Η συγκέντρωση, που έγινε στην Κεντρική πλατεία, ξεκίνησε με μουσικό δρώμενο που ετοίμασε το παράρτημα Λάρισας του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου, με τον εκπρόσωπο του Συλλόγου, Αχ. Σίμος να απευθύνει χαιρετισμό.
Ο κ. Σκόκας με την ομιλία του αρχικά αναφέρθηκε στο μήνυμα της επετείου για να σημειώσει πως «το διαχρονικό μήνυμα της Πρωτομαγιάς ήταν και είναι να δυναμώσει ο οργανωμένος, συλλογικός αγώνας, να δυναμώσει η πάλη των εργαζομένων για τα δικά τους δίκαια, για να διεκδικήσουν τη ζωή που τους αξίζει. Το μήνυμα αυτής της τόσο σημαδιακής ημέρας είναι πως οι εργαζόμενοι διαθέτουν αστείρευτη δύναμη, ακαταμάχητη».
«Ο λαός μας» πρόσθεσε ο κ. Σκόκας «πλήρωσε και συνεχίζει να πληρώνει μεγάλο τίμημα, με μειώσεις μισθών, συντάξεων, εισοδήματος, με σκληρή φορολογία για να ανακάμψουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτοί που δεν διστάζουν όταν φτάσουν σε αδιέξοδο οι μεταξύ τους αντιθέσεις και ανταγωνισμοί να ισοπεδώσουν ολόκληρες χώρες, είναι οι ίδιοι που εν καιρώ ειρήνης ζητάνε από τους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη. Πρώτα ήταν η κρίση και οι «θυσίες» για την ανάπτυξη για «να σταθεί στα πόδια της η οικονομία», στα συντρίμμια των εργασιακών δικαιωμάτων. Στην πανδημία οι εργαζόμενοι κλήθηκαν για ακόμα μία φορά να σκύψουν το κεφάλι για να έρθουν «καλύτερες μέρες», με αποτέλεσμα να δουλεύουν σε χώρους όπου ο κορονοϊός θέριζε. Σήμερα ο λαός καλείται για ακόμα μία φορά να κάνει «υπομονή», να παγώνει μέσα στο σπίτι του, να κάνει σκόντο ακόμη και από τα στοιχειώδη. Με λίγα λόγια, αυτή η πολιτική θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες για τα κέρδη των λίγων».
«ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΗ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ»
Αναφερόμενος στα σημερινά προβλήματα των μισθωτών, ο πρόεδρος του ΕΚΛ τόνισε ότι «πριν ακόμη τον πόλεμο, μας απειλεί η πείνα και η εξαθλίωση. Ένα τσουνάμι ακρίβειας που κατατρώει το εισόδημά μας. Που μας βυθίζει ακόμα περισσότερο στη φτώχεια και την ανέχεια. Κύμα που εντείνει ο πόλεμος, αλλά ακουμπά στην ίδια την πολιτική της διευκόλυνσης της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Τις διάφορες «πράσινες επενδύσεις», την πολιτική της «πράσινης μετάβασης» που χρηματοδοτούμε εμείς με τις θυσίες μας.
Γιατί σήμερα πληρώνουμε τον λογαριασμό της διαχρονικής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων που θάβει τις μεγάλες υπάρχουσες παραγωγικές δυνατότητες που έχει η χώρα μας (όπως έγινε με τις λιγνιτικές μονάδες) για να ανοίγει ο δρόμος για κερδοφόρες επενδύσεις, αλλά και για την ενεργειακή φτώχεια παράλληλα. Που μετατρέπει την εύφορη γη του Θεσσαλικού κάμπου σε μια θάλασσα φωτοβολταϊκών κι ας μην φτάνει πια ούτε το στάρι για να ζυμώσουμε ψωμί.
Γιατί σήμερα πληρώνουμε ένα βασικό αγαθό όπως είναι η ενέργεια που η τιμή δεν διαμορφώνεται από το κόστος παραγωγής, αλλά από τον χρηματιστηριακό τζόγο. Δηλαδή από πού μας λένε τους νόμους της αγοράς, την προσφορά και τη ζήτηση. Γι’ αυτό ακόμη και σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, που έχουν την πρωτοκαθεδρία στα αποθέματα πετρελαίου και σχιστολιθικού αερίου παγκοσμίως, η τιμή της ενέργειας αυξήθηκε πάνω από 100% σε έναν μόλις χρόνο. Γι’ αυτό μέσα σε έναν χρόνο εκτοξεύτηκαν οι διακοπές ρεύματος και τα νοικοκυριά που ζούνε χωρίς φως το 2022.
Κύμα ακρίβειας που δεν αντιμετωπίζεται με όλα αυτά τα πενιχρά επιδόματα και τις αυξήσεις-κοροϊδία στον κατώτατο μισθό που ανακοίνωσε η Κυβέρνηση. Μας προκαλεί κι από πάνω όταν μιλάει για 15ο μισθό, όταν ήδη από το 2ο εξάμηνο του 2021 έχουμε χάσει λόγω των ανατιμήσεων τότε 2 μισθούς. Είναι «παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του».
Χρειαζόμαστε μισθούς που να υπερκαλύπτουν τις απώλειες εισοδήματος που είχαμε διαχρονικά και πολύ περισσότερο τους τελευταίους μήνες. Μισθούς που δεν θα είναι στα όρια των αντοχών της οικονομίας, αλλά στα επίπεδα των δικών μας σύγχρονων αναγκών. Χρειαζόμαστε όχι απλά «καλές θέσεις εργασίας», αλλά εργασία με συγκροτημένα δικαιώματα.
Κι αυτό δεν διαμορφώνεται μέσα από αποφάσεις υπουργών, με νόμους σαν κι αυτόν των Βρούτση - Αχτσιόγλου (ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ), αλλά με σκληρούς αγώνες, στον δρόμο της ταξικής πάλης. Με διεκδίκηση ΣΣΕ σε κάθε κλάδο, για κάθε εργαζόμενο. Αυτός είναι ο τρόπος που οδηγεί σε κατακτήσεις, στην ικανοποίηση των αναγκών μας.
Αυτό το φορτίο άλλωστε κουβαλάει η Πρωτομαγιά» κατέληξε ο πρόεδρος του ΕΚΛ, παρουσιάζοντας αναλυτικά το διεκδικητικό πλαίσιο των εργαζομένων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται αιτήματα, όπως η επαναφορά της συλλογικής διαπραγμάτευσης της ΕΓΣΣΕ, αυξήσεις στους μισθούς, κατάργηση όλων των φόρων στο ρεύμα και στο φυσικό αέριο, στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης κ.ά.
Ακολούθησε πορεία διαμαρτυρίας, με τους συγκεντρωμένους να καταλήγουν στην πλατεία Εργ. Κέντρου, όπου εκπρόσωποι συνδικαλιστικών φορέων εργαζομένων και επιτροπών κατέθεσαν στεφάνια στο μνημείο του Τάκη Γαργαλιάνου.
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ
