Πρόκειται για το φαινόμενο των μπλε καβουριών, που μπορεί στην επιστημονική τους ονομασία να λέγονται «callinectes sapidus» όμως όλοι όσοι ασχολούνται με το υγρό στοιχείο τους αποκαλούν «Ιταλούς».
Σύμφωνα με τους ειδικούς το συγκεκριμένο είδος αν και υπήρχε παλαιότερα στην Ελλάδα, είχε εξαφανιστεί για πάνω από 50 χρόνια. Από το 2009 όμως και μετά άρχιζε να κάνει εκ νέου την εμφάνισή του και πλέον χρόνο με τον χρόνο ολοένα αυξάνονται στον αριθμό. Κι αν στην αρχή της επανεμφάνισής τους, το εντυπωσιακό τους χρώμα και η καλή τους ποιότητα στη γεύση, είχαν γίνει δεκτά με ικανοποίηση, τώρα πλέον εξελίσσεται σε πραγματικό πονοκέφαλο για τους ψαράδες.
«Κάθε μέρα που μαζεύουμε τα δίχτυα μας είναι γεμάτα από τέτοια. Μας τα σκίζουν και μας καθυστερούν. Εκτός από μπελαλίδικα στο να τα βγάλουμε είναι και δύσκολα να τα δώσουμε. Έτσι τα κρατάμε για την παρέα μας. Για ένα τσίπουρο». Ο Κώστας Παπαϊωάννου που στην περιοχή τον φωνάζουν «Φαλανιώτη» ψαρεύει στην περιοχή των Μεσαγγάλων πολλά χρόνια. Θυμάται όμως πως στο σημείο που «χύνεται» ο Πηνειός στη θάλασσα (Δέλτα) δεν ήταν ποτέ τόσα πολλά στον αριθμό.
Το ίδιο παρατηρεί και ο πρόεδρος του Συλλόγου Ερασιτεχνών Αλιέων Κάτω Ολύμπου, Γιώργος Νάτσης, που δίνει και τη δική του εξήγηση. «Όλη η αναπαραγωγή τους γίνεται στους τέσσερις παραπόταμους της ευρύτερης περιοχής που δεν εκβάλλουν στη θάλασσα όταν πέφτει η στάθμη τους. Ο ένας είναι στο Στόμιο, ο άλλος είναι η παλιά κοίτη του Πηνειού στο Στρίντζο, το άλλο η «Παλιομάνα» και ο τέταρτος ανάμεσα στο Καστρί Λουτρό και τους Νέους Πόρους».
Και οι δύο όμως τονίζουν το γεγονός πως το φαινόμενο δεν ισχύει μόνο για το ποτάμια αλλά τα καβούρια πλέον βγαίνουν και στη θάλασσα. Εκεί μάλιστα τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα από τα κοινά καβούρια, καθώς «είναι σπουδαίοι κολυμβητές. Τα δύο τελευταία ζεύγη ποδιών έχουν το σχήμα των κουπιών και αυτό τα βοηθάει να κολυμπάνε με μεγάλη ικανότητα στη θάλασσα» εξηγούν στην «Ε» χαρακτηριστικά.
Ωστόσο δεν ξεχνούν τα θετικά «Αποτελεί πεντανόστιμο μεζέ εφάμιλλο του αστακού» τονίζουν οι ψαράδες συμφωνώντας με τους ειδικούς πως «Είναι πλούσιο σε κρέας με χαμηλά λιπαρά, με γλυκιά και απαλή γεύση και μόλις 80 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια. Είναι από τα ελάχιστα είδη καβουριών με τόσο μεγάλη περιεκτικότητα σε σάρκα. Αυτό σε συνδυασμό με την εξαιρετική γευστικότητά του, το καθιστούν ιδανικό για το τσίπουρο».
Οι ψαράδες πάντως στα Μεσάγγαλα τα τρώνε με τρεις τρόπους. Βραστά με κόκκινη σάλτσα, με μακαρόνια αλλά και ψητά. Αυτοί κάτι παραπάνω θα ξέρουν…
Του Κώστα Γκιάστα
Φωτ. Λεωνίδας Τζέκας
