αντιμετώπισή τους, από το επιτελικό κράτος που δείχνει να βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση». Αυτά υποστηρίζει σε ανακοίνωσή του ο Μελισσοκομικός Σύλλογος Λάρισας, ζητώντας δίκαιες αποζημιώσεις.
Αναλυτικότερα, η ανακοίνωση του Συλλόγου, που υπογράφει ο πρόεδρος Πέτρος Σαρούδης, έχει ως εξής: «Σύμφωνα με την ΟΜΣΕ στην επιστολή της, η οποία είναι αναρτημένη στον διαδικτυακό ιστότοπο «facebook», άρχισαν οι καταγραφές των χαμένων μελισσών από τους ελεγκτές του ΕΛΓΑ, με το πέρας των 15 ημερών από το καταστροφικό πέρασμα του «Daniel». Επιπλέον, μετά τη δημόσια τοποθέτηση του προέδρου του ΕΛΓΑ, κ. Λυκουρέζου, σε δύο τηλεοπτικά κανάλια ότι θα δεχτεί την κατά δήλωση καταστροφή του ζωικού κεφαλαίου των μελισσοκόμων, διότι είναι δύσκολη η εύρεση των μελισσοσμηνών (ενδεικτικά: πνιγμένα, θαμμένα μέσα στις λάσπες, απομακρυσμένα από τα ορμητικά ρέματα των χειμάρρων, περιπτώσεις κλοπής-πλιάτσικο), υπάρχει ολική ανατροπή των δεδομένων. Το ζήτημα των ελέγχων, όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν φοβίζει, ούτε τρομοκρατεί τους μελισσοκόμους συναδέλφους. Ωστόσο, υπάρχουν ζητήματα για τα οποία δεν υπάρχει καμία σοβαρή μέριμνα για την αντιμετώπισή τους. Όσες κυψέλες βρεθούν, λασπωμένες, αναποδογυρισμένες, μισοβυθισμένες, καθίστανται ολικά καταστραμμένες και όχι μερικώς (όπως συνέβη στην περίπτωση της Εύβοιας). Παράλληλα, το ζήτημα του ποσού της αποζημίωσης δεν είναι σταθερό, κάτι το οποίο μέσα στο κλίμα της καταστροφής και της γενικότερης ζημίας σηματοδοτεί δυσμενέστατες συνθήκες αναγέννησης της μελισσοκομικής παραγωγής των συναδέλφων.
Η αντιμετώπιση του κλάδου δεν είναι μόνο εμπαιγμός στα λεγόμενα των υπευθύνων, καθησυχάζοντας την οργή και την αγανάκτηση του παραγωγικού κόσμου του πρωτογενούς τομέα, αλλά πλήρη απαξίωση στον κλάδο της Μελισσοκομίας. Η Μελισσοκομία δεν είναι νεοσύστατος κλάδος, ώστε να μην υπάρχει σαφές σχέδιο αντιμετώπισης σε τέτοιες δύσκολες συνθήκες και να μη θεωρείται υγειονομική βόμβα ένα μελίσσι καλυμμένο με νερά που περιέχουν τοξικές ουσίες (σάπιοι γόνοι, σήψη μελισσοσμηνών). Τραγελαφικό είναι το γεγονός, πως μέχρι και αυτήν τη στιγμή γίνεται διαπραγμάτευση (παζάρι θα έλεγε καλύτερα κάποιος) για το περισσότερο ή λιγότερο του ευρώ της αποζημίωσης, σαν είμαστε «οι φτωχοί συγγενείς» του Κράτους. Η κλιματική κρίση άφησε ηχηρό το αποτύπωμά της. Το επιτελικό κράτος, μέχρι και αυτήν τη στιγμή, βρίσκεται σε σύγχυση και πανικό. Πολλοί συμπολίτες μας δεν θα μπορέσουν να δημιουργήσουν όσα με βία έχασαν. Η μελισσοκομία θα παλέψει να αναγεννηθεί. Γι’ αυτό κρίνεται επιτακτική η ανάγκη να παλέψουμε ΟΛΟΙ για αυτό, χωρίς να υπάρχει ο εφησυχασμός όσων -ευτυχώς- δεν μετρούν ακόμη και σήμερα πληγές».
ΟΜΣΕ: Μέτρα στήριξης του κλάδου
«Οι τεράστιες καταστροφές που προκάλεσε στον θεσσαλικό κάμπο μπορεί να αποτελέσει την απαρχή για την ευρύτερη επανεκκίνηση του πρωτογενούς τομέα και ειδικά της αγροτικής παραγωγής. Η ποιοτική υπεροχή των ελληνικών προϊόντων χρειάζεται να αναδειχθεί μέσα από την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς τους. Πρέπει άλλωστε να κλείσουμε όσο μπορούμε το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο».
Αυτά υποστηρίζει, σε ανακοίνωσή της, η Ομοσπονδία Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδος, προσθέτοντας πως «για να υπάρξει μελισσοκομία ξανά στις περιοχές που επλήγησαν είτε από πλημμύρες είτε από πυρκαγιές θα πρέπει:
Τα χαμένα μελίσσια να μην αφαιρεθούν από το ηλεκτρονικό μητρώο μέχρι να τα ξαναφτιάξουν οι παθόντες.
Να μην υπάρχει πλαφόν αύξησης των μελισσιών μέχρι να φτάσουν τον αρχικό αριθμό μελισσιών.
Το πλαφόν αύξησης στη μελισσοκομία είναι τροχοπέδη και ανεδαφικό, γενικώς.
Τα χρήματα των Δράσεων του Τομεακού Προγράμματος Μελισσοκομίας να δίνονται κανονικά.
Να ληφθεί υπόψη ότι βάσει και αυτών των μελισσιών ήρθε το κονδύλι από την Ε.Ε. Τα χρήματα των βιολογικών να δοθούν κανονικά επίσης. Να αποζημιωθούν τα μηχανήματα, οι αποθήκες, τα χαμένα αποθηκευμένα μέλια και τα διαφυγόντα κέρδη από τη χαμένη παραγωγή του πεύκου που ήδη είναι σε εξέλιξη.
Να δοθούν άτοκα δάνεια σε όσους το χρειαστούν. Μία πλήρης κυψέλη και ένα μελίσσι με πληθυσμό 10 πλαισίων κοστίζει 150€. Εάν υπολογιστεί και το μέλι, φτάνουμε τα 200€. Αυτή είναι η αντικειμενική αξία που πρέπει να λάβει ως αποζημίωση ο μελισσοκόμος.
Μελισσοκομικοί Σύλλογοι: Σε περιπτώσεις που δεν υπάρχει δυνατότητα εξακρίβωσης των χαμένων μελισσιών, να μπορούν να επιβεβαιώσουν τη ζημιά ή το μέγεθος αυτής. Γνωρίζουν τα της περιοχής τους. Σχέδια βελτίωσης. Να δοθεί πριμ βαθμολογίας και προτεραιότητα σε πληγέντες. Τα ζωντανά μελίσσια δεν έχουν τόπο να βοσκήσουν.
Να δοθούν μελισσοτροφές στους πληγέντες να συντηρήσουν τα εναπομείναντα μελίσσια. Έρχεται χειμώνας και με μαθηματική ακρίβεια θα χαθούν κι αυτά, εάν δεν ταϊστούν. Να δοθεί κρατική αρωγή για το 100% της αξίας ενός μελισσιού μαζί με την κυψέλη. Να «παγώσουν» οι οικονομικές υποχρεώσεις των πληγέντων προς τράπεζες, Εφορία κ.λπ. μέχρις ότου ορθοποδήσουν. Κάθε άλλο πλην των ανωτέρω, θα είναι ημίμετρο που δεν θα δώσει τη δυνατότητα για επανεκκίνηση της Μελισσοκομίας στις πληγείσες περιοχές. Εσείς αποφασίζετε».
