Οι φωτογράφοι καταθέτουν όλο το καλλιτεχνικό τους «είναι» και εκφράζουν τις αντίστοιχες ανησυχίες τους, βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος στο γεγονός πως τα νέα ζευγάρια θέλουν να κρατήσουν κάτι το μοναδικό από αυτήν την ξεχωριστή στιγμή τους. Με αυτόν τον τρόπο, πληθαίνουν και οι διακρίσεις που κερδίζουν οι νέοι φωτογράφοι που δοκιμάζουν την τύχη τους στο εξωτερικό.
Μια τέτοια περίπτωση και αυτή του Λαρισαίου Αλέξανδρου Κουμαδίτη, ο οποίος διακρίθηκε στον διεθνή διαγωνισμό του World Elite Photographers, ένα πρότζεκτ που πραγματοποιείται από επαγγελματίες φωτογράφους που ανήκουν στον Φωτογραφικό Σύλλογο Τέχνης και βρίσκεται στις Βαλεαρίδες Νήσους (Ισπανία).
Ο 37χρονος φωτογράφος διακρίθηκε για μια φωτογραφία που τράβηξε στη Φολέγανδρο σε ζευγάρι Λαρισαίων που επέλεξε να ανταλλάξει εκεί τους όρκους της αιώνιας πίστης.
«Στο εξωτερικό υπάρχουν οργανισμοί που ασχολούνται μόνο με φωτογραφία γάμου και κάποιοι εξ αυτών επιλέγουν τους καλύτερους απ’ όλο τον κόσμο. Από την Αμερική, την Ασία, την Ευρώπη. Σε κάποιους μπορείς να μπεις ελεύθερα αλλά στον συγκεκριμένο σε βρίσκουν, σε επιλέγουν και σε καλούν να γίνεις μέλος τους και να διαγωνιστείς» λέει στην «Ε» ο Λαρισαίος φωτογράφος και συνεχίζει «Το δύσκολο είναι πως σου ζητάνε να πάρεις μέρος μόνο με 3 φωτογραφίες που είναι λίγες και την ίδια ώρα έχεις να διαγωνιστείς με μεγάλα ονόματα του χώρου. Για έναν Ελληνα να διαγωνιστεί με έναν αμερικανό που έχει φήμη είναι πολύ σημαντικό. Πόσο μάλιστα να διακριθεί κιόλας».
Τον ρωτάμε να μας πει πώς αντιλαμβάνεται τη συγκεκριμένη κατηγορία ο ίδιος και λέει «Ο γάμος είναι μια κατηγορία από μόνος του. Τόσα χρόνια την είχαμε συνδυάσει μόνο με τα γλέντια. Δηλαδή να είναι εμπορική. Στο εξωτερικό την έχουν πολύ ψηλά από καλλιτεχνικής άποψης. Όπως η εμπόλεμη ζώνη είναι κατηγορία από μόνη της έτσι και ο γάμος. Θέλει μελέτη του φωτός και του χώρου. Πρέπει να έχεις γνώσεις και φαντασία. Είναι χαρακτηριστικό πως οι φωτογραφίες του διαγωνισμού πρέπει να είναι χωρίς photoshop απείραχτες».
Όσον αφορά τώρα στο πώς αντιλαμβάνεται ο μέσος Λαρισαίος την καλλιτεχνική προσπάθεια των φωτογράφων στην κατηγορία του γάμου εξηγεί «Είναι δύσκολοι. Αυτή είναι η αλήθεια αλλά εκτιμώ πως όλα κρίνονται από το πόσο καλά «εκπαιδεύεις» τον πελάτη. Αν την ίδια ώρα που του δείχνεις μια φωτογραφία μπροστά στην εκκλησία, τους δείξεις και ένα έργο τέχνης αυτομάτως χωρίς γνώσεις θα του αρέσει το δεύτερο. Βλέπω πως τα ζευγάρια που έρχονται τους αρέσει να το βλέπουν και υπάρχει αμφίδρομη σχέση».
Για το αν υπάρχουν μέρη στη Λάρισα που αποτελούν πολύ καλό τοπίο τονίζει «στο εξωτερικό υπάρχουν φανταστικά μέρη και είναι πιο εύκολα στην πρόσβαση. Εδώ στην Ελλάδα θα πρέπει να πας σε κάποιο νησί για το καλό μπλε. Στη Λάρισα πολύ πιο δύσκολο που δεν έχει τοπία να βγάλεις εικόνα να μην μπορεί να την καταλαβαίνει πού είναι και πώς την τράβηξες. Εκεί θέλει πολλή φαντασία για να του δώσεις κάτι το μοναδικό. Όλα όμως γίνονται».
Για τη σπουδαιότητα ενός τέτοιου βραβείου λέει «Σαφώς και φέρνει αναγνώριση ένα τέτοιο βραβείο. Το κακό στην Ελλάδα είναι πως δύσκολα θα πει κάτι καλό, ο ένας για τον άλλο. Πρέπει πρώτα να γίνεις γνωστός έξω και μετά στη Λάρισα να το συζητήσουν» καταλήγει.
