Συγχρόνως αυξάνονταν η κατανάλωση υπόγειων υδατικών αποθεμάτων και η επιβάρυνση των αγροτών, οι οποίοι επένδυαν συνεχώς στις γεωτρήσεις τους για αναζήτηση των αποθεμάτων νερού σε μεγαλύτερα βάθη.
Οι κυβερνήσεις της εποχής δεν μερίμνησαν για τη συλλογή χειμέριων υδάτων σε μικρά φράγματα για τις αυξανόμενες αρδευτικές ανάγκες παρά την αύξηση του κόστους άρδευσης και το έγκλημα που λάβαινε χώρα εναντίον της αειφορίας. Αυτή την περίοδο έγινε ευρέως γνωστή η μελέτη Μαγειρία η οποία πρότεινε την εκτροπή των υδάτων του άνω ρου του Αχελώου, στη θεσσαλική πεδιάδα.
Πρότεινε δηλαδή μερική ιδιοποίηση υδατικών πόρων ξένων προς τη θεσσαλική λεκάνη απορροής για την κάλυψη αρδευτικών αναγκών της Θεσσαλίας. Οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης δεν φημίζονταν ούτε για τον προγραμματισμό τους γενικά ούτε για την ικανότητα εκπόνησης σχεδίου ανάπτυξης που θα λάβαινε υπόψιν του τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας.
Ως προς την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας αυτή αφέθηκε στον πατριωτισμό των αγροτών. Η ανάγκη εκσυγχρονισμού της αγροτικής οικονομίας στη Θεσσαλία συνδέθηκε με τη διεκδίκηση μεγάλων έργων υποδομής. Το κίνημα αυτό, λαϊκό κατά βάση, μυθοποίησε τη μελέτη Μαγειρία, ως μια αναπτυξιακή πρόταση που θα έλυνε όλα τα προβλήματα της αγροτικής οικονομίας στη Θεσσαλία είτε αφορούσαν τη διάρθρωση της παραγωγής, το κόστος, την προστιθέμενη αξία κλπ.
Πολύ γρήγορα η εκτροπή υδάτων του άνω ρου του Αχελώου στη θεσσαλική πεδιάδα έγινε η Μεγάλη ιδέα που, αν υλοποιούνταν, θα αφύπνιζε τον κοιμώμενο γίγαντα (τη θεσσαλική πεδιάδα) και θα προέκυπτε το αναπτυξιακό Boom. To φαντασιακό εκτόπισε τον ορθολογισμό με αποτέλεσμα να αγνοηθούν οι αντιρρήσεις της ΕΕ και τα προβλήματα με το Συμβούλιο Επικρατείας. Το οραματικό στοιχείο της μεγάλης ιδέας αξιοποιήθηκε με περιοδικότητα φυσικού φαινομένου από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και τις ετήσιες εκδηλώσεις στο Κιλελέρ με εξαγγελία της εκτροπής νερών του Αχελώου, ο οποίος συνεχώς εκτρεπόταν, αλλά ούτε μια σταγόνα του δεν έφτασε μέχρι σήμερα στη Θεσσαλία.
Η πίεση που ασκήθηκε στις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχε αποτέλεσμα να ενταχθούν τα έργα κορυφής της εκτροπής σε κυβερνητικό προϋπολογισμό με χρηματοδότηση από εθνικούς πόρους.
Εξηγούμαστε: Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ευθύνονται για το περιβαλλοντικό έγκλημα της ερημοποίησης των θεσσαλικών εδαφών από την υπεράντληση υπόγειων υδάτων και τις αχρείαστες ιδιωτικές επενδύσεις των αγροτών, ύψους ενός δισ. ευρώ σύμφωνα με την κοστολόγηση ενός θιασώτη της επιτροπής.
Ευθύνονται για την κατασκευή ενός μικρού μόνο τμήματος του συνολικού έργου (ημιτελή σήραγγα και ημιτελές φράγμα Συκιάς δαπανώντας 800 εκατ. ευρώ από εθνικούς πόρους) στα τελευταία σαράντα χρόνια που βρίσκεται στην επικαιρότητα η λύση της εκτροπής.
Ευθύνονται δηλαδή γιατί κατασκεύασαν τα 2/3 των έργων κεφαλής χωρίς να καταπιαστούν καν με το δίκτυο διανομής νερών το οποίο θα συνέδεε την πλειοψηφία των αγροτών κατάντη των έργων κεφαλής.
Οι θιασώτες της εκτροπής παραβλέποντας το ελάχιστο έργο των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ απαιτούν, εδώ και τώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ να ολοκληρώσει τα έργα κορυφής και να κατασκευάσει δίκτυο διανομής εξαρχής, σύγχρονο, κλειστό και δικτυωμένο σ’ όλο το θεσσαλικό κάμπο, σε μια περίοδο με μεγάλα δημοσιονομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας.
Η ιδεοληψία τους, η εμμονή τους σε ιδεολογήματα και η έλλειψη μέτρου στην κριτική τους εξηγεί την άγαρμπη επίθεση στον Αν. Υπουργό ΠΕΝ Σωκράτη Φάμελλο ο οποίος όρισε το πλαίσιο για την εκπόνηση μελέτης για την αναθεώρηση του σχεδίου διαχείρισης υδάτων του υδατικού διαμερίσματος Θεσσαλίας (ΥΔΘ), ως όφειλε εκ του ρόλου του, μέχρι το τέλος του 2017.
Ο υπουργός ελέγχεται για τη μη ταύτισή του με το έργο της εκτροπής, τον ορθολογισμό του στον προσδιορισμό του πλαισίου για την εκπόνηση της μελέτης του σχεδίου διαχείρισης των υδάτων του ΥΔΘ και εν τέλει για την αποκάλυψη ότι «ο βασιλιάς ήταν γυμνός…». Ειδικά το τελευταίο δεν συγχωρείται γιατί η πρόσκληση του Υπουργού στους θιασώτες της εκτροπής να επιστρέψουν στον πραγματισμό είναι «θανάσιμο αμάρτημα» γι’ αυτούς».
(*) Ιδεοληψία = νοσηρή κατάσταση που εκδηλώνεται με την επίμονη εμφάνιση ιδεών ή αισθημάτων στη συνείδηση. Ιδεολόγημα = ιδέα ή άποψη που επινοείται για να υποστηρίξει θέσεις ή ενέργειες κάποιου. (Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλος - Φυτράκης).
