Γ. Λαμπρούλης επισημαίνοντας: «Στα βρεφικά τμήματα η κατάσταση είναι ακόμα πιο τραγική καθώς ο αριθμός των τμημάτων που φιλοξενούν αυτές τις ηλικίες είναι «σταγόνα στον ωκεανό» των ελλείψεων και κατά κύριο λόγο οι δήμοι είναι που τα διαθέτουν αφού για τους ιδιώτες είναι κόστος.
Οι εργαζόμενοι, όλων των ειδικοτήτων, που στελεχώνουν τις εν λόγω δομές, στην πλειοψηφία τους παραμένουν όμηροι των συμβάσεων και ένα μέρος τους καλύπτεται με τα 8μηνα του ΟΑΕΔ που αποχωρούν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.
Πολλοί από τους “τυχερούς” γονείς που θα εγγράψουν το παιδί τους σε κάποια δομή, θα κληθούν να πληρώσουν και τροφεία την ώρα που το οικογενειακό εισόδημα βυθίζεται και είναι δυσεύρετο.
Για το τρέχον έτος απορρίφθηκαν από το πρόγραμμα ΕΕΤΑΑ παραπάνω από 55 χιλ. παιδιά και χιλιάδες είναι και φέτος τα «τυχερά» παιδιά του vοucher που ποτέ δεν βρήκαν θέση σε παιδικό σταθμό. Ακόμη περισσότερα τα νεαρά νοικοκυριά που δεν «πληρούν» τις προϋποθέσεις να κάνουν αίτηση ή να ενταχθούν στο πρόγραμμα. Είναι πρόκληση σε αυτές τις συνθήκες οι εξαγγελίες της Κυβέρνησης για δέσμη «αντίμετρων» με την ίδρυση δήθεν 1.800 νέων παιδικών σταθμών που θα καλύψουν μέχρι το 2021 επιπλέον 45 χιλ. παιδιά! Εάν και όποτε αυτές οι υποσχέσεις υλοποιηθούν θα αφορούν και πάλι σ’ ένα μικρό ποσοστό των παιδιών και σε δομές ευκαιριακές που θα λειτουργήσουν από τις περίφημες ΚΟΙΝΣΕΠ και τους ιδιώτες.
Η φοίτηση των παιδιών στις δομές των παιδικών σταθμών δεν είναι απλά μια ανάγκη των γονέων για να βρουν εργασία, ή να συνεχίσουν αυτήν που μπορεί να έχουν. Είναι βασική ανάγκη και δικαίωμα του παιδιού προκειμένου να κοινωνικοποιηθεί, να αναπτυχθεί ολόπλευρα. Ως τέτοιο δικαίωμα και ανάγκη χρειάζεται να προσφέρεται, με ευθύνη αποκλειστικά του κράτους, σε σύγχρονες και ασφαλείς δομές, με ολοκληρωμένο παιδαγωγικό πρόγραμμα και για όλα τα παιδιά».