Του Κ. Γκιάστα
Φωτ. Β. Ντάμπλης
Ζήκος: Ζητά ο κόσμος φακές και τους δίνω ρουβύθια.
Κυρ Παντελής: Τι λες ρε τρελάθηκες; Ένα τσουβάλι φακές δεν έχουμε;
Ζήκος: Μπα είχαμε, δεν έχουμε, φύγανε οι φακές.
Κυρ Παντελης: Τι γίνανε; Τις πούλησες;
Ζήκος: Δεν τις πούλησα φύγανε μαναχές τους. Διότι σκάσανε οι φακές, βγήκαν τα μαμούνια, πήρε κάθε μαμούνι στην πλάτη από μια φακή και δρόμο τον ανήφορο.
Ναι καλά καταλάβατε. Ο Ζήκος ο μπακαλόγατος είναι και δεν θα μπορούσε να λείψει από το ρεπορτάζ μας για τα μπακάλικα, τα μανάβικα, τα τυροπωλεία και τα παντοπωλεία που πλήθυναν σαν τα… μαμούνια της επικής ταινίας πλέον και γέμισαν το κέντρο της Λάρισας.
Βρίσκεις τα πάντα χύμα και τσουβαλάτα. Όσπρια, ξηρούς καρπούς, λάδια, ξύδια, βιολογικά, φρούτα, λαχανικά, τυριά, αλλαντικά, χαλβάδες, σοκολάτες και αφού άνοιξε και η δική μας η όρεξη είπαμε να κάνουμε μια βόλτα για να τα δούμε όλα από κοντά. Να μυρίσουμε και να γευτούμε και να αναπολήσουμε την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής. Τότε που προϊόντα ελάχιστα ήταν τυποποιημένα και ακόμα λιγότερα παγκοσμιοποιημένα.
«Παίρνεις τα όσπριά σου και χύμα και σε πιο φτηνή τιμή» μας λέει ο κ. Βασίλης σε ένα κατάστημα που είναι φρέσκο (όπως και το όνομά του) στο κέντρο της πόλης. «Οι μαμάδες που έχουν μικρά παιδιά επιλέγουν αρκετά τα βιολογικά φρούτα για τις τροφές τους. Οι νεαροί που τελειώνουν από τα γυμναστήρια παίρνουν ξηρούς καρπούς συγκεκριμένους», ενώ οι νοικοκυρές «μέχρι και σχοινόπρασο μάς ζητάνε για να φτιάξουν μια συνταγή που είδαν στην τηλεόραση».
Πάμε παρακάτω και συναντάμε τη Βιργινία. Βοηθάει στο παντοπωλείο του συζύγου της Τζουζέπε. Ιταλός και φυσικά τα αρώματα στο κατάστημα έχουν ανάλογο αέρα. Ζυμαρικά πολύχρωμα από την Ιταλία, προσούτο, μοτσαρέλα αλλά και πιο δίπλα και ένα μανούρι Χώτου. Εκεί που η παράδοση συναντάει τη διεθνή κουζίνα δηλαδή. «Προσπαθούμε να φέρνουμε προϊόντα με ποιότητα και ταυτότητα από αναγνωρισμένους παραγωγούς. Παράλληλα θέλουμε να διατηρούμε μια χαμηλή τιμή για να κρατάμε τους πελάτες». Πάντως για τον πρώτο χρόνο λειτουργίας καλά στέκονται. Φεύγοντας ρίχνουμε ένα βλέμμα στη βιτρίνα και παρατηρούμε τον πολτό σκόρδου Δρίσκα. Η τηλεόραση έχει δύναμη.
… «Άσε που δεν είναι μόνο αυτό» λέει η κ. Βιργινία. «Μην βγάλει η Μενεγάκη το καλάθι με τα βότανα. Μετά γίνεται χαμός για τα βότανα». Μα, η Ελένη ακόμα μεγαλύτερη…
Τελευταία μας στάση ένα παραδοσιακό μπακάλικο. Και στο όνομα και στο είδος. Εκεί μας ξεναγεί η κ. Ρίτα που εργάζεται εκεί και με μεγάλο μεράκι μας δείχνει όλα τα προϊόντα. Πιάνουμε τις ετικέτες. Όλα έχουν ταυτότητα «και αυτό είναι που μετράει στους πελάτες» μας λέει. «Ξέρουν πως αυτά που ψωνίζουν προέρχονται από συγκεκριμένα μέρη και όχι από διάφορα σημεία της Ελλάδας αλλά από σημεία του νομού Λάρισας. Αυτό εκτιμούν και αυτό προτιμούν».
Τα φασόλια Φαρσάλων αρέσουν στους Λαρισαίους. Φαίνεται όμως πως δεν μετράει μόνο το προϊόν αλλά περισσότερο οι προσωπικές σχέσεις. Επαρχία, άλλωστε, ωραία λέξη. Σημαίνει αυθεντικότητα και προσωπική επαφή. Γι’ αυτό και ο Ζήκος ήταν αγαπητός. Ήταν επαρχιώτης μα πάνω απ’ όλα αυθεντικός…
