αθόρυβα πρόσφατα από τη ζωή. Πρόκειται για τον ιδιαίτερα γνωστό και αγαπητό στην τοπική κοινωνία Ζήση Κουρνούτη, τον εμβληματικό καφετζή της Ελασσόνας (...από τους ελάχιστους εναπομείναντες στην περιοχή), που για δεκαετίες διατηρούσε παραδοσιακό καφενείο στην Κεντρική πλατεία της πόλης. Ανοιχτός ως χαρακτήρας, επικοινωνιακός και χαμογελαστός, φιλόξενος και χιουμορίστας, σοβαρός όταν έπρεπε, αυθεντικός, συχνά ευδιάθετος και «πειραχτήρι», κατάφερε να εξυπηρετήσει για πολλά χρόνια εκατοντάδες άτομα. Από τη δεκαετία του ‘60 έως και το 2005, το καφενείο του, στην αρχή του εμπορικού ‘‘πεζόδρομου’’ της οδού Βενιζέλου (γωνία 6ης Οκτωβρίου με Βενιζέλου) είχε γίνει το ζωντανό λαϊκό «στέκι» της ελασσονίτικης πιάτσας, αλλά και σημείο συνάντησης (...«στου Κουρνούτη») για ντόπιους και επισκέπτες της περιοχής, της επαρχίας Ελασσόνας και όχι μόνο.
Ο θάνατος του Ζήση Κουρνούτη «ξύπνησε» μνήμες από την παλαιότερη ζωή και καθημερινότητα της Ελασσόνας. Όλα αυτά τα χρόνια είχε ψήσει χιλιάδες καφέδες και είχε ετοιμάσει εκατοντάδες τσίπουρα και αναψυκτικά, σερβίροντας επώνυμους και ανώνυμους, ανθρώπους όλων των κοινωνικών τάξεων, περαστικούς και επισκέπτες, αλλά και τη μόνιμη πολυπληθή πελατεία του, επιστήμονες, επαγγελματίες, αγρότες και κτηνοτρόφους της περιοχής. Όλοι θα θυμούνται τον Ζήση, τον αεικίνητο καφετζή, που έψηνε... «σβέλτα» τον καφέ και το ίδιο «σβέλτα» τον σέρβιρε. Οι προσωπικές του μνήμες ανεξάντλητες από περιστατικά και διάφορες ιστορίες, δυσάρεστες και ευχάριστες, που ο ίδιος βίωσε στη διάρκεια της πολύχρονης καθημερινότητας στο καφενείο του και της μόνιμης «εμπροσθοφυλακής» του στο κέντρο και στην «πιάτσα» της πόλης. Φρόντιζε πού και πού να τις διηγείται με κάθε λεπτομέρεια και να τις μοιράζεται με το οικογενειακό του περιβάλλον, γνωστούς και φίλους.
Χαρακτηριστικά, τα όσα αληθινά και απλά «κατέθετε» πριν λίγο καιρό στον γράφοντα, σε προσωπική κουβέντα μαζί του:
«Η δουλειά του καφετζή θέλει να έχεις μεράκι, όρεξη, υπομονή, αντοχές, θέλει να είσαι μερακλής, να χαμογελάς στους πελάτες, να τους δίνεις κάτι θετικό. Θέλει να μην βαριέσαι όταν ο πελάτης σου ζητήσει καφέ, όσο κουρασμένος και αν είσαι. Όσο για τον καφέ, ο ελληνικός ή τούρκικος καφές έχει τα δικά του «μυστικά» και τη φιλοσοφία του. Καλός καφές είναι ο μερακλίδικος καφές, αυτός που ετοίμασαν μερακλίδικα χέρια...». Άφησε πίσω τη σύζυγό του Ειρήνη, τα παιδιά του Σταματία, Λίτσα και Δημήτρη (διατηρεί ψητοπωλείο μέσα στην αγορά) με τις οικογένειες τους, τα αδέλφια του, ενώ ευτύχησε να δει και πέντε εγγόνια. Το «τελευταίο αντίο» στον 76χρονο Ελασσονίτη επαγγελματία «είπαν» συγγενείς και φίλοι στον Ιερό Ναό Αγίου Αρσενίου Ελασσόνας. Η εικόνα ενός ακόμα παλαιού καλοσυνάτου επαγγελματία καφετζή με τον δίσκο και την άσπρη του ποδιά, του Ζήση Κουρνούτη, θα αποτελεί πια μια όμορφη ανάμνηση για την Ελασσόνα και τον κόσμο της...
