Του Δημήτρη Βάλλα
Με τα… πόδια κατάντησαν να ανεβαίνουν στα διαμερίσματά τους στις πολυκατοικίες πολλοί Λαρισαίοι, όλων των ηλικιών, καθώς οι καιροί της κρίσης δεν τους επιτρέπει ούτε να πληρώσουν τη συντήρηση των ανελκυστήρων.
Αποτέλεσμα είναι να μην λειτουργούν πολλοί ανελκυστήρες στη Λάρισα καθώς έχουν «κατέβει» γι’ αυτούς οι διακόπτες, ενώ για τους υπάρχοντες σε λειτουργία να γίνονται συνεχώς …παζάρια με τα συνεργεία συντήρησης για ελάττωση του απαραιτήτου χρόνου για «σέρβις».
Η όλη ιστορία είναι παρόμοια με αυτή του πετρελαίου θέρμανσης που αδυνατώντας να πληρώσουν πολλοί συμπολίτες μας είτε προτίμησαν εναλλακτικές μεθόδους θέρμανσης, είτε το έκοψαν τελείως.
Κάνοντας μας μια αναφορά για τα ασανσέρ που λειτουργούν στη Λάρισα μιλά σήμερα στην «Ε» ο πρόεδρος του Συνδέσμου Εγκαταστατών και Συντηρητών Ανελκυστήρων Κεντρικής Ελλάδος κ. Γιώργος Λιάνος:
«Σήμερα, θα μας πει, στη Λάρισα είναι σε λειτουργία περίπου 4.500 ανελκυστήρες μόνο για μεταφορά προσωπικού. Πριν το 1988 οι ανελκυστήρες ήταν συνήθως των 3-4 ατόμων και στη συνέχεια άλλαξε ο κανονισμός και έγιναν υποχρεωτικά των 8 ατόμων.
Πράγματι, μετά την κρίση, σταμάτησαν να λειτουργούν πολλοί ανελκυστήρες, είτε γιατί δεν μπορούσαν να πληρωθούν τα τέλη μηνιαίας συντήρησης, είτε γιατί έπρεπε να γίνουν αλλαγές και βελτιώσεις για τις οποίες οι ένοικοι αδυνατούσαν να πληρώσουν το κόστος. Το αποτέλεσμα ήταν να επιλέγουν πλέον να ανεβαίνουν από τις …σκάλες!
Πράγματι μετά την κρίση μειώθηκε ο τζίρος των εργασιών μας, όμως οι ανελκυστήρες παραμένουν ασφαλείς.
Το πρόβλημα υπάρχει με τα λεγόμενα ανυψωτικά μηχανήματα που έχουν εγκαταστήσει πολλές επιχειρήσεις για να μεταφέρουν εμπορεύματα και εκεί έχουν παρατηρηθεί και αρκετά ατυχήματα.
Αυτοί οι ανελκυστήρες δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για μεταφορά προσώπων και τα τον τελευταίο καιρό έχουν ενταθεί ιδιαίτερα οι έλεγχοι από τη Διεύθυνση Εργασίας.
Βέβαια στα συνεργεία μας είναι πολλά τα χρέη, καθώς επίσης πολλοί συμπολίτες δεν μας εξοφλούν, ενώ λογω πτώσης της οικοδομικής δραστηριότητας έχει μειωθεί και ο τζίρος μας.
Τώρα για τα περί ασφαλείας:
Τον τελευταίο καιρό οι εγκαταστάτες ανελκυστήρων γίνονται δέκτες παραπόνων από ιδιοκτήτες -διαχειριστές ότι δεν πρέπει να συντηρείται ο ανελκυστήρας κάθε μήνα αλλά κάθε 45 μέρες, όπως αναφέρεται και στην τελευταία ΚΥΑ 2604 του 2008. Συνεπώς πρέπει να πληρώνουν 8 συντηρήσεις τον χρόνο και όχι δώδεκα.
Κατανοούμε και καταλαβαίνουμε ότι η οικονομική κρίση αναγκάζουν το κόσμο να βρει διάφορους τρόπους ώστε να μειώσει τα καθημερινά του έξοδα.
Επίσης, είναι κατανοητό ότι στις πολυκατοικίες δεν μένουν εφοπλιστές και βιομήχανοι, συνήθως κατοικούν εργαζόμενοι και μικροεπαγγελματίες, συνταξιούχοι.
Όμως οι λιγότερες επισκέψεις του συνεργείου στον ανελκυστήρα σημαίνει λιγότερη παρακολούθησή του συνεπώς μειώνεται η ασφάλεια και η ομαλή λειτουργία του.
ΚΑΙ ΟΛΙΓΗ ..ΙΣΤΟΡΙΑ
Και επειδή για ανελκυστήρες μιλάμε, και η ιστορία αυτού του αντικειμένου που χρησιμοποιούμε καθημερινά είναι σχεδόν άγνωστη, είναι μια καλή ευκαιρία να ενημερωθούμε λιγάκι ιστορικά…
Ανελκυστήρας ή ανυψωτήρας (γαλλ. ασανσέρ, αγγλ. elevator ή lift) ονομάζεται κάθε εγκατάσταση που χρησιμοποιείται για την ανύψωση προσώπων ή πραγμάτων. Η ιδέα για τη χρησιμοποίηση τέτοιας εγκατάστασης ξεκινάει από πολύ παλιά. Ήδη από το 236 π.Χ., όπως μας εξιστορεί ο Ρωμαίος αρχιτέκτονας Βιτρούκιος, υπήρχαν διάφορα παρόμοια συστήματα σε βασιλικά ανάκτορα.
Ανατρέχοντας στην ιστορία των αρχαίων Ρωμαίων μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι πρώτοι εκείνοι είχαν κατασκευάσει ειδικές πλατφόρμες, οι οποίες ανέβαιναν σε αρκετό ύψος με τη βοήθεια σχοινιών.
Αν ακόμα πάμε στο Θιβέτ ή στη χώρα μας θα παρατηρήσουμε τους πρώτους ανελκυστήρες, οι οποίοι έχουν τη μορφή καλαθιών, που ανεβάζουν, όπως π.χ. στα ύψη των Μετεώρων, ανθρώπους και εμπορεύματα.
Τα πρωτόγονα αυτά μέσα κατακόρυφης μεταφοράς είχαν ένα σημαντικό μειονέκτημα. Σε περίπτωση που έσπαγε το σχοινί, οι διακινούμενοι έπεφταν χωρίς πιθανότητα σωτηρίας. Οι υποτυπώδεις αυτοί ανελκυστήρες οδήγησαν τον άνθρωπο στη σκέψη κατασκευής πιο ασφαλών ανελκυστήρων.
Από τότε που ο άνθρωπος άρχισε να ζει σε ψηλά κτίρια αντιμετώπισε το πρόβλημα της κάθετης διακίνησης ανθρώπων και φορτίων.
Το 1853 κατασκευάστηκε στην Αμερική ο πρώτος ανελκυστήρας από τον E. G. OTIS, ο οποίος μπροστά στα μάτια παρατηρητών, έκοψε τα σχοινιά της πλατφόρμας, πάνω στην οποία στεκόταν. Η πλατφόρμα άρχισε να πέφτει, αλλά χάριν στη λειτουργία αρπάγης, αυτή σταμάτησε ακαριαία. Έκτοτε, η τεχνολογία στον τομέα των ανελκυστήρων έκανε τεράστια άλματα.
Το 1857 εγκαθίσταται στη Ν. Υόρκη ο πρώτος ανελκυστήρας για τη χρήση του κοινού, ο οποίος κινείτο με ατμομηχανή, χρησιμοποιώντας κάρβουνο ως καύσιμο. Το 1870, στη Ν. Υόρκη επίσης, λειτούργησαν οι πρώτοι υδραυλικοί ανελκυστήρες και το 1889 στο κτίριο DEMAREST της Ν. Υόρκης λειτούργησε ο πρώτος ηλεκτροκίνητος ανελκυστήρας. Το 1894 λειτούργησε και ο πρώτος ανελκυστήρας με κουμπιά κλήσης και χωρίς οδηγό. Το 1900 παρουσιάζεται και η πρώτη κυλιόμενη κλίμακα στη Διεθνή Έκθεση των Παρισίων.
Σήμερα οι ανελκυστήρες έχουν εισχωρήσει ολοκληρωτικά στη ζωή του ανθρώπου, αφού αποτελεί καθημερινό και ασφαλές πλέον μέσο μεταφοράς για ανθρώπους και φορτία, ενώ υπάρχουν πολλοί τύποι και παραλλαγές μεταξύ αυτών, με διαφοροποιήσεις στη χρησιμότητα, τις ανάγκες του κάθε χώρου-έργου, ακόμη και στην αισθητική που εξυπηρετούν…
