Η Αγία Μαρίνα πλέον είναι μια περιοχή που έχει γεμίσει από καλλιεργητές οπωρολαχανικών προϊόντων, τα οποία εν συνεχεία φτάνουν στα τραπέζια των λαρισινών οικογενειών μέσω των λαϊκών αγορών της.
«Είναι κοντά στην πόλη και εύκολα προσβάσιμη. Υπάρχει μεγάλος χώρος για καλλιέργεια και η γη φαίνεται γόνιμη καθώς βρίσκεται κοντά στο ποτάμι». Ο κ. Αλέκος καθημερινά παίρνει το αγροτικό του και βρίσκεται εκεί για να φροντίζει τα προϊόντα του και εν συνεχεία ένα άλλο μέλος της οικογένειάς του, τα διοχετεύει στις λαϊκές αγορές της πόλης όπως εξηγεί στην «Ε». Και δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Το αντίθετο μάλιστα, υπάρχουν πολλές...
Ο χώρος που περικλείεται από τους συνοικισμούς των Αγίων Σαράντα, Αμπελοκήπων και Νέας Σμύρνης αλλά και τον Πηνειό ποταμό, κάποτε σύμφωνα με τον ίδιο ήταν διαφορετικός. Τα τελευταία χρόνια όμως μετατρέπεται σταδιακά και εντατικά σε μια γη που βγάζει διαρκώς προϊόντα. Κι όταν αναφερόμαστε στον θεσσαλικό κάμπο μιλάμε για παραγωγή και μάλιστα μεγάλη. Είναι χαρακτηριστικό πως σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και βάσει καταγραφής που αφορούσε στο έτος 2018, στη Λάρισα υπάρχουν πάνω από πενήντα χιλιάδες στρέμματα στα οποία καλλιεργούνται νωπά κηπευτικά και αποδίδουν πολλαπλάσιους τόνους προϊόντων. Ντομάτες, σπανάκια, καρπούζια, κρεμμύδια, κουνουπίδια έχουν τα «σκήπτρα», ενώ ακολουθούν τα λάχανα, τα σκόρδα, τα μαρούλια. Φυσικά υπάρχουν απ’ όλα.
Κι αν οι μετακινήσεις πλέον είναι… παιχνιδάκι, δεν ήταν έτσι πάντοτε. Η δυσκολία των μετακινήσεων ήταν κι ένας εκ των βασικών λόγων που η περιοχή της Αγίας Μαρίνας αποτελούσε δημοφιλή προορισμό για τις εκδρομές.
Ψάχνοντας στα αρχεία του ιστοριοδίφη κ. Νικόλαου Παπαθεοδώρου μαθαίνουμε πως η περιοχή της Αγίας Μαρίνας ήταν προσιτή από την περίοδο της τουρκοκρατίας ακόμα. Παρέες, οικογένειες, επαγγελματικά σωματεία και σύλλογοι, με την ευκαιρία αργιών, εορτών και πανηγύρεων, κατέφευγαν εκεί για αναψυχή και διασκέδαση. Και επειδή αυτοί οι χώροι ήταν υπαίθριοι, οι εκδρομές γίνονταν συνήθως την Πρωτομαγιά, του Αγ. Πνεύματος, τον Δεκαπενταύγουστο. Αρκετοί μάλιστα συνοδευόμενοι από αυτοσχέδιες μπάντες και λαϊκά μουσικά όργανα και με την ανάλογη προετοιμασία (στρωσίδια, ομπρέλες, σκιάδια, τροφές και κυρίως άφθονο κρασί) έστηναν ολοήμερα γλέντια.
Μεταπολεμικά οι εκδρομικές εξορμήσεις σ’ αυτές τις τοποθεσίες ατόνησαν και τη θέση τους πήρε το μεγάλο πευκοδάσος μπροστά από τους χώρους της Αβερωφείου Γεωργικής Σχολής.
Πριν όμως από τις εκδρομές και τις καλλιέργειες των κηπευτικών και μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα εκεί υπήρχε ο οικισμός Καλύβια και η Αγ. Μαρίνα ήταν ο ενοριακός του ναός. Η ευρύτερη περιοχή μάλιστα συνοδευόταν από τα πολύ παλιά χρόνια με μύθους και ιστορία. Λέγεται ότι στην περιοχή αυτή αποκαλύφθηκαν παλαιότερα αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία συνηγορούν με την αντίληψη ότι προέρχονταν από ειδωλολατρικό ναό, πιθανόν τον ναό της θεάς Αφροδίτης που υπήρχε στην αρχαία Λάρισα, όπως μας πληροφορεί ο κ. Παπαθεοδώρου. Επίσης ορισμένοι αρχαιολόγοι τοποθετούν στην περιοχή αυτή το βόρειο νεκροταφείο της αρχαίας Λάρισας, ένα από τα τέσσερα που διέθετε η πόλη.
Από παλιά, η περιοχή της Αγ. Μαρίνας, ήταν κατάφυτη από δέντρα, τα οποία όμως αποψιλώθηκαν κατά τη διάρκεια της κατοχής. Οι κρύοι χειμώνες και η διαρκής ένδεια υποχρέωναν τους κατοίκους της να χρησιμοποιούν τους κορμούς των δέντρων για να ζεσταθούν.
Στα χρόνια της κρίσης όμως έδωσαν τη σκυτάλη στην καλλιέργεια των οπωρολαχανικών. Η Αγία Μαρίνα τελικά πάντα κάτι δίνει στη Λάρισα. Ανάλογα με τα χρόνια, προσαρμόζεται στις απαιτήσεις…
Του Κώστα Γκιάστα
