Πρός
Τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν
Εὐσεβῆ Λαό τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου,
Μέσα στό ζωηρό φῶς τοῦ καλοκαιριοῦ προβάλλει τό ὁλοφώτεινο πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου! Ἡ Βασίλισσα τοῦ κόσμου, ἡ δόξα τῶν Ἀρχαγγέλων, ἡ προστάτιδα κάθε ψυχῆς θλιβομένης, ἡ μάνα ὅλων μας ἔρχεται στό θρόνο Της στούς Ναούς μας καί τίς καρδιές μας, γιά νά κυριαρχήσει ἡ Χάρη Της καί ἡ χαρά Της.
Τό λέγαμε καί πέρισυ. Παράδοξο τό γεγονός! Ἡ Κυρία Θεοτόκος ἐξέρχεται τοῦ κόσμου αὐτοῦ, πεθαίνει, ἡ Εἰκόνα Της ἀποτυπώνει Ἐξόδιο Ἀκολουθία, Κηδεία μεγαλοπρεπῆ καί συνάμα σεμνή καί εἰρηνική, κι ἐμεῖς χαιρόμαστε! Καί πέρισυ μέν τονίσαμε πώς αὐτό συμβαίνει γιατί μέ την Κοίμηση της Θεοτόκου ὁ θάνατος ἀποδεικνύεται ἕνας νικημένος ἐχθρός πού προσωρινά μόνον μπορεῖ νά ἔχει ἀποτελέσματα ἐπάνω μας, καθώς προορισμός μας εἶναι ἡ Κοινή Ἀνάσταση. Ἀναδεικνύεται ἡ πραγματικότητα τῆς αἰώνιας ζωῆς μέσα στήν ἀτελεύτητη χαρά τοῦ Παραδείσου. Διαπιστώνεται πώς ἕνας ἄνθρωπος, συνεργαζόμενος μέ τόν Ἅγιο Θεό, μπορεῖ νά γίνει Θεάνθρωπος κατά Χάρη.
Φέτος πρέπει νά ἐστιάσουμε περισσότερο σέ αὐτό πού τό Ἀπολυτίκιο τῆς Ἑορτῆς μᾶς τονίζει. «Ἐν τῇ Κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε»! Μπορεῖ νά γεύτηκες θανάτου, μπορεῖ νά ἔπαψες νά ζεῖς βιολογικά, μπορεῖ νά μήν εἶσαι παροῦσα καί νά μή σέ βλέπουμε μέ τά μάτια τοῦ Σώματος, αλλά ἀκριβῶς ἐπειδή δέν σέ κράτησε ὁ θάνατος, ἀκριβῶς ἐπειδή εἶσαι ἡ μητέρα τῆς ζωῆς, ἀκριβῶς ἐπειδή εἶσαι ἡ μητέρα ὅλων μας δέν ἐγκατέλειψες ποτέ τόν κόσμο Θεοτόκε. Δέν μᾶς ἐγκατέλειψες ποτέ, δέν μᾶς ἄφησες ὀρφανούς, δέν ἐπέτρεψες νά αἰσθανθοῦμε τήν ἀπόγνωση τῆς μοναξιᾶς. Ἀντίθετα, ἐμεῖς πολλές φορές γυρίζουμε τήν πλάτη στό Θεῖο ἔλεος καί πορευόμαστε στήν ἀπόγνωση τῆς ἄρνησης καί τό σκότος τοῦ ἐγωιστικοῦ μας θελήματος.
Στή ζωή τοῦ καθενός θά συμβοῦν πολλά καί δύσκολα. Κανείς δέν ἔζησε στή γῆ αὐτή χωρίς νά γευτεῖ πόνο, κόπο, θλίψη ἤ καί τά χειρότερα. Ἀλλοίμονό μας ἄν πιστέψουμε ὅτι μᾶς ξέχασε ὁ Ἅγιος Θεός, ὅτι μᾶς παράτησε ἡ Κυρία Θεοτόκος, ὅτι ἀγωνιζόμαστε μόνοι! Μπορεῖ νά λυσσομανᾶ ὁ ἐχθρός μας διάβολος καί νά μεθοδεύει δεινά δυσπερίγραπτα καί πρωτοφανῆ, πού νά μᾶς κλονίζουν καί νά μᾶς δημιουργοῦν φόβο καί ἀβεβαιότητα. Ὁ Χριστός μας τά ἀνέχεται, ἐπιτρέποντας μόνον ὅσα ἀντέχουμε, γιατί γνωρίζει ὅτι μέ τόν ἀγῶνα μας ἐνάντια σέ ὅλα αὐτά ὡριμάζουμε πνευματικά, ἀποκτοῦμε ἐμπειρίες Χάριτος καί ἑδραιωνόμαστε ἀκόμη περισσότερο στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ καί Πατρός. Καί ἡ Κυρία Θεοτόκος, μέσα σέ αὐτές τίς δυσκολίες, ὅταν δοκιμαζόμαστε περισσότερο, τότε ἀποδεικνύεται ἡ στοργική μητέρα ὅλων μας. Τότε ἁπλώνει προστατευτικά τό μαφόρι Της καί μᾶς καλύπτει ἀπό κάθε ἐπιβουλή τοῦ ἐναντίου. Τότε περισσότερο πιεστικά παρακαλεῖ τόν Υἱόχ καί Θεό Της γιά τήν κάθε ψυχή, γιά τόν κάθε τόπο, γιά τήν ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη.
Φέτος ἡ μνήμη Της μᾶς βρίσκει μέσα στήν πανδημία τοῦ κορωναϊοῦ, μέ μέτρα προστασίας τῆς ὑγείας μας, τά ὁποῖα ὅσο χρήσιμα καί ἀπαραίτητα κι ἄν εἶναι, μᾶς ἔχουν κουράσει καί μᾶς ἔχουν ἐξαντλήσει, σέ σημεῖο πού λιποψυχῶντας νά ἔχουμε φτάσει ἕως καί τό διχασμό. Πρέπει νά κατανοήσουμε ὅτι οἱ δυσκολίες ὑπάρχουν γιά νά τίς ἀντέχουμε καί νά κερδίζουμε Χάρη. Στόν ἀγῶνα αὐτό ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι ὁλοφάνερα μαζί μας, καθώς καί τά κρούσματα στή χώρα μας ἀναλογικά εἶναι λιγότερα ἀπό ἀλλοῦ, ἀλλά καί ἡ ἀκαταμάχητη προστασία Της ἔχει ἀποτρέψει τά χειρότερα. Ἄς τήν ἐπικαλούμαστε μέ πόθο καί πόνο, ἔχοντας τήν βέβαιη ἐλπίδα μας στήν πρόνοιά Της, καταθέτοντας στή Χάρη Της καί τήν προσευχητική μας ἔγνοια γιά τά θύματα τῆς πανδημίας.
Αὐτῆς Ἁγίαις Πρεσβείαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν. Ἀμήν.
Μέ πατρικές εὐχές.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου Ἱερώνυμος
