Το νησί των Φαιάκων επισκέφτηκαν 155 άτομα που όπως επισημαίνουν επισκέφθηκαν το ναό των Αγίων Πάντων όπου εκεί τους υποδέχτηκε ο π. Θεμιστοκλής «μας υποδέχθηκε, μας καλωσόρισε, μας μίλησε, μας άνοιξε την καρδιά του, μας κέρασε. Στη συνέχεια φθάσαμε στο Προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος. Ρίγη συγκινήσεως ενώπιον του αφθάρτου σκηνώματος. Ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως π. Ιουστίνος μας μίλησε για τον Άγιο και τα θαύματα του και μας προσέφερε ως ευλογία, το άνοιγμα της Ιεράς Λάρνακος και την ευκαιρία να ακουμπήσουμε με τα ανάξια χείλη και χέρια μας τον άγρυπνο φρουρό, όχι μόνο του νησιού, αλλά και ολόκληρης της Ορθοδοξίας μας. Διασχίζοντας τα όμορφα και γραφικά Καντούνια κάναμε στάση στο Μητροπολιτικό Ναό της Παναγίας. Εκεί και το λείψανο της Αγίας Θεοδώρας. Ακόμη μία ευλογία. Οι πατέρες του ναού, ο πρωθιερεύς π. Σπυρίδων και ο έτερος π. Σπυρίδων μας υποδέχθηκαν με όλη τους την αγάπη. Επόμενος προορισμός η Παναγία των Βλαχερνών και το Κανόνι κοντά μας ως ξεναγοί, ο φίλος π. Γεώργιος (αυθεντικός Κερκυραίος φιλόμουσος: μας είπε και τα τραγουδάκια του, δεχόμενος και παραγγελιές) και ο σεβαστός κ. Βλαχόπουλος (φιλόλογος και αναγνώστης: ιστορικός συνδυασμός παρελθόντος και παρόντος)... οι πιο ¨σκληροτράχηλοι¨ αρχίζουν να κατηφορίζουν… οι εναπομείναντες σκέπτονται την ανηφόρα… και οι μέν και οι δε πάντως τις selfie τους τις έβγαλαν, αναφέρει ο π. Ιγνάτιος που συνόδευε τους νέους στο ταξίδι για να συμπληρώσει στη συνέχεια «εντός του πλοίου και η ομάδα ποδοσφαίρου του Απόλλωνος Λαρίσης-έπαιζαν στην Κέρκυρα. Κέρδισαν. Αφορμή για να τους συγχαρούμε βγαίνουν τα όργανα, οι σχετικές γαργάρες και τι τρανός χορός θα γένει. Ξεσηκώνονται όλοι οι επιβάτες και γινόμαστε όλοι μαζί μία μεγάλη παρέα. Μία συντροφιά με αρχηγό μας τον Χριστό!
Και πάλι στα λεωφορεία με προορισμό την αγαπημένη μας πόλη. Την πόλη του Αγίου Αχιλλίου. Την πόλη που έχει ως Ποιμενάρχη της έναν Ιεράρχη που αγαπάει τους νέους και το αποδεικνύει όχι μόνο με λόγια, αλλά και με πράξεις. Σας ευχαριστούμε Σεβασμιώτατε Πατέρα μας…
Το ταξίδι της επιστροφής πιο δύσκολο. Οι αναμνήσεις ζωηρές και ζωντανές. Κάνουμε το Απόδειπνο μας για να είμαστε έτοιμοι. Λίγο μετά τα ξημερώματα φθάνουμε στον δικό μας τον Άγιο Νικόλαο μας. Ακόμη μία εξόρμηση μας φθάνει στο τέλος. Ένα ταξίδι με πολλά οφέλη πνευματικά. Μέσα σε μία εποχή που καθημερινά τραγουδά, υμνεί, ζωγραφίζει και εικονοποιεί τον κάθε λογής έρωτα, εμείς διαλέγουμε τον Θείο Έρωτα, που τον συναντούμε στα πρόσωπα των Αγίων μας και στην κοινωνία των φίλων και αδελφών μας».
