Καθόλου ρητορικό το ερώτημα. Προκύπτει από ένα συγκεκριμένο παράδειγμα που έλαβε χώρα χθες στο κέντρο της Λάρισας. Συμπολίτης αισθάνθηκε την «πίεση» να κάνει την ανάγκη του.
Μη έχοντας άλλη λύση και μη θέλοντας να καταφύγει σε κάποια ανήλια γωνιά, ή πίσω από τους θάμνους ενός πάρκου, μπήκε στο πρώτο δημόσιο (δημοτικό εν προκειμένω) κτίριο που βρήκε μπροστά του. Μη γνωρίζοντας πού είναι οι τουαλέτες, ρώτησε κάποιον υπάλληλο, τον μοναδικό που βρισκόταν εκεί και ο οποίος προφανώς εκτελούσε φύλαξης.
Όπως κατήγγειλε στην «Ε», αντί της εξυπηρέτησης συνάντησε την άρνηση και την ανάρμοστη συμπεριφορά εκ μέρους του. Όχι μόνο τον προέτρεψε να φύγει, αλλά έσπευσε να κλειδώσει και τις τουαλέτες ώστε να μην τις χρησιμοποιήσει!
Δεν έχει τόση σημασία το κτίριο στο οποίο έλαβε χώρα το περιστατικό, άλλωστε αυτό θα κληθεί να το διερευνήσει ο Δήμος, στον οποίο επρόκειτο να καταφύγει ο καταγγέλλων.
Το ζήτημα που τίθεται είναι: μπορεί ένας πολίτης να χρησιμοποιήσει τις κοινόχρηστες τουαλέτες ενός δημόσιου κτιρίου;
Να τις χρησιμοποιήσει, φυσικά τις ώρες λειτουργίας του κτιρίου και άσχετα από το αν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή έχει δουλειά σ’ αυτό. Να μπει δηλαδή στο Δημαρχείο, στο κτίριο της Περιφέρειας, στο ΙΚΑ, στην Εφορία, στο Δημοτικό Ωδείο, να κατευθυνθεί και να κάνει χρήση της τουαλέτας του.
Παράγοντες δημοσίων υπηρεσιών στους οποίους απευθυνθήκαμε ανέφεραν ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη διάταξη που να το διευκρινίζει. Όπως όμως σημείωνε διευθύντρια υπηρεσίας, η χρήση επιτρέπεται ελεύθερα, από τη στιγμή που τα δημόσια κτίρια αποτελούν δημόσια περιουσία που έγιναν με λεφτά των φορολογουμένων πολιτών.
Στην πράξη όμως κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει: Οι τουαλέτες συνήθως χρησιμοποιούνται μόνο από τους υπαλλήλους και μόνο εκεί όπου υπάρχει τουαλέτα κοινού, αυτή είναι διαθέσιμη στους πολίτες.