φωτισμό, ουίσκι και... σπαστά ελληνικά. Με τον καιρό όμως όλα άλλαξαν και φτάσαμε στο σήμερα, όπου κορίτσια της πόλης το βλέπουν ως χώρο δημιουργίας και επαγγελματικής έκφρασης. Ο χορός σε στύλο ή όπως είναι ευρέως γνωστός «Pole Dancing» έχει αποκτήσει πολλούς φανατικούς φίλους στο εξωτερικό. Ούτε και η Ντέμι Μουρ δεν θα φανταζόταν, όταν χόρευε εκείνο τον αισθησιακό χορό στην ταινία «Στριπτίζ» πάνω στον στύλο, πως αρκετά χρόνια αργότερα πολλοί αστέρες του Χόλυγουντ θα ακολουθούσαν τον δρόμο της για λόγους εκγύμνασης. Λένε πως οι ρίζες του βρίσκονται στην Ινδία, όμως τα κλαδιά του έφτασαν μέχρι και τη Λάρισα...
«Πήρα την απόφαση να ανοίξω στη Λάρισα το πρώτο studio όπου διδάσκεται αποκλειστικά η τέχνη του pole dancing αλλά και συνδυαστικά με τον χορό» εξηγεί στην «Ε» η Βίβιαν Γουγουλιά. Η ίδια ξεκίνησε πολύ μικρή να ασχολείται με τον χορό και αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της σε επαγγελματική σχολή έφτασε και η στιγμή που ήρθε σε επαφή με το είδος. «Μου δόθηκε η ευκαιρία να δημιουργήσω σχεδόν απ’ την αρχή, θα έλεγα, κάτι μοναδικό συνδυάζοντας τις γνώσεις και το πάθος μου για τον χορό και την κίνηση».
Το 2015 έκανε την πρώτη ομάδα pole dancing, τις DaDaDolls. Έζησε μοναδικές εμπειρίες κερδίζοντας διακρίσεις στον χώρο σε διεθνές επίπεδο. «Γνωρίσαμε και συνεργαστήκαμε με σημαντικούς χορογράφους και pole dancers και συνεχίζουμε να δημιουργούμε τη δική μας καλλιτεχνική πορεία, θέλοντας να αναδείξουμε ένα γυναικείο μανιφέστο, όπως το αποκαλούμε, με μια πιο «avant garde» και θεατρική ματιά».
Εξ ου λοιπόν και το όνομα του studio «DaDaDance» που σύμφωνα με την ίδια είναι προϊόν έμπνευσης από το κίνημα του Ντανταϊσμού, ένα κοινωνικό, εικαστικό κίνημα στα τέλη του ‘20 που στόχευε να προκαλέσει μια αναρχία σε οποιαδήποτε συμβατική και εδραιωμένη ως τότε μορφή τέχνης. «Αυτό κάνει και το pole: δεν συμβαδίζει, αλλά χαράζει διαφορετικά μονοπάτια για τον καθένα» τονίζει η χορογράφος.
Πρόκειται ωστόσο για ένα είδος που κουβαλάει ένα «ένοχο» παρελθόν, αφού ήταν συνώνυμο με τα μπαρ. «Αυτό το ταμπού υπάρχει, αλλά φθίνει με τα χρόνια. Η τέχνη αυτή αναδεικνύεται παγκοσμίως, μέσα από διαγωνισμούς, παραστάσεις, βίντεο, δημιουργώντας μια κοινότητα, με κυρίως γυναικείο κοινό. Εκτιμώ πως ο χορός αυτός λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος μεταξύ των γυναικών» υπογραμμίζει.
Για το πόσο σκληρό είναι μάς λέει ότι «όταν το βλέπει κάποιος θεωρεί πως είναι, γιατί θέλει μεγάλη δύναμη στα χέρια και αντοχή, όμως όλα έρχονται μέσα από τα μαθήματα. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο αρκεί να αντιληφθεί το σώμα σου πως ενεργεί επάνω στον στύλο».
Η ίδια πιστεύει πως το μεγάλο «όπλο» του Pole Dancing είναι το «άπειρο» καθώς «αυτοσχεδιάζοντας μπορεί να καταλήξεις σε μια νέα κίνηση. Είτε ακροβατικά, είτε αθλητικά, είτε καλλιτεχνικά ντύνει απρόσμενα και με ιδιαίτερο τρόπο τη σκηνή, από τους διαγωνισμούς έως και διάσημα μπαλέτα» λέει και προσθέτει πως στον χώρο της αυτό θέλει να κάνει. Να δει το pole ως μορφή προσωπικής ανέλιξης, τόσο στο σώμα όσο και στον νου. «Μακριά από ταμπού και περιφρονήσεις ή δακτυλοδεικτούμενες καταστάσεις θέλουμε να προσφέρουμε ενδυνάμωση, τέχνη, εκτόνωση, ομαδικό πνεύμα.
Άλλωστε, για τον καθένα μας το pole dancing αποτελεί μια διαφορετική εμπειρία. Γιατί αυτό είναι το pole dancing, μοναδική έκφραση ταυτότητας και ελευθερίας για τον καθένα».
Εν κατακλείδι εξηγεί πως τα κορίτσια μπορούν να αρχίσουν την ενασχόλησή τους με το συγκεκριμένο είδος από την ηλικία των 10-11 ετών, ενώ στη Λάρισα αυτή τη στιγμή οι γυναίκες που ασχολούνται βρίσκονται στο ηλικιακό γκρουπ κυρίως μεταξύ 20-35. «Υπάρχουν γυναίκες στον κόσμο που ακόμα και στα 60 τους συνεχίζουν να χορεύουν πάνω στον στύλο» αναφωνεί με ενθουσιασμό.
Pole dancing for ever λοιπόν...
