Σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, ότι «η απόφαση της Κυβέρνησης Πούτιν για εισβολή στην Ουκρανία δεν καθορίζεται από την «προστασία των λαών των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς από τους Ουκρανούς φασίστες», αλλά από την προώθηση των συμφερόντων του ρωσικού καπιταλισμού στην περιοχή της Ουκρανίας κι ευρύτερα. Η αιτία του πολέμου βρίσκεται στη νέα φάση του ανταγωνισμού της Δύσης (ΗΠΑ-Ε.Ε.) με τη Ρωσία και την Κίνα. Η καπιταλιστική κρίση που δεν έχει ξεπεραστεί και η σχετική υποχώρηση της ηγεμονίας των ΗΠΑ (Αφγανιστάν, Συρία κ.ά.) κάνουν τον αμερικανικό καπιταλισμό πιο επιθετικό με προσπάθεια περικύκλωσης της Ρωσίας άμεσα, αλλά και της Κίνας (συμφωνία AUKUS, αμφισβήτηση καθεστώτος Ταϊβάν, Σινικής Θάλασσας, Χονγκ Κονγκ).
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι το πρώτο επεισόδιο της νέας περιόδου, όπου οι καπιταλιστικοί ανταγωνισμοί θα επιλύονται όλο και πιο συχνά με προσφυγή στα όπλα. Η επέκταση του επιθετικού συνασπισμού του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη και μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας, η ανοικτή στοχοποίηση της Ρωσίας και της Κίνας τα τελευταία χρόνια και η νέα κούρσα εξοπλισμών σηματοδοτούσε αυτήν την επικίνδυνη πορεία».
«Για τη χώρα μας οι κίνδυνοι μεγαλώνουν. Η μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε κόμβο για την επίθεση του ΝΑΤΟ προς βορρά, η αξιοποίηση της στρατηγικής βάσης της Σούδας, η ολοένα και πιο έντονη στρατιωτική εμπλοκή, φέρνουν νέα δεινά, χωρίς να μιλήσουμε για τις οικονομικές επιπτώσεις που φορτώνονται στον λαό. Την ίδια ώρα η Κυβέρνηση της ΝΔ εμφανίζεται ως ο καλός στρατιώτης του ΝΑΤΟ, ενώ και ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας οξύνεται στη νέα φάση».