Της Λένας Κισσάβου
Είδαν τις πολιτικές διαφημίσεις των κομμάτων και των υποψηφίων τους, που ζητούν την ψήφο του λαού στις βουλευτικές εκλογές και προσπάθησαν να καταλάβουν, τι μέλλον τους προσφέρει ο καθένας.
Κάποιοι άκουσαν τις ομιλίες των αρχηγών των κομμάτων, το συζήτησαν στις παρέες τους και οι περισσότεροι συμφώνησαν ότι δεν τους έπεισε κανένας, πόσο μάλλον όταν φρόντισαν να τους αποκλείσουν από την ψηφοφορία, καίτοι είχαν το δικαίωμα αυτό!
Είναι οι έφηβοι, γεννημένοι το 1997, 17άρηδες και 18άρηδες σήμερα, οι οποίοι δεν μπορούν να ψηφίσουν, αφού το υπουργείο Εσωτερικών δεν …πρόκανε να τους συμπεριλάβει στους εκλογικούς καταλόγους
Τότε γιατί παρακολούθησαν τα προεκλογικά τεκταινόμενα; Μήπως καταφέρουν να δώσουν απαντήσεις και καλύψουν κάποια από τα αγωνιώδη ερωτήματά τους, μέσα στην αβεβαιότητα που νιώθουν σε αυτή τη χώρα για το μέλλον τους.
«Όταν θέλουν να κάνουν κάτι, το κάνουν και γρήγορα μάλιστα. Αν δεν το θέλουν για κάποιο λόγο, βρίσκουν ένα σωρό δικαιολογίες…», λέει αφοπλιστικά ο δεκαεπτάχρονος Θοδωρής Γ. , σχολιάζοντας το γεγονός ότι είναι η μόνη γενιά στην ιστορία των εκλογών της χώρας μας, που έχει το δικαίωμα να ψηφίσει αλλά δεν της το έδωσαν!
Τα λόγια τους φανερώνουν πώς εισέπραξαν αυτό τον αποκλεισμό:
Χρύσα Γ.:«Θα ήθελα να ψηφίσω. Θα ήθελα να έχω το δικαίωμα μέσω της ψήφου μου να εκφράσω τη γνώμη μου και να καταθέσω την απόφασή μου.
Από την άλλη, όμως, το ότι δεν θα ψηφίσω, σίγουρα δεν το …έχω πάρει και κατάκαρδα και δεν είναι ένα θέμα που με απασχολεί ιδιαίτερα. Αυτήν την περίοδο της ζωής μου, με απασχολούν τα μαθήματά μου.
Έχω πολύ φορτωμένο πρόγραμμα, με φροντιστήρια και διάβασμα, για να μπορέσω να αντεπεξέλθω όσο το δυνατόν καλύτερα στις Πανελλήνιες εξετάσεις, που δεν έχω χρόνο και μου φαίνεται δευτερεύον, να σκεφτώ ότι μου στέρησαν το δικαίωμα σε αυτές τις εκλογές.
Μπροστά στο άγχος των εξετάσεων, αυτό είναι το λιγότερο που μπορεί να με αγχώσει!
Και οι περισσότεροι συνομήλικοί μου, πιστέψτε με, πραγματικά δεν το πολυσκέφτονται, ούτε και ενοχλήθηκαν ιδιαίτερα. Αυτός που θύμωσε περισσότερο που δεν έχω δικαίωμα να ψηφίσω, είναι ο πατέρας μου…».
Θοδωρής Γ. : «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι λόγω αδυναμίας του Υπουργείου Εσωτερικών, να προλάβει να καταγράψει 100.000 ψηφοφόρους σε όλη την Ελλάδα, που είμαστε οι γεννημένοι του 1997, στους εκλογικούς καταλόγους, τελικά δεν μπορώ να ψηφίσω. Αν τους συνέφερε, μέσα σε μια μέρα θα το είχαν κάνει. Αυτό τουλάχιστον μας έχουν αποδείξει σε άλλες περιπτώσεις, όπως έκαναν και με την Τράπεζα Θεμάτων κ.α. Ό,τι θέλουν το κάνουν και το κάνουν γρήγορα.
Άρα, εμένα πώς να με πείσει αυτή η δικαιολογία; Υποτιμούν τη νοημοσύνη μας και για κάποιο λόγο, δεν ήθελαν να πάμε στις κάλπες.
Φοβούνται τι θα ψηφίσουμε;
Εγώ ήθελα να ψηφίσω σε αυτές τις εκλογές, γιατί δεν έχω κανέναν άλλο τρόπο να εκφραστώ και να με ακούσουν».
Νίκος Α. : «Με πείραξε που δεν θα ψηφίσω. Με πείραξε που με παραγκώνισαν, ενώ είχα το δικαίωμα, αλλά περισσότερο με πείραξε ότι έτσι δείχνουν πως δεν με υπολογίζουν.
Δεν ήταν ανάγκη μου και τόσο μεγάλη η έννοιά μου να συμμετάσχω σε αυτές τις εκλογές με την ψήφο μου, όσο η απογοήτευσή μου γι άλλη μια φορά, ότι θα μπορούσαν να είχαν μεριμνήσει για μας.
Είναι το μήνυμα που μας περνούν, και στοιχίζει περισσότερο… μέσα στην απογοήτευσή μας ότι δεν έχουμε μέλλον στη χώρα μας. Αν δεν τα καταφέρουμε να σπουδάσουμε τι θα κάνουμε; Δουλειές δεν υπάρχουν. Ενισχύουν το αίσθημα που νιώθουμε ότι δεν μας δίνουν σημασία και έτσι γινόμαστε πιο δύσπιστοι στο να πιστέψουμε τον καθένα που ζητά την ψήφο μας ότι θα χτίσει ένα καλύτερο μέλλον για μας.
Με την ψήφο, θα είχαμε μια ευκαιρία τουλάχιστον να εκφραστούμε».
Χριστόφορος Κ. :«Θέλω να έχω λόγο για τη χώρα μου. Θέλω να υπολογίζουν τη γνώμη μου και με δυσαρέστησε που δεν θα ψηφίσω. Όχι ότι θεωρώ ότι έχω την ωριμότητα να κρίνω τον καλύτερο να κυβερνήσει τη χώρα μου, ούτε και έχω ειδικές γνώσεις για τα πολιτικά και οικονομικά ζητήματα της χώρας μου, αλλά με την ψήφο θα ένιωθα τουλάχιστον ότι μου δίνουν το δικαίωμα να εκφραστώ.
Είμαστε 18 χρονών και αγανακτισμένοι για πολλά πράγματα που γίνονται για μας, χωρίς εμάς! Δεν ζητούν ποτέ την άποψή μας. Πορευόμαστε σε ένα αβέβαιο μέλλον, βιώνουμε την ανασφάλεια, την ανεργία των γονιών μας και βλέπουμε τους φίλους μας να μην έχουν την οικονομική άνεση να σπουδάσουν…
Θα ήθελα να ψηφίσω αν αυτός ήταν ένας τρόπος να σταματήσουν όλα αυτά. Θα ήθελα να είχα λόγο για το μέλλον μου και να αρχίζω να ελπίζω ότι θα είναι καλύτερο από αυτή την κατάσταση που βλέπω τώρα».
Σαν επίλογο, παραθέτουμε επίσης λόγια εφήβων, αυτών των μελών της Βουλής των Εφήβων: «Θεωρούμε αδύνατο, τη στιγμή που ο ίδιος ο Υπουργός Παιδείας στο πλαίσιο των εργασιών της ΙΘ’ Βουλής των Εφήβων, υποστήριξε την ελευθερία της νεολαίας να εκφράσει τα δικαιώματά της, καθώς και να τα ασκεί υπεύθυνα όταν απαιτείται, να παραγκωνίζονται τα εκλογικά δικαιώματα 100.000 περίπου μαθητών-πολιτών.
Θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν υπάρχει κάποιος που φοβάται την ψήφο των νέων. Ωστόσο, το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης όλοι το ευαγγελιζόμαστε μα πολλές φορές καταφεύγουμε σε ενέργειες που το υπονομεύουν».
