Σωτήρια για τη ζωή 44χρονου Τρικαλινού αποδείχθηκε η επιμονή αστυνομικών της Άμεσης Δράσης (100) αλλά και η παρατηρητικότητα τροχονόμων της Διεύθυνσης Αστυνομίας Λάρισας. Ο 44χρονος τραυματίσθηκε σοβαρά σε τροχαίο ατύχημα στο επικίνδυνο τμήμα της εθνικής οδού Λάρισας – Τρικάλων (στο ύψος Κέντρου Αποκατάστασης) και, από τις 7 το απόγευμα που ανατράπηκε η μοτοσικλέτα που οδηγούσε, εντοπίσθηκε στις 3.30 τα ξημερώματα χάρη στην επιμονή των αστυνομικών.
Για 8.30 ώρες δηλαδή, μισολιπόθυμος, εξαντλημένος και με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις παρέμενε πεσμένος δίπλα από το μοτοσικλέτα του, «σκεπασμένος» από τη σιτοκαλλιέργεια, αδύναμος ακόμη και να καλέσει σε βοήθεια από το κινητό του τηλέφωνο.
«Τον καλούσα στο κινητό, δεν απαντούσε και ανησύχησα» τονίζει στην «Ε» η σύζυγός του, απευθύνοντας έκκληση να κατασκευασθεί ένας ασφαλής δρόμος «αλλά μέχρι τότε» όπως διευκρινίζει «τουλάχιστον να κόψουν τα χόρτα. Χόρτα ύψους 2 και 3 μέτρων στην άκρη του δρόμου, ούτε η μηχανή φαινόταν, ούτε ο τραυματισμένος άνδρας μου. Ένας άνθρωπος χρειαζόταν βοήθεια και κανείς δεν μπορούσε να τον δει...».
Η περιπέτεια του 44χρονου είχε αίσιο τέλος, αφού προχθές μετά από μια εβδομάδα νοσηλείας στη Νευροχειρουργική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας έλαβε εξιτήριο και επέστρεψε υγιής στο σπίτι του.
ΕΚΤΡΟΠΗ
Ο 44χρονος, βρέθηκε στη Λάρισα την περασμένη εβδομάδα, προκειμένου να παρακολουθήσει επιμορφωτικό σεμινάριο και, όπως διευκρινίζει η σύζυγός του, μετά από τηλεφωνική τους επικοινωνία «αναμενόταν να ξεκινήσει κατά τις 6 το απόγευμα από τη Λάρισα, με τη μηχανή του για να έρθει στα Τρίκαλα».
Με βάση τη μαρτυρία της συζύγου, η ΕΛ.ΑΣ. εκτιμά ότι το τροχαίο πρέπει να σημειώθηκε κατά τις 7 το απόγευμα, με το φως της ημέρας δηλαδή και κάτω από καλές κανονικές καιρικές συνθήκες, με μοτοσικλέτα και αναβάτη να εντοπίζονται στο 10ο χλμ του δρόμου Λάρισας – Τρικάλων, απέναντι από το Κέντρο Αποκατάστασης «ANIMUS».
Χωρίς μέχρι σήμερα να είναι γνωστό πώς πραγματικά προκλήθηκε το ατύχημα και πώς 44χρονος εκτράπηκε της πορείας του, στη δεξιά πλευρά του δρόμου. Στο συγκεκριμένο σημείο της εθνικής οδού, το οδόστρωμα είναι ψηλότερο κατά 2,5 με 3 μέτρα περίπου από το παρακείμενο αγροτεμάχιο.
Έτσι η μοτοσικλέτα, μετά την εκτροπή, «προσγειώθηκε» στο χωράφι και κατά την πτώση, σύρθηκε όπως και ο αναβάτης για πολλά μέτρα, μέσα στη σιτοκαλλιέργεια.
Παρότι ακόμη δεν είχε νυχτώσει, τα αγριόχορτα στην άκρη του οδοστρώματος, εμποδίζοντας την ορατότητα, το ατύχημα δεν έγινε αντιληπτό από διερχόμενους οδηγούς. Η καλλιέργεια των σιτηρών «έκρυβε» επίσης την πεσμένη μηχανή και τον αναβάτη της.
Παρεμπιπτόντως να σημειωθεί πως το τμήμα της εθνικής οδού Λάρισας – Τρικάλων, από τη διασταύρωση της Τερψιθέας έως τον κόμβο της Ραχούλας, παραμένει επικίνδυνο καθώς δεν διαθέτει διαχωριστική νησίδα ή προστατευτικά, πλευρικά, στηθαία και κατά καιρούς καταγράφονται, τόσο ατυχήματα όσο και δυστυχήματα.
ΑΓΩΝΙΑ
Ο χρόνος άρχισε να κυλά σε βάρος του 44χρονου και όπως σημειώνει στην «Ε» η σύζυγός του «στις 8.30 το βράδυ δεν είχε φθάσει ακόμη στα Τρίκαλα και ανησύχησα, ενημέρωσα φίλους και πήρα το 100 στα Τρίκαλα και στη Λάρισα». Έτσι άρχισε η αναζήτηση του 44χρονου από την ΕΛ.ΑΣ., με τις Διευθύνσεις Αστυνομίας Τρικάλων και Λάρισας να αλληλοενημερώνονται για τον 44χρονο που «δεν έχει δώσει σημάδια ζωής».
Στις αναφορές της αστυνομίας δεν είχε καταγραφεί κάποιο τροχαίο ή κάποιο άλλο γεγονός που θα βοηθούσε στον εντοπισμό του 44χρονου και περιπολικό των Τρικάλων ήλεγχε το δρόμο έως τη Φαρκαδόνα ενώ αντίστροφα ήλεγχε τον δρόμο περιπολικό της Λάρισας, χωρίς ωστόσο να εντοπισθεί κάτι.
Η σύζυγός του στις 10 το βράδυ, ενημερώνει και την εταιρία κινητής τηλεφωνίας, δηλώνοντας το συμβάν και πως το τηλέφωνο του άνδρα της «καλεί αλλά δεν απαντά» και προσδιορίζοντας το σήμα, μαζί με συγγενείς τα μεσάνυχτα ξεκινά και η ίδια την αναζήτηση κατευθυνόμενη προς τον Τύρναβο όπου και η κεραία εκπομπής. Περιοχή που απέχει ωστόσο από τον πραγματικό τόπο του ατυχήματος.
ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ
Η αναζήτηση της ΕΛ.ΑΣ. συνεχίζεται χωρίς κάποιο θετικό αποτέλεσμα και στις 2.30 τα ξημερώματα η Άμεση Δράση της Λάρισας κινητοποιεί και περιπολικό του Τμήματος Τροχαίας, με την «εντολή» να επιμείνει σε σχολαστικό έλεγχο κατά μήκος της εθνικής οδού Λάρισας – Τρικάλων έως τα όρια των νομών, για αναζήτηση τυχόν τροχαίου ατυχήματος.
Σε μια απέλπιδα προσπάθεια ουσιαστικά αφού ο 44χρονος δεν έχει ακόμη βρεθεί και με δεδομένο ότι ο όντως θα επέστρεφε στο σπίτι του στα Τρίκαλα.
«Ο τροχονόμος» σημειώνει ο σύζυγος «πρόσεξε ένα “πάτημα”, ένα “πέρασμα” στα χόρτα στην άκρη του δρόμου και σταμάτησαν να ελέγξουν. Για να δούνε στη συνέχεια μια “γραμμή” για πολλά μέτρα μέσα στο χωράφι, το σημάδι που άφησε πίσω της η μηχανή όταν σερνόταν από την πτώση και μαζί της ο άνδρας μου».
Με τους αστυνομικούς στις 3.30 τα ξημερώματα - οκτώμισι ώρες μετά το τροχαίο - να εντοπίζουν τελικά τη μηχανή και δίπλα της, ζωντανό τον 44χρονο Τρικαλινό. Τραυματισμένος, εξαντλημένος, μισολιπόθυμος και αδύναμος να σηκωθεί.
Αδύναμος σε βαθμό που δεν μπορούσε να αναζητήσει στη βαλίτσα της μοτοσικλέτας το κινητό του τηλέφωνο και να καλέσει σε βοήθεια. Στο μεταξύ η Άμεση Δράση της Λάρισας κάλεσε την Πυροσβεστική, άνδρες της οποίας συνέδραμαν στην ανάσυρση του τραυματία, ενώ ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ μετέφερε τον 44χρονο, αρχικά για τις πρώτες βοήθειες στο Γενικό Νοσοκομείο και στη συνέχεια στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, με αφορμή τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις που υπέστη από την πτώση.
«Όπως μας είπαν και οι γιατροί στη συνέχεια» διευκρινίζει η σύζυγος «το χτύπημα του άνδρα μου τελικά δεν ήταν τέτοιο, που θα είχε διαφορά αν θα πήγαινε λίγο νωρίτερα ή λίγο αργότερα στο νοσοκομείο.
Ευτυχώς δηλαδή. Αλλά αν είχε μια αιμορραγία; Αν είχε διαρροή καυσίμων και έπαιρνε φωτιά; Τόσους κινδύνους αντιμετώπισε, τις ώρες που ήταν χτυπημένος και πεσμένος στο χωράφι».
Για να επιμείνει στα ερωτήματα: «Δεν ξέρουμε πώς έγινε το ατύχημα, ήταν ημέρα, πώς να βγήκε άραγε από τον δρόμο; Μόνος του ή έφταιξε κάποιος άλλος; Είναι επικίνδυνος αυτός ο δρόμος και πρέπει να τον φτιάξουν. Αλλά μέχρι τότε τουλάχιστον, σημειώστε σας παρακαλώ, να κόψουν τα χόρτα. Χόρτα ύψους 2 και 3 μέτρων πάνω στον δρόμο, ούτε η μηχανή φαινόταν, ούτε ο τραυματισμένος άνδρας μου. Ένας άνθρωπος χρειαζόταν βοήθεια και κανείς δεν μπορούσε να τον δει...» καταλήγει συναισθηματικά φορτισμένη.
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ
