμές του Προαστιακού/Περιφερειακού Σιδηροδρόμου Αθήνας και Θεσσαλονίκης και τις υπόλοιπες περιφερειακές γραμμές του δικτύου είναι σχεδόν δραματική. Παρουσιάζονται συνέχεια σοβαρά προβλήματα βλαβών, αβαριών και υπερθερμάνσεων με εξαγωγή καπνού και κίνδυνο εκδήλωσης πυρκαγιάς με αποτέλεσμα την ακύρωση δρομολογίων, την απογοήτευση των επιβατών, την αναξιοπιστία της υπηρεσίας του Προαστιακού και τη συνεχιζόμενη δυσφήμιση του Σιδηροδρόμου εν γένει.
Παράλληλα η διαθεσιμότητα του εν λόγω τροχαίου υλικού (ηλεκτρικές αυτοκινητάμαξες Siemens-Desiro, ντιζελοκίνητες αυτοκινητάμαξες «Railbus» Stadler και MAN2000) έχει μειωθεί δραματικά και παρ’ όλο τον μειωμένο αριθμό δρομολογίων αδυνατούν να εξασφαλίσουν το σύνολο αυτών των δρομολογίων, με αποτέλεσμα σε κάποιες περιπτώσεις να δρομολογείται τροχαίο υλικό ακατάλληλο για τα συγκεκριμένα δρομολόγια, με σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα εξυπηρέτησης (υπεραστικού τύπου συρμοί στον Προαστιακό Λάρισας - Θεσσαλονίκης), αλλά και στην ασφάλεια (συρμοί “Railbus” αντί ηλεκτρικοί συρμοί Desiro στη διαδρομή Άνω Λιόσια-Κάντζα με τις ισχυρές μηκοτομικές κλίσεις και την μεγάλη επιβατική κίνηση). Υφίσταται δε ο επιπλέον κίνδυνος, το υφιστάμενο τροχαίο υλικό να συμπληρώσει τον κύκλο ζωής του πριν αντικατασταθεί με νέο, δεδομένου ότι μεσολαβεί πολύς χρόνος μεταξύ της παραγγελίας και της παράδοσης των παραγγελθέντων τροχαίων υλικών.
2. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΜΗ ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ
ΔΙΚΤΥΟΥ
Γιατί καθυστερεί τόσο πολύ η ανάταξη/ανακατασκευή του δικτύου στη Θεσσαλία;
Γιατί δεν λειτουργούν άμεσα, με τρένα μετά το δυστύχημα στα Τέμπη, οι γραμμές Λιανοκλάδι-Λαμία-Στυλίδα και Τιθορέα-Μπράλος-Λιανοκλάδι και ταλαιπωρούν τον κόσμο με μισθωμένα λεωφορεία που κάνουν πολλαπλάσιο χρόνο διαδρομής, δεν τηρούν τα δρομολόγια με αξιοπιστία και πολλές φορές δεν σταθμεύουν καν στα καθορισμένα σημεία να παραλάβουν επιβάτες; Ο ΟΣΕ πάντως έχει δώσει τις γραμμές αυτές στην κυκλοφορία, είναι δε απαράδεκτη και πρέπει να καταργηθεί στη Σύμβαση για τις ΥΓΟΣ η ευχέρεια που παρέχεται στον Πάροχο να αντικαθιστά τρένα με λεωφορεία στα προβλεπόμενα δρομολόγια του προγράμματος επιδότησης, όταν ο Διαχειριστής της Σιδηροδρομικής Υποδομής έχει δώσει τη γραμμή προς κυκλοφορία.
3. ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΝΕΩΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ
Τελειώνοντας, ένα άλλο θέμα που μας απασχολεί και μας προβληματίζει εντονότατα, είναι η συρρίκνωση των σιδηροδρομικών έργων εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης του δικτύου που η ίδια η Κυβέρνηση είχε επανειλημμένα εξαγγείλει μέχρι πριν 2 χρόνια. Ακόμα κι αν λάβουμε υπόψη μας τις ανάγκες ανάταξης των καταστροφών του δικτύου στη Θεσσαλία λόγω Daniel και πάλι το υπόλοιπο πρόγραμμα έχει ψαλιδιστεί απαράδεκτα πολύ, την ίδια στιγμή που για τους αυτοκινητόδρομους ρέει άφθονο το χρήμα και συνεχώς προγραμματίζονται και νέοι.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Μετά τους τρεις άξονες της ανακοίνωσης ακολουθεί ο επίλογος, στον οποίο αναφέρονται τα εξής: «Το μήκος των σύγχρονων αυτοκινητόδρομων στη χώρα μας θα ανέλθει σύντομα σε περίπου 3.000 χιλιόμετρα.
Αντίθετα, στον σιδηρόδρομο απέχουμε πολύ από τα στάνταρ των Ευρωπαϊκών χωρών, αφού, ενώ το 2010 είχαμε υπό εκμετάλλευση ένα δίκτυο μήκους 2.200 χιλιομέτρων περίπου, αρκετά μικρό συγκρινόμενο με τα δίκτυα των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών, σήμερα έχουμε υπό εκμετάλλευση μόλις 1.000 χιλιόμετρα γραμμών περίπου (και λίγα περισσότερα αποκλειστικά για εμπορευματικό έργο). Δηλαδή, οι επενδύσεις στη σιδηροδρομική μεταφορά είναι δυσανάλογα μικρές σε σχέση με τις επενδύσεις στην οδική».