Η ώρα 3 το ξημέρωμα. Ο Αποστόλης σηκώνεται ετοιμάζει το αυτοκίνητο και αναχωρεί για Βόλο. Τυχερός σήμερα καθώς γλίτωσε το δρομολόγιο της Θεσσαλονίκης. Μαζί του κι εμείς ψάχνοντας να δούμε πώς βγάζει το μεροκάματο ένας πλανόδιος ιχθυοπώλης. «Δύσκολα» μας λέει καθώς πιάνει το τιμόνι φορτωμένος από την πρωτεύουσα της Μαγνησίας με χίλια-δυό καλούδια. Πραγματικό χρηματιστήριο εκεί. Πόσα έβγαλε η θάλασσα, πόσοι έβγαλαν τα ίδια, πόσο δύσκολα. Η τιμή διαμορφώνεται εκείνη τη στιγμή ανάλογα με την ποσότητα και τη ζήτηση. «Με αυτούς τους ρυθμούς κινούμαστε κι εμείς στη συνέχεια. Αυτούς ακολουθούμε», λέει καθώς βγάζει τον σκούφο.
«Θα μου πεις και για ποιον δεν είναι δύσκολα, αλλά το θέμα είναι να υπάρχει δουλειά. Όταν μάλιστα πληρωνόμαστε κανονικά τότε τα ξεχνάς όλα. Τις δυσκολίες, τα ξενύχτια».
Πίνει μια γουλιά καφέ καθώς ψάχνει έναν καλό σταθμό στο ραδιόφωνο. Έχει δρόμο μπροστά. Σήμερα επιλέγει να κάνει το δρομολόγιο Λάρισα – Καρδίτσα. Ο νόμος, μας εξηγεί, τους επιτρέπει να κινούνται στα όρια της περιφέρειας Θεσσαλίας και να μπαίνουν σε χωριά κάτω των τριών χιλιάδων κατοίκων.
-«Έλα κυρία Μαρία, έλα να δεις. Ολοζώντανα είναι».
-«Πόσο τα έχεις;» η κυρία Μαρία του κόβει τον αέρα καθώς τυλίγει τη ρόμπα γύρω της και με ύφος εξονυχιστικό.
-«Τα πρώτα χρόνια ώσπου να σε μάθουν χρησιμοποιείς το μεγάφωνο. Από ένα σημείο και μετά όμως γνωρίζουν πόσο συχνά έρχεσαι και πού στέκεσαι. Έτσι σε βρίσκει ο κόσμος» μας λέει καθώς συνεχίζουμε προς τα επόμενα χωριά και συνεχίζει: «Είναι δύσκολο για τον κόσμο στα χωριά να φεύγει για να πάει σε πόλεις κοντινές για να ψωνίσει ψάρια. Έτσι αυτήν την ανάγκη την καλύπτουμε εμείς. Αυτήν τη στιγμή στη Λάρισα για παράδειγμα υπάρχουν σίγουρα 15 άτομα που κάνουν την ίδια δουλειά. Σηκώνονται το πρωί και γυρνάνε τα χωριά προς Φάρσαλα, προς Βόλο, προς Τρίκαλα και προς Καρδίτσα, προς Πλαταμώνα, προς Αγιά προς κάθε κατεύθυνση. Οι ανάγκες είναι πολλές άρα και τα μεροκάματα υπάρχουν».
Τι ψάρια φεύγουν περισσότερο στα μικρά χωριά; Τον ρωτάμε. Τι είδος;
-«Το είδος των 5-10 ευρώ» απαντάει με χαμόγελο. « Ό,τι κι αν είναι αυτά. Στα χωριά δεν λένε τι ψάρι θέλουν τις περισσότερες φορές. Απλά ο κόσμος ζητάει ψάρια 5-10 ευρώ». Στις πόλεις βέβαια τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, σκεφτόμαστε. Λίγοι είναι αυτοί που δίνουν 10 ευρώ εβδομαδιαίως για ψάρια στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Ο Αποστόλης Γιατρόπουλος ασχολείται με τα ψάρια εδώ και πέντε χρόνια. Άλλοι μια ολόκληρη ζωή. Κάποιοι τώρα ξεκινούν. Όλοι όμως με το ίδιο άγχος. Να ξεπουλήσουν. Σε όσο το δυνατόν γίνεται καλύτερη τιμή ή να φτάσουν μέχρι την τιμή που τα αγόρασαν. Να μην μπούνε και μέσα. Αν υπολογίσεις όμως βενζίνες, ασφάλειες, αβαρίες, τότε συμβαίνει κι αυτό… Όλα όμως για να φάνε τα χωριά ψάρια.
Του Κ. Γκιάστα
Φωτογραφίες: Ζήσης Νταλακούρας
