Η ελληνική κυβέρνηση αυτή την περίοδο καθώς και η κυβέρνηση των Σκοπίων, υφίστανται ισχυρές πιέσεις, εκ μέρους κυρίως των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για την επίλυση του προβλήματος με το όνομα. Αυτές οι δυνάμεις επείγονται για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ (Ιούλης 2018), καθότι οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί στα Βαλκάνια είναι πολύ ισχυροί. Συγκρούονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Από τη μια η Ρωσία δεν θέλει να χάσει την επιρροή που παραδοσιακά είχε στον χώρο των Βαλκανίων και από την άλλη οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται να αποσπάσουν χώρες από την επιρροή της Ρωσίας, να τις εντάξουν στον ευρωατλαντικό άξονα (ΝΑΤΟ, ΕΕ).
Προκειμένου να συγκαλυφτούν τέτοιοι σχεδιασμοί στην περιοχή των Βαλκανίων, προτάσσεται η ονοματολογία αποσυνδεδεμένη απ’ όλα τα υπόλοιπα. Ο όρος «Μακεδονία» εάν χρησιμοποιηθεί στην ονομασία της γειτονικής χώρας θα πρέπει να έχει αυστηρά γεωγραφικό προσδιορισμό και θα πρέπει ταυτόχρονα, ξεφεύγοντας από την ονοματολογία, να δοθεί βάρος σε εγγυήσεις, σε προϋποθέσεις για μια λύση που θα βρίσκεται μακριά από αλυτρωτισμούς, από εθνικισμούς, από σοβινισμούς, που θα υπερασπίζεται κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μακριά από αλλαγές συνόρων».
«Δεν χρειάζονται τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, όπως δεν χρειάζονταν το 1992, γιατί καλλιεργούν τον σοβινισμό και τον εθνικισμό, καλλιεργούν το μίσος μεταξύ των λαών. Η προσπάθειά που γίνεται από τα κόμματα, είτε συμμετέχουν φανερά ή κρυφά στα συλλαλητήρια, είτε όχι, να χαράξουν διαχωριστικές γραμμές δεν μπορεί να συγκαλύψει το γεγονός ότι τα κόμματα αυτά, δηλαδή η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο τότε «Συνασπισμός», συντάχθηκαν πίσω από κοινές θέσεις σε ό, τι αφορά το ζήτημα του ονόματος, όταν το 1991, η ΠΓΔΜ ανακηρύχτηκε σε ανεξάρτητο κράτος, με τη συνταγματική ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Καταγγέλλουμε την πολιτική ΗΠΑ - ΕΕ ως υπαίτια για την κατάσταση στα Βαλκάνια».
