Η κανονικότητά τους επιτάσσει σιγή νεκροταφείου και σκυμμένο κεφάλι. Η πρόθεση παρέμβασης στις διαδηλώσεις συμπληρώνει τον συνολικό σχεδιασμό καταστολής που θέλει τον εργαζόμενο λαό στο περιθώριο και τους αγώνες του στον γύψο.
Αυτό που δεν πέτυχαν κατά τη διάρκεια της καραντίνας, να κλείσουν το στόμα των ξενοδοχοϋπαλλήλων, των εργαζομένων στην εστίαση και στον επισιτισμό, των υγειονομικών των εργαζόμενων στα super market, των εκπαιδευτικών και συνολικά του λαού μας, επιδιώκουν να το κάνουν με έναν χουντικής έμπνευσης νόμο που προωθεί νέα μέτρα περιορισμού, καταστολής και διάλυσης του βασικού δημοκρατικού δικαιώματος, το οποίο ο λαός μας κατέκτησε με πολλούς, διαχρονικούς κι αιματηρούς αγώνες.
Το “νομοσχέδιο”, αντιγραφή του χουντικού νόμου του 1971(!), ορίζει την αστυνομία ως ανώτατη αρχή, καθώς της αναθέτει διευρυμένο και επιτελικό ρόλο. Πέρα από τον ρόλο της στην επιβολή του νόμου, αναλαμβάνει καθήκοντα “ερμηνείας του νόμου”. Θα μπορεί να καθορίζει τους περιορισμούς που πρέπει να επιβληθούν σε μια διαδήλωση, να επινοεί δικούς της, να έχει τη διακριτική ευχέρεια να αποφασίζει εκ των προτέρων αν θα επιτραπεί μια δημόσια συνάθροιση, αν αυτή είναι αυθόρμητη, ποιοι περιορισμοί θα επιβάλλονται.
Φέρνουν ξανά τον χωροφύλακα μέσα στα σωματεία, στους φοιτητικούς συλλόγους, στις διαδηλώσεις, στις συνελεύσεις.
Οι εργαζόμενοι θα ματαιώσουν στην πράξη κάθε προσπάθεια που έχει στόχο να τους βάλει φίμωτρο, να μετατρέψουν τους εργασιακούς χώρους σε γκέτο και την αντίσταση σε ποινικό αδίκημα».ΤΟ ΚΚΕ (μ-λ)
Σε «συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και απεργίες παντού για να μην περάσει το αντιδραστικό νομοσχέδιο» για τις διαδηλώσεις, καλεί το ΚΚΕ (μ-λ) Λάρισας επισημαίνοντας μεταξύ άλλων σε ανακοίνωσή του: «Απαγορεύονται οι συνελεύσεις. Απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις. Απαγορεύονται οι διαδηλώσεις. Απαγορεύεται κάθε οργάνωση και αντίδραση λαού και νεολαίας. Μήπως θα “ξανααπαγορεύσουν” και την ταξική πάλη; Τελικά, τι επιτρέπεται;
Η αστική τους δημοκρατία λίγο απέχει, εν τέλει, από τον ανοιχτό φασισμό, στην αντιμετώπιση του “εχθρού” λαού από την άρχουσα τάξη, το κράτος της και τους μηχανισμούς του. Μπροστά στα δύο δεδομένα, την ένταση της αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης λόγω της κρίσης που βαθαίνει και με αφορμή-πρόσχημα την πανδημία αλλά και το ενδεχόμενο ξέσπασμα της οργής των μαζών που συσσωρεύεται, δεν διστάζουν να φέρουν στη Βουλή το νέο αντιδραστικό τερατούργημα για τις “υπαίθριες συναθροίσεις”.
Ένα χουντικής προέλευσης νομοσχέδιο, μέσα στο καλοκαίρι, πιστεύοντας ότι θα ελαχιστοποιήσουν τις λαϊκές, εργατικές και νεολαιίστικες αντιδράσεις. Μας φοβούνται. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που κρύβεται πίσω από την “επίδειξη πυγμής” και τον χλευασμό απέναντι στους ανθρώπους του μόχθου, τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους.
Τρέμουν στην πιθανότητα να συγκροτηθούν, να οργανωθούν, να υπερασπιστούν και να διεκδικήσουν τη ζωή που τους αφαιρούν όλοι όσοι νιώθουν την εκμετάλλευση και την καταπίεση στην πλάτη τους. Δεν θα πρόκειται για “ισχνές μειοψηφίες” και “αντικοινωνικά στοιχεία” αλλά για μαζική κίνηση μαζών. Αυτό ακριβώς προσπαθούν να προλάβουν. Μόνο που ματαιοπονούν, γιατί ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και η ανάγκη είναι οδηγός της κίνησής μας. Τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι λαϊκές ελευθερίες δεν καταργούνται».