Διαχείριση υπόγειων και επιφανειακών νερών, σπάταλες εισροές στην αγροκτηνοτροφική παραγωγή, γενικευμένη μόλυνση εδαφών, κατανομή παραγωγής και ανάλωσης ενεργειακού προφίλ, απηρχαιωμένα συστήματα μεταφορών, μηδαμινή ανακύκλωση, ενεργοβόρα και αβίωτα αστικά κέντρα, «τα πάντα όλα», υπηρέτησαν για δεκαετίες ένα μοντέλο ανάπτυξης που εκτός από την οικονομία, προκάλεσαν τεράστια ζημιά στο περιβάλλον και συνέβαλαν αθροιστικά στην επίταση των καιρικών φαινομένων.
Ρέματα, δάση, αστικά κέντρα και οικισμοί, υπολείμματα καλλιεργειών, εδάφη, σκουπίδια, μπάζα, υδροφορία, αφέθηκαν στην τύχη τους και στην οργή της Φύσης. Για δεκαετίες συνόδευαν ένα σπάταλο και ρυπογόνο μοντέλο ανάπτυξης. Πού ήταν όλοι αυτοί, που σήμερα έγιναν φτηνοί εραστές του περιβάλλοντος και θέλουν να παρουσιάζονται και σαν «προστάτες» εναντίον των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής;
Ωστόσο απατώνται οικτρά αν νομίζουν ότι η κλιματική αλλαγή θα τους νομιμοποιήσει σαν «διώκτες» της κυβερνητικής πολιτικής. Μιας κλιματικής αλλαγής που έχει καταγεγραμμένη στο DNA της, όλο το παρελθόν ενός καταστροφικού μοντέλου ανάπτυξης .Το ανέχτηκαν, το υπηρέτησαν, το προστάτευσαν. Το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους εγκατέλειψαν.
Και βέβαια το πρόβλημα δεν είναι η άρνηση ή η άγνοια ορισμένων της συνολικής αναπτυξιακής πολιτικής, που συν-επεξεργάστηκε με τις τοπικές κοινωνίες και προωθεί η σημερινή Κυβέρνηση με το ολιστικό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Με βασικό συστατικό της το περιβάλλον και τη διαχείριση της κλιματικής αλλαγής.
Το πρόβλημα είναι ότι οι τεράστιες καθυστερήσεις του παρελθόντος, αναπόφευκτα θα συνεχίζουν να επηρεάζουν και να επιδρούν στην εκδήλωση των φαινομένων, μέχρι η χώρα να καταφέρει να απαλλάξει την αναπτυξιακή διαδικασία από τις στρεβλώσεις που εκτός των άλλων ενίσχυαν και την κλιματική αλλαγή».