ταυτίστηκαν με τους επιβαίνοντες, λογαριάζοντας πως θα μπορούσαν να είχαν βρεθεί και οι ίδιοι/-ες στη θέση τους, καθώς πρόκειται για μια γραμμή που χρησιμοποιούν αρκετά συχνά για τις μετακινήσεις τους προς τη Βόρεια Ελλάδα.
Γονείς είδαν στα πρόσωπα των παιδιών που επέβαιναν τα δικά τους παιδιά, που παίρνουν το τρένο για να μεταβούν στη Θεσσαλονίκη, όπου σπουδάζουν, ή επειδή έχουν φίλους και θέλουν να τους επισκεφτούν. Άλλοι πάλι φοιτητές και φοιτήτριες χρησιμοποιούν αυτήν τη γραμμή γιατί έχει ανταπόκριση στο Πλατύ κι από εκεί αλλάζουν τρένο για να φτάσουν λόγου χάριν στη Φλώρινα, όπου σπουδάζουν. Δεν είναι και λίγοι αυτοί που μετακινούνται καθημερινά στη συμπρωτεύουσα λόγω της εργασίας τους, όπως και τόσος άλλος κόσμος που επιλέγει να ταξιδέψει με τρένο γιατί οικονομικά συμφέρει περισσότερο απ’ ό,τι το αυτοκίνητο.
Δεδομένης της τραγικότητας της κατάστασης και βγαίνοντας στην επιφάνεια χρόνια προβλήματα που αφορούν το ελληνικό δίκτυο των σιδηρόδρομων, οι νέοι –φαίνεται πως- αποφάσισαν να μην αφήσουν ξανά την τύχη στα χέρια άλλων και να πάρουν τη μοίρα στα χέρια τους. Πορείες και διαμαρτυρίες οργανώθηκαν σε όλες τις πόλεις, όπως και στη Λάρισα με κατάληξη στον ΟΣΕ. Η νεολαία αποφάσισε, λοιπόν, να ακουστεί κι η δικής της φωνή. Έτσι, πέρα από τις πορείες, τα πανό, τον σχηματισμό συνθημάτων με τις τσάντες τους, στον προαύλειο χώρο των σχολείων, «βομβάρδισαν» τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στέλνοντας τα δικά τους μηνύματα. Μη σταματώντας όμως μόνο σ αυτό, καθώς εκατοντάδες ηταν τα νέα παιδιά-τουλάχιστον στη Λάρισα- που ανταποκρινόμενα στα κάλεσμα των Αρχών , προσήλθαν και έδωσαν αίμα στην Κεντρική πλατεία.
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ-ΦΩΤΙΑ
Τα σόσιαλ μίντια πήραν «φωτιά» από αναρτήσεις μαθητών και μαθητριών, φοιτητών και φοιτητριών, γενικότερα νέων ανθρώπων που τα χρησιμοποιούν κατά κόρον, αλλά και μεγαλύτερων, στις οποίες αναγράφονταν συνθήματα όπως «Ποτέ ξανά», «Στείλε όταν φτάσεις», «Ήταν η κακιά η (χ)ώρα», «Δεν ήταν ανθρώπινο λάθος», «Πάμε και όπου βγει/Μόνο που τελικά δεν βγήκε», «Δώδεκα ολόκληρα λεπτά 350 άνθρωποι έτρεχαν προς τον θάνατο» κ.λπ. Πέρα από τα συνθήματα πολλοί ήταν και αυτοί που ανέβαζαν και φωτογραφίες ή άρθρα που αφορούσαν το δυστύχημα, ζητώντας να αποδοθεί δικαιοσύνη στο ακέραιο, άλλοι αναρτούσαν σκίτσα και άλλοι περιέγραφαν δικές τους εμπειρίες από τα μείζονα προβλήματα του ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου, θέλοντας να δείξουν ότι οι παθογένειες του συστήματος είναι χρόνιες και «κάποια στιγμή θα γινόταν το κακό» όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν.
Σε άλλες δημοσιεύσεις κυριαρχούσαν φωτογραφίες από τη σύγκρουση των τρένων, αναγράφοντας πάνω φράσεις που θα έλεγαν ή σκέφτονταν οι επιβαίνοντες, όπως για παράδειγμα «Μαμά φτάνω, πες τον μπαμπά να ξεκινήσει σε λίγο», «Πωωω ποιος πάει δουλειά αύριο», «Άντε να φτάσω σπίτι», «Μόλις φτάσω, έλα από το σπίτι να τα πούμε, σου έχω νέα», «Αγάπη μου μου έλειψες», «Κουράστηκα, ευτυχώς θα κοιμηθώ σε λίγο» κ.λπ. Από την άλλη, άλλοι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης υπενθύμιζαν τον εκτροχιασμό τρένου στο Άδενδρο στις 15-05-2017,
ενώ άλλοι έκαναν λόγο για την ηχηρή προειδοποίηση της Κομισιόν για τα ελληνικά τρένα, μόλις 15 μέρες πριν το τραγικό συμβάν, ή τις δηλώσεις του τότε υπουργου Μεταφορών Κώστα Καραμανλή ότι «Δεν παίζουμε με την ασφάλεια των επιβατών στα τρένα» μόλις στις 20-02-2023, αναρτώντας και τα ανάλογα άρθρα ως τεκμήρια. Ενδεικτικό είναι η ανάρτηση απόφοιτου του Παιδαγωγικού Τμήματος της Φλώρινας, που αναφέρεται στη δική του εμπειρία από τη σύγκρουση τρένου -στο οποίο είχε ανεβεί κατά τη διάρκεια των σπουδών του για να μεταβεί στη Φλώρινα- με φορτηγάκι, αναδημοσιεύοντας και το ανάλογο δημοσίευμα, θέλοντας να δείξει ότι κάποια στιγμή το τρένο πρέπει να γίνει ασφαλές μεταφορικό μέσο, όπως και στην Ευρώπη. Ακόμη, δεν ήταν λίγοι και οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, που, δεδομένου ότι χρησιμοποιούν ως επί το πλείστον τρένο για τις μετακινήσεις τους, έκαναν λόγο για την κακή κατάσταση των τρένων, τις αβλεψίες του όλου συστήματος, τις καθυστερήσεις, όπως και για τον συνωστισμό που παρατηρείται σε αυτά, ιδιαίτερα την περίοδο των γιορτών και των αργιών, όπως και το καλοκαίρι, λόγου χάριν στα δρομολόγια με ανταπόκριση σε παραθαλάσσιες περιοχές, όπως οι Νέοι Πόροι, η Λεπτοκαρυά κ.λπ.
Από το δικό της μετερίζι, λοιπόν, η νεολαία θέλοντας να εκφράσει τον θυμό, την οργή και την αγανάκτησή της όσον αφορά την τραγωδία , σταμάτησε για λίγο να αναρτά στιγμιότυπα από τις καθημερινές της δραστηριότητες και στιγμές, εξόδους και φαγητά, και θέλοντας να τιμήσει όπως μπορούσε θύματα της σιδηροδρομικής τραγωδίας προχώρησαν στη δική της συμβολική διαμαρτυρία, δημοσιεύοντας αναρτήσεις όσον αφορά το δυστύχημα και τη λειτουργία των σιδηρόδρομων. Με αυτόν τον τρόπο, μην μπορώντας να μείνουν αδρανείς, προσπαθούσαν να ακουστεί και η δική τους φωνή, ώστε να συμβάλλουν στο να μην επαναληφθεί το τραγικό συμβάν.
Σοφία Καραίσκου