Πρόκειται για τα μπλοκ των αποθηκών που βρίσκονται στην περιοχή της Νέας Πολιτείας στο ύψος του Σταθμού Μεζούρλου και συγκεκριμένα επί των οδών Ξυλοκάστρου και Ανδρονίκου. Για πολλές δεκαετίες στα συγκεκριμένα κτίρια αποθηκευόταν κυρίως το σιτάρι, αλλά και άλλα αγροτικά προϊόντα από τον θεσσαλικό κάμπο και οδηγούνταν από και προς το σημείο με τα τρένα.
Οι ανεξάρτητες σιδηροδρομικές γραμμές ήταν τοποθετημένες με τέτοιον τρόπο, έτσι ώστε να «κουμπώνουν» με τα κτίρια και η φόρτωση και εκφόρτωση να γίνεται με μεγάλη ευκολία. Οι ίδιες γραμμές συναντούσαν λίγο παρακάτω τις γραμμές για Αθήνα - Θεσσαλονίκη, αλλά και για Βόλο.
Εδώ και πολλά χρόνια όμως, οι αποθήκες δεν λειτουργούν με τον τρόπο που λειτουργούσαν κάποτε. Τα κτίρια έχουν παραμεληθεί και η περίφραξη είναι ελάχιστη.
Επί της ουσίας δηλαδή πρόκειται για κτίρια - φαντάσματα που απλά υπάρχουν να θυμίζουν κάτι από το παρελθόν.
Εκεί κάποιοι εκφράζουν με γκράφιτι τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟΥΜΕ
«Είναι κρίμα να μην μπορούμε ως πόλη να εκμεταλλευτούμε αυτά τα κτίρια και όλο αυτόν τον χώρο» εξηγούν στην «Ε» δύο από τα μέλη της κίνησης «Λάρισα, η πόλη μου» με τους οποίους βρεθήκαμε στο σημείο.
Πρόκειται για έναν χώρο δεκάδων στρεμμάτων, ο οποίος αρχικά ανήκε στην Αγροτική Τράπεζα και το 2012 πέρασε στην κυριότητα της Τράπεζας Πειραιώς.
Είναι ένα σημείο της πόλης στο οποίο θα μπορούσαν να γίνουν πολλά πράγματα σύμφωνα με τα μέλη της εν λόγω κίνησης.
«Βασικά θα μπορούσε να γίνει εδώ ο χώρος μιας μόνιμης αγροτικής έκθεσης, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να μετατραπεί ένα μέρος του σε χώρο καλλιτεχνικής έκφρασης.
Στο εξωτερικό συχνά οι αποθήκες μετατρέπονται και χρησιμοποιούνται για μια σειρά από λόγους» λένε και φέρνουν ως παράδειγμα την Τεχνόπολη στο Γκάζι στην Αθήνα.
ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
Η Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων στεγάζεται στο παλιό εργοστάσιο φωταερίου της Αθήνας, ένα σπάνιο βιομηχανικό μνημείο, που έχει μεταμορφωθεί στον πιο ζωντανό χώρο πολιτισμού στην «καρδιά» της πόλης, ανοιχτό και προσβάσιμο σε όλους, με περισσότερους από 1.000.000 επισκέπτες τον χρόνο.
Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του, συναυλίες, εκθέσεις, performances, προβολές, εκπαιδευτικά προγράμματα και δράσεις του Βιομηχανικού Μουσείου Φωταερίου, σεμινάρια αφιερωμένα στις νέες τεχνολογίες, πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας και εκδηλώσεις κοινωνικού χαρακτήρα είναι μερικές μόνο από τις 900 εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στην Τεχνόπολη.Πώς όμως να παρέμβει ο Δήμος Λαρισαίων τη στιγμή που δεν είναι δικός του;
«Γνωρίζουμε πως οι διαδικασίες για τη χρήση μιας τέτοιας γης είναι δύσκολες, πολύπλοκες και κοστοβόρες. Ωστόσο υπάρχουν οι λύσεις που μπορούν να επιλεχθούν για την εκμετάλλευσή του. Θα μπορούσε να υπάρξει μια συζήτηση του Δήμου με την Τράπεζα για μακροχρόνια μίσθωση του χώρου».
Μπορεί να είναι μια πρόταση με καθαρά θεωρητικό υπόβαθρο και επιφανειακό χαρακτήρα, όμως έχει ως βάση την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση χώρων στην πόλη με γνώμονα τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των πολιτών της.
Κ. ΓΚΙΑΣΤΑΣ
