Η λασπωμένη πολιτεία των Εργατικών

*ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥΣ *ΣΟΒΑΡΗ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΩΡΟΥΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ *ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΚΟΜΙΔΗ, ΣΤΑΤΙΚΟΥΣ ΕΛΕΓΧΟΥΣ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΑΧΩΜΑ ΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ

Του Κώστα Γκιάστα
Όλες αυτές τις ημέρες η Λάρισα ζει σε δύο παράλληλους κόσμους. Στον ένα μακριά από το ποτάμι η ζωή συνεχίζεται κανονικά, με τις εργασίες, τα καταστήματα, την κανονικότητα.

Στον άλλο, λίγα μέτρα πιο μακριά όλα έχουν αλλάξει δραματικά. Τα πάντα έχουν βουτηχτεί στις λάσπες και τα σκουπίδια, με τους κινδύνους να είναι εμφανείς.
Η κ. Ελένη ζει στο συγκρότημα Β12 των Εργατικών Κατοικιών της Γιάννουλης. Όταν χτύπησε το δεύτερο 112 μάζεψε τα πράγματα και έφυγε. Όταν επέστρεψε, δεν μπορούσε να αναγνωρίσει τίποτα. Τώρα απλά κοιτάει να σώσει ό,τι σώζεται. Λίγα πράγματα δηλαδή.
«Φύγαμε την Παρασκευή, χωρίς να κάνουμε παλικαριές. Το νερό όμως έφτασε μέχρι τη μέση του σπιτιού. Τώρα πετάξαμε όλα τα έπιπλα και πρέπει να περιμένουμε καιρό για να κάνουμε μια νέα αρχή».
Πολύτεκνη τραπεζικός υπάλληλος ως εργαζόμενη. Περίμενε να βγει στη σύνταξη για να κάνει ό,τι της αρέσει. Διαμόρφωσε το σπίτι της βάζοντας τις φωτογραφίες των παιδιών και των εγγονιών της. Τοποθέτησε παλιά συλλεκτικά βιβλία και μια ωραία έξυπνη τηλεόραση. Όλα πλέον άλλαξαν χρώμα. Έγιναν καφέ από τη λάσπη και άγνωστο με πόσα μικρόβια φορτωμένα.
Έκανε τα χαρτιά για τις αποζημιώσεις, μα γνωρίζει πως ό,τι και να δώσουν μάλλον δεν θα αρκεί, καθώς οι ζημιές έχουν φτάσει μέχρι μέσα στους τοίχους. «Όλα θέλουν ξανά από την αρχή και μάλιστα θα πρέπει να περάσει ένας χρόνος για να αρχίσουμε ξανά». Μα δεν το βάζει κάτω όπως λέει καθώς πλέον ξέρει πως άλλα είναι τα σημαντικά. «Μία βόλτα, μια συζήτηση και οι δικοί μας άνθρωποι. Δεν πρέπει να επενδύουμε σε υλικά, καθώς όλα αυτά φεύγουν τόσο γρήγορα που δεν το καταλαβαίνουμε. Από τη μια στιγμή στην άλλη...».
Στο διπλανό διαμέρισμα ο Κώστας τα έχει πετάξει όλα. Δεν έχει μείνει ούτε βίδα στο σπίτι που πριν λίγα χρόνια το είχε ανακαινίσει. Πάει η κουζίνα, πάει και το μπάνιο. Ντουλάπες, κρεβάτια, στρώματα, πόρτες, καναπέδες.
«Ακόμα και οι τοίχοι φούσκωσαν. Ακόμα και οι τοίχοι» λέει με παράπονο, καθώς δεν μπορεί να σκεφτεί πώς θα ξαναφτιάξει τη ζωή του αυτός με τη σύζυγό του. Οι εργασίες τους να τρέχουν, οι οικονομικές απαιτήσεις της καθημερινότητας να συνεχίζουν κι εκείνοι μέσα στις γαλότσες και τα αδιάβροχα να σκέφτονται το κακό που τους βρήκε.
«Τα χρήματα που δίνουν δεν φτάνουν. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Στα σπίτια των ισογείων δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Όλα θέλουν φτιάξιμο από την αρχή. Ακόμα και οι τοίχοι». Βέβαια ακόμα και να είχε τα χρήματα τώρα εκτιμά πως χρειάζεται να περάσει πολύς χρόνος για να στεγνώσουν τα πάντα. Στα υπόγεια το νερό καλύπτει τα πάντα.
«Και με τι ψυχή να φτιάξει κάποιος το σπίτι του ξανά;» ρωτάει και στέκεται σε δύο σημεία «Το ένα είναι πως ενδέχεται να υπάρχει πρόβλημα με τη στατική επάρκεια των κτισμάτων. Τόσο νερό που πέρασε ίσως να επηρέασε τα θεμέλια. Το άλλο είναι πως υπάρχει ο κίνδυνος να περάσει και πάλι αυτό το ποτάμι» λέει και δείχνει προς το σημείο που «έσπασε» το ανάχωμα στο Κιόσκι «Κι αν ξανασπάσει;».
Για να καταλάβει κάποιος το μέγεθος της καταστροφής, μόνο στις Εργατικές Κατοικίες της Γιάννουλης θα πρέπει να πολλαπλασιάσει την κάθε ιστορία περίπου με το 300. Όσες και οι ισόγειες κατοικίες των συγκροτημάτων, συν τα αντικείμενα που είχαν όλοι στα υπόγεια.
Τα άχρηστα ογκώδη αντικείμενα έχουν γίνει ένα με τα σκουπίδια. Φαγώσιμα είδη ανακατεμένα με φωτογραφίες. Ρούχα ανάμεσα σε ξύλα και σίδερα. Δυσοσμία και απογοήτευση.
Όλο το πρωί ένα συνεργείο που απολυμαίνει ρίχνει υγρό πάνω από τα αντικείμενα για τη μη εξάπλωση μικροβίων.
«Είναι όμως κάτι τέτοιο αρκετό;» αναρωτιέται η κ. Ελένη Τσιπλάκη ως μέλος της Επιτροπής Πλημμυροπαθών των Εργατικών Κατοικιών της περιοχής. «Κάποιοι έπαθαν ολοκληρωτική καταστροφή, κάποιοι μικρότερη. Το ζήτημα είναι πως πρέπει από δω και στο εξής να γίνουν κινήσεις άμεσες και αποτελεσματικές με σκοπό την προφύλαξη όλων των κατοίκων» και αναφέρεται στην άμεση αποκομιδή όλων των αντικειμένων που έχουν γίνει μεγάλοι σωροί σε όλους τους δρόμους.
«Πλέον ακούμε τον καιρό για να δούμε πότε θα βρέξει» προσθέτει. «Λέει για βροχές και τρέμει το φυλλοκάρδι μας». Επιμένει πως για να γίνει ξανά ασφαλής η περιοχή πρέπει να υπάρξουν σωστά αντιπλημμυρικά έργα, καθώς να υπάρξει και στατικός έλεγχος για όλα τα κτίρια.
Άμεσα κρίνει απαραίτητο να καθαριστεί τουλάχιστον ένας χώρος για να μπορούν να γίνονται οι συγκεντρώσεις των κατοίκων με σκοπό να σχεδιάσουν τις επόμενες κινήσεις τους. Μια από αυτές είναι και να δώσουν το παρών ακόμα και στη σημερινή απεργιακή κινητοποίηση στη Λάρισα. «Όσο μπορούμε βέβαια γιατί από τη μια ο κόσμος τρέχει για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα από τα σπίτια τους και από την άλλη καλείται να κινητοποιηθεί για να διεκδικήσει δίκαιες λύσεις».
Χθες τα κλιμάκια μηχανικών του Υπουργείου Υποδομών και ειδικότερα της Διεύθυνσης Αποκατάστασης Επιπτώσεων Φυσικών Καταστροφών συνέχισαν ελέγχους και αυτοψίες σε: Νέες Εργατικές Κατοικίες Γιάννουλης, Παπασταύρου, Ιπποκράτη, Αγία Μαρίνα, ΑΤΑ (τέρμα Αγιάς) και Κάστρο. Σήμερα, Πέμπτη οι μηχανικοί της ΔΑΕΦΚ θα βρεθούν, μεταξύ άλλων και στο Κουτσόχερο.