Μένουν παραμελημένοι, βρόμικοι και σε καμιά περίπτωση δεν θυμίζουν τον αρχικό τους ρόλο. Αργά ή γρήγορα έρχεται η εγκατάλειψη και η αδιαφορία.
Κατεβαίνοντας την οδό Ολύμπου λίγο πριν τη διασταύρωση με την Ερυθρού Σταυρού, είναι η διασταύρωση με έναν μικρό αλλά πυκνοκατοικημένο δρόμο του κέντρου της Λάρισας, την οδό Νίκης. Σπάνια τη συγκρατεί η ματιά που περαστικού, ωστόσο αυτός ο μικρός και στενός δρόμος κρύβει έναν αρχαιολογικό χώρο. Συγκεκριμένα λίγο πριν τη συμβολή των οδών Νίκης και Δήμητρας, στο οικόπεδο «Μούλιου», ανάμεσα από τις πολυκατοικίες αποκαλύφθηκε κατά τη διάρκεια οικοδομικών εργασιών για ανέγερση οικοδομής δρόμος σε μήκος περίπου 21 μ. και με κατεύθυνση βορειοανατολική. Ο δρόμος, πλάτους 5,10 μ., ήταν κατασκευασμένος με μαρμάρινες πολυγωνικές πλάκες και στο μέσον του σώζεται ζεύγος αρματροχιών διαστήματος 1,36 μ. -1,40 μ., ενώ στα δυτικά του υπήρχε στοά. Πιθανόν χρονολογείται στα χρόνια του αυτοκράτορα Αυγούστου και αποτελούσε τμήμα ενός κύριου δρόμου της πόλης που οδηγούσε στην ακρόπολη της αρχαίας Λάρισας, σύμφωνα με αναφορά της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λάρισας.
Τα παραπάνω δεν τα αναφέρει καμιά επιγραφή στο σημείο, ούτε σήμανση δεν έχει τοποθετηθεί ότι πρόκειται για αρχαιολογικό χώρο. Τυχαία μπορεί να τον «ανακαλύψει» κανείς. Οι περαστικοί κοιτάζουν από ψηλά ένα οικόπεδο που το έχουν «πνίξει» τα χόρτα, σε μια γωνιά λίγα σκουπίδια που είτε τα οδήγησε εκεί ο αέρας είτε πετάχτηκαν από τα γύρω διαμερίσματα. Ο δρόμος που πιθανολογείται από τους αρχαιολόγους ότι οδηγούσε στην ακρόπολη της αρχαίας Λάρισας μοιάζει εγκαταλελειμμένος.
Λίγα βήματα πιο κάτω πάλι στην οδό Νίκης, δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι ανάμεσα από τις πολυκατοικίες θα υπήρχε ένα μικρό πάρκο. Πρόκειται για μια παιδική χαρά που μπορεί να μη διαθέτει πολλά όργανα και μεγάλο χώρο αλλά για τα μικρά παιδιά της γειτονιάς φαντάζει ιδανική. Μάλιστα παρέχει ασφάλεια καθώς διαθέτει και την ειδική σήμανση πιστοποίησης της παιδικής χαράς. Μετά όμως την πιστοποίηση φαίνεται πως ήρθε και η αδιαφορία. Οι υπηρεσίες φαίνεται ότι έκαναν αρχικά αυτό που προβλέπει η νομοθεσία για τις παιδικές χαρές και αφού την παρέδωσαν μετά φαίνεται ότι ξέχασαν την ύπαρξή της.
Σκουπίδια, χόρτα πανύψηλα που σίγουρα καλύπτουν σε ύψος τους «μπόμπιρες» που τα απογεύματα θέλουν να περάσουν λίγες ώρες παίζοντας στο πάρκο. Μέχρι και υπολείμματα τροφών είναι πεταγμένα εντός της περίφραξης.
Εικόνες που προσθέτουν στην εκ φύσεως ακαλαισθησία του αστικού τοπίου.
